display result search
- 1364
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 32 - 34 سوره جاثیه
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره جاثیه- آیه 32 - 34
وَ إِذَا قِیلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَیْبَ فِیهَا قُلْتُم مَّا نَدْرِى مَا السَّاعَةُ إِن نَّظُنُّ إِلَّا ظَنّاً وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ
وَبَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُواْ وَحَاقَ بِهِم مَّا کَانُواْ بِهِ یَسْتَهْزِءُونَ
وَقِیلَ الْیَوْمَ نَنسَاکُمْ کَمَا نَسِیتُمْ لِقَآءَ یَوْمِکُمْ هَذَا وَ مَأْوَاکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُم مِّن نَّاصِرِینَ
ترجمه
و هرگاه گفته شد که وعده الهى حقّ است و در قیامتى که (در پیش است) شکى نیست، گفتید: ما نمى دانیم قیامت چیست، ما آن را جز گمانى نمى پنداریم و ما به سراغ باور کردن آن نیستیم.
و بدى هاى اعمالشان برایشان روشن شد و آنچه را به مسخره مى گرفتند، فراگیرشان شد.
و به آنان گفته شود: امروز ما شما را به فراموشى مى سپاریم، همان گونه که شما دیدار امروزتان را به فراموشى سپردید، جایگاه شما آتش است و براى شما هیچ یاورى نیست.
نشانه کافر، تشکیک و نشانه مؤمن، سؤال، پیگیرى و به یقین رسیدن است.
گاهى یک خلاف کوچک، زیانهاى بسیارى دارد. مثلاً شخصى با خاموش کردن چراغ یک سالن، در ظاهر یک عمل خلاف انجام مى دهد، ولى این عمل، سیّئاتى را به دنبال دارد، افرادى در اثر تاریکى دچار ترس و وحشت مى شوند، افرادى کفش و لباس خویش را گم مى کنند، گروهى دیگران را پایمال مىکنند، افرادى به ستونها مىخورند. چه بسا در تاریکى سرقتها و منکرات دیگرى انجام گیرد، تمام این امور، آثار و عوارضِ سوء یک عمل است، لذا در قیامت به حساب همه عوارض گناه رسیدگى مى شود.
مراد از فراموش کردن خداوند آن است که در قیامت با افراد غافل از قیامت، همچون افراد فراموش شده برخورد مىشود و خداوند آنان را به حال خود وامىگذارد وگرنه خداوند هرگز هیچ کس و هیچ چیز را فراموش نمىکند. «و ما کان ربّک نسیا»
پیام ها
1- قیامت، روزِ بُروز و ظهورِ امور پنهان است. «و بدا لهم»
2- در قیامت علاوه بر اعمال، عوارض و آثار و مفاسدى که بر اعمال بار است دامنگیر انسان مىشود. «سیّئات ما عملوا»
3- کیفر الهى، متناسب با رفتار آدمى است. همان چیزى که مسخره مىکردند دامنشان را مىگیرد. «حاق بهم ما کانوا به یستهزؤن»
4- استهزا، شیوه مستکبران است. «استکبرتم... کانوا یستهزؤن»
5 - هر کس معاد را فراموش کند، در قیامت فراموش مىشود. «ننساکم کما نسیتم»
6- ایمان به معاد کافى نیست، یاد معاد لازم است. «نسیتم لقاء یومکم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَ إِذَا قِیلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَیْبَ فِیهَا قُلْتُم مَّا نَدْرِى مَا السَّاعَةُ إِن نَّظُنُّ إِلَّا ظَنّاً وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ
وَبَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُواْ وَحَاقَ بِهِم مَّا کَانُواْ بِهِ یَسْتَهْزِءُونَ
وَقِیلَ الْیَوْمَ نَنسَاکُمْ کَمَا نَسِیتُمْ لِقَآءَ یَوْمِکُمْ هَذَا وَ مَأْوَاکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُم مِّن نَّاصِرِینَ
ترجمه
و هرگاه گفته شد که وعده الهى حقّ است و در قیامتى که (در پیش است) شکى نیست، گفتید: ما نمى دانیم قیامت چیست، ما آن را جز گمانى نمى پنداریم و ما به سراغ باور کردن آن نیستیم.
و بدى هاى اعمالشان برایشان روشن شد و آنچه را به مسخره مى گرفتند، فراگیرشان شد.
و به آنان گفته شود: امروز ما شما را به فراموشى مى سپاریم، همان گونه که شما دیدار امروزتان را به فراموشى سپردید، جایگاه شما آتش است و براى شما هیچ یاورى نیست.
نشانه کافر، تشکیک و نشانه مؤمن، سؤال، پیگیرى و به یقین رسیدن است.
گاهى یک خلاف کوچک، زیانهاى بسیارى دارد. مثلاً شخصى با خاموش کردن چراغ یک سالن، در ظاهر یک عمل خلاف انجام مى دهد، ولى این عمل، سیّئاتى را به دنبال دارد، افرادى در اثر تاریکى دچار ترس و وحشت مى شوند، افرادى کفش و لباس خویش را گم مى کنند، گروهى دیگران را پایمال مىکنند، افرادى به ستونها مىخورند. چه بسا در تاریکى سرقتها و منکرات دیگرى انجام گیرد، تمام این امور، آثار و عوارضِ سوء یک عمل است، لذا در قیامت به حساب همه عوارض گناه رسیدگى مى شود.
مراد از فراموش کردن خداوند آن است که در قیامت با افراد غافل از قیامت، همچون افراد فراموش شده برخورد مىشود و خداوند آنان را به حال خود وامىگذارد وگرنه خداوند هرگز هیچ کس و هیچ چیز را فراموش نمىکند. «و ما کان ربّک نسیا»
پیام ها
1- قیامت، روزِ بُروز و ظهورِ امور پنهان است. «و بدا لهم»
2- در قیامت علاوه بر اعمال، عوارض و آثار و مفاسدى که بر اعمال بار است دامنگیر انسان مىشود. «سیّئات ما عملوا»
3- کیفر الهى، متناسب با رفتار آدمى است. همان چیزى که مسخره مىکردند دامنشان را مىگیرد. «حاق بهم ما کانوا به یستهزؤن»
4- استهزا، شیوه مستکبران است. «استکبرتم... کانوا یستهزؤن»
5 - هر کس معاد را فراموش کند، در قیامت فراموش مىشود. «ننساکم کما نسیتم»
6- ایمان به معاد کافى نیست، یاد معاد لازم است. «نسیتم لقاء یومکم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است