display result search
- 1981
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 50 سوره فصلت
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره فصلت - آیه 50
وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِّنَّا مِن بَعْدِ ضَرَّآءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ هَذَا لِى وَ مَآ أَظُنُّ السَّاعَةَ قَآئِمَةً وَلَئِن رُّجِعْتُ إِلَى رَبِّى إِنَّ لِى عِندَهُ لَلْحُسْنَى فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ بِمَا عَمِلُواْ وَلَنُذِیقَنَّهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِیظٍ
ترجمه
و اگر بعد از سختى اى که به انسان رسیده از طرف خود رحمتى به او بچشانیم حتماً مى گوید: «این رحمت، حقّ من است» (و چنان مغرور مى شود که مى گوید:) گمان نمى کنم قیامتى بر پا شود و اگر هم به سوى پروردگارم بازگردانده شوم حتماً براى من نزد او بهترین (منزلت) خواهد بود.» پس ما کسانى را که کفر ورزیدند، حتماً به آن چه انجام دادهاند آگاه خواهیم کرد، و قطعاً از عذاب سخت به آنان خواهیم چشاند.
دنیاگرایى عامل غفلت و گاهى انکار معاد است. در سوره کهف آیه 35 مى خوانیم که شخصى وارد باغ و بستان خود شد و همین که سرسبزى آن را دید گفت: این باغ از بین رفتنى نیست «ما اظنّ ان تبید هذه ابدا» و قیامتى هم در کار نیست «ما اظنّ الساعة قائمة» و اگر مرا در قیامت برگردانند، بهتر از این باغ و بستان خواهند داد «لاجدنّ خیراً منها...» در این آیه نیز مى خوانیم: برخى افراد همین که به رحمتى مى رسند قیامت را منکر مى شوند و مى گویند: بر فرض اگر قیامتى باشد، بهترینها از ما خواهد بود.
پیام ها
1- انسان منحرف کم ظرفیّت و مغرور است و در اولین مرحله رسیدن به نعمت بد مستى مى کند. «لئن اذقناه رحمة... لیقولنّ هذا لى» (چنانکه در اولین برخورد با شرّ از درون مأیوس مى شود «یؤوس قنوط» و فریاد مى زند. «اذا مسّه الشر جزوعا»)
2- انسان، از خداوند طلبى ندارد و به هر نعمتى برسد از لطف اوست. «رحمةً منّا»
3- سرچشمه رحمت از اوست «رحمة منّا» ولى سرچشمه سختىها عملکرد و خصلتهاى خود انسان است. «ضراء مسّته» و نفرمود: «ضراءً منّا»
4- تلخ و شیرینى دنیا اندک است؛ در حدّ چشیدن و لمس کردن. «اذقنا - مسّته»
5 - انسان کافر خودخواه است و کامیابىها را حقّ قطعى خود مى پندارد. «هذا لى» (چنانکه قارون مى گفت: سرمایه ام به خاطر علمى است که نزد من است. «على علم عندى»
6- رفاه و نعمت، نشانه لیاقت و استحقاق و عاقبت به خیرى نیست. (قرآن در این آیه از کسى که خود را لایق مىداند انتقاد مى کند). «هذا لى»
7- هر چه انسان به خودش توجّه کند، از مبدأ و معاد غافل مى شود. «هذا لى و ما اظنّ السّاعة قائمة»
8 - کمترین نعمت، برخى انسانها را به باطل مى کشاند تا آنجا که مى گوید: نعمت حقّ من است. «هذا لى» قیامت نیست. «و ما اظن الساعة قائمة» بر فرض که قیامت باشد، بهترینها براى من است. «ان لى عنده للحسنى»
9- کفّار براى خود منطق و استدلال ندارند و عقیده آنان بر اساس گمان است. «و ما اظن الساعة»
10- شک و تردید در قیامت، نشانه کفر است. «و ما اظن الساعة قائمة... الّذین کفروا»
11- در قیامت حقیقت و باطن اعمال براى انسان کشف مى شود. «فلننبّئن الّذین کفروا بما عملوا»
12- در قیامت ابتدا جرم خلافکار به او فهمانده مى شود، سپس عذاب مى شود. «فلننبّئن... فلنذیقنّهم»
13- کسى که پندار غلط خود را محکم و با قاطعیّت مى گوید، باید پاسخ محکم و با قاطعیّت دریافت کند. پاسخِ «انّ لى عنده للحسنى» جمله «فلننبّئن الّذین کفروا» و «فلنذیقنّهم من عذاب غلیظ»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِّنَّا مِن بَعْدِ ضَرَّآءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ هَذَا لِى وَ مَآ أَظُنُّ السَّاعَةَ قَآئِمَةً وَلَئِن رُّجِعْتُ إِلَى رَبِّى إِنَّ لِى عِندَهُ لَلْحُسْنَى فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ بِمَا عَمِلُواْ وَلَنُذِیقَنَّهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِیظٍ
ترجمه
و اگر بعد از سختى اى که به انسان رسیده از طرف خود رحمتى به او بچشانیم حتماً مى گوید: «این رحمت، حقّ من است» (و چنان مغرور مى شود که مى گوید:) گمان نمى کنم قیامتى بر پا شود و اگر هم به سوى پروردگارم بازگردانده شوم حتماً براى من نزد او بهترین (منزلت) خواهد بود.» پس ما کسانى را که کفر ورزیدند، حتماً به آن چه انجام دادهاند آگاه خواهیم کرد، و قطعاً از عذاب سخت به آنان خواهیم چشاند.
دنیاگرایى عامل غفلت و گاهى انکار معاد است. در سوره کهف آیه 35 مى خوانیم که شخصى وارد باغ و بستان خود شد و همین که سرسبزى آن را دید گفت: این باغ از بین رفتنى نیست «ما اظنّ ان تبید هذه ابدا» و قیامتى هم در کار نیست «ما اظنّ الساعة قائمة» و اگر مرا در قیامت برگردانند، بهتر از این باغ و بستان خواهند داد «لاجدنّ خیراً منها...» در این آیه نیز مى خوانیم: برخى افراد همین که به رحمتى مى رسند قیامت را منکر مى شوند و مى گویند: بر فرض اگر قیامتى باشد، بهترینها از ما خواهد بود.
پیام ها
1- انسان منحرف کم ظرفیّت و مغرور است و در اولین مرحله رسیدن به نعمت بد مستى مى کند. «لئن اذقناه رحمة... لیقولنّ هذا لى» (چنانکه در اولین برخورد با شرّ از درون مأیوس مى شود «یؤوس قنوط» و فریاد مى زند. «اذا مسّه الشر جزوعا»)
2- انسان، از خداوند طلبى ندارد و به هر نعمتى برسد از لطف اوست. «رحمةً منّا»
3- سرچشمه رحمت از اوست «رحمة منّا» ولى سرچشمه سختىها عملکرد و خصلتهاى خود انسان است. «ضراء مسّته» و نفرمود: «ضراءً منّا»
4- تلخ و شیرینى دنیا اندک است؛ در حدّ چشیدن و لمس کردن. «اذقنا - مسّته»
5 - انسان کافر خودخواه است و کامیابىها را حقّ قطعى خود مى پندارد. «هذا لى» (چنانکه قارون مى گفت: سرمایه ام به خاطر علمى است که نزد من است. «على علم عندى»
6- رفاه و نعمت، نشانه لیاقت و استحقاق و عاقبت به خیرى نیست. (قرآن در این آیه از کسى که خود را لایق مىداند انتقاد مى کند). «هذا لى»
7- هر چه انسان به خودش توجّه کند، از مبدأ و معاد غافل مى شود. «هذا لى و ما اظنّ السّاعة قائمة»
8 - کمترین نعمت، برخى انسانها را به باطل مى کشاند تا آنجا که مى گوید: نعمت حقّ من است. «هذا لى» قیامت نیست. «و ما اظن الساعة قائمة» بر فرض که قیامت باشد، بهترینها براى من است. «ان لى عنده للحسنى»
9- کفّار براى خود منطق و استدلال ندارند و عقیده آنان بر اساس گمان است. «و ما اظن الساعة»
10- شک و تردید در قیامت، نشانه کفر است. «و ما اظن الساعة قائمة... الّذین کفروا»
11- در قیامت حقیقت و باطن اعمال براى انسان کشف مى شود. «فلننبّئن الّذین کفروا بما عملوا»
12- در قیامت ابتدا جرم خلافکار به او فهمانده مى شود، سپس عذاب مى شود. «فلننبّئن... فلنذیقنّهم»
13- کسى که پندار غلط خود را محکم و با قاطعیّت مى گوید، باید پاسخ محکم و با قاطعیّت دریافت کند. پاسخِ «انّ لى عنده للحسنى» جمله «فلننبّئن الّذین کفروا» و «فلنذیقنّهم من عذاب غلیظ»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان