display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره حشر- آیه 6
وَمَآ أَفَآءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَآ أَوْجَفْتُمْ عَلَیْهِ مِنْ خَیْلٍ وَلَا رِکَابٍ وَلَکِنَّ اللَّهَ یُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَنْ یَشَآءُ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ
ترجمه
و آنچه را خداوند از (اموال) آنان به رسولش باز گرداند (شما براى آن زحمتى نکشیده)، نه اسبى بر آن تاختید و نه شترى راندید، بلکه خداوند، پیامبران را بر هر که بخواهد، مسلط مى سازد و خداوند بر هر چیزى قادر است.
«أفاء» از «فیئ» به معناى بازگشت است و مقصود، اموال و غنایمى است که بدون جنگ و خونریزى، در اختیار رهبر مسلمانان قرار مى گیرد. شاید دلیل آنکه به آن «فیئ» گویند، این باشد که اموال به صاحب اصلى خود که اولیاى الهى هستند برمىگردد، زیرا خداوند تمام مواهب جهان را براى مؤمنان و پیش از آنان، براى پیامبران آفریده است و دیگران گرچه به صورت شرعى یا عرفى مالکند، ولى مالک اصلى، آن بزرگواران هستند.
«اوجفتم» به معناى تاختن با اسب و شتر است. «خَیل» یعنى اسب و «رکاب» یعنى شتر.
اموالى که در اختیار مسلمانان قرار مى گیرد، چند نوع است:
الف) اموالى که در جبهه از طریق جنگ به دست مى آید که غنیمت نام دارد و مجاهدان مالک آن مى شوند ولى باید خمس آن را بدهند.
ب) اموالى که بدون درگیرى و حمله بدست مى آید که نام آن «فیئ» است و در این آیه حکم آن بیان شده است.
ج) اموالى مثل زمین هاى موات، کوهها، رودخانه ها و نیزارها که نامش انفال است و در اول سوره انفال حکم آن آمده است.
بر اساس این آیه، اموالى که بدون تاخت و تاز نصیب مسلمانان مى شود، در اختیار پیامبر است، نه مجاهدان و پیامبر طبق صلاحدید خود که در آیه بعد مى گوید، میان گروه هایى تقسیم مىفرماید.
دستورات اسلام حکیمانه است، در آنجا که با شرکت در جبهه چیزى به دست آید، مالک مى شوند ولى در مواردى که زحمت نکشیده مالى حاصل شود، مربوط به رهبر آسمانى است.
پیام ها
1- در مسائل مالى، حتى پیامبر اکرم بدون اذن خدا دست به تصرف نمىزند. «ما افاء اللّه على رسوله»
2- تمام پیروزىها، از راه جنگ و جهاد نیست. «فما أوجفتم من خیل و لا رکاب»
3- سلطه اولیاى خدا، چون به اراده و فرمان اوست، ارزشمند است. «یسلّط رسله على من یشاء»
4- آنجا که اراده الهى باشد، دژها و حصارها اثرى ندارند. «مانعتهم حصونهم... ولکن اللّه یسلط رسله على من یشاء»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَمَآ أَفَآءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَآ أَوْجَفْتُمْ عَلَیْهِ مِنْ خَیْلٍ وَلَا رِکَابٍ وَلَکِنَّ اللَّهَ یُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَنْ یَشَآءُ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ
ترجمه
و آنچه را خداوند از (اموال) آنان به رسولش باز گرداند (شما براى آن زحمتى نکشیده)، نه اسبى بر آن تاختید و نه شترى راندید، بلکه خداوند، پیامبران را بر هر که بخواهد، مسلط مى سازد و خداوند بر هر چیزى قادر است.
«أفاء» از «فیئ» به معناى بازگشت است و مقصود، اموال و غنایمى است که بدون جنگ و خونریزى، در اختیار رهبر مسلمانان قرار مى گیرد. شاید دلیل آنکه به آن «فیئ» گویند، این باشد که اموال به صاحب اصلى خود که اولیاى الهى هستند برمىگردد، زیرا خداوند تمام مواهب جهان را براى مؤمنان و پیش از آنان، براى پیامبران آفریده است و دیگران گرچه به صورت شرعى یا عرفى مالکند، ولى مالک اصلى، آن بزرگواران هستند.
«اوجفتم» به معناى تاختن با اسب و شتر است. «خَیل» یعنى اسب و «رکاب» یعنى شتر.
اموالى که در اختیار مسلمانان قرار مى گیرد، چند نوع است:
الف) اموالى که در جبهه از طریق جنگ به دست مى آید که غنیمت نام دارد و مجاهدان مالک آن مى شوند ولى باید خمس آن را بدهند.
ب) اموالى که بدون درگیرى و حمله بدست مى آید که نام آن «فیئ» است و در این آیه حکم آن بیان شده است.
ج) اموالى مثل زمین هاى موات، کوهها، رودخانه ها و نیزارها که نامش انفال است و در اول سوره انفال حکم آن آمده است.
بر اساس این آیه، اموالى که بدون تاخت و تاز نصیب مسلمانان مى شود، در اختیار پیامبر است، نه مجاهدان و پیامبر طبق صلاحدید خود که در آیه بعد مى گوید، میان گروه هایى تقسیم مىفرماید.
دستورات اسلام حکیمانه است، در آنجا که با شرکت در جبهه چیزى به دست آید، مالک مى شوند ولى در مواردى که زحمت نکشیده مالى حاصل شود، مربوط به رهبر آسمانى است.
پیام ها
1- در مسائل مالى، حتى پیامبر اکرم بدون اذن خدا دست به تصرف نمىزند. «ما افاء اللّه على رسوله»
2- تمام پیروزىها، از راه جنگ و جهاد نیست. «فما أوجفتم من خیل و لا رکاب»
3- سلطه اولیاى خدا، چون به اراده و فرمان اوست، ارزشمند است. «یسلّط رسله على من یشاء»
4- آنجا که اراده الهى باشد، دژها و حصارها اثرى ندارند. «مانعتهم حصونهم... ولکن اللّه یسلط رسله على من یشاء»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است