display result search
- 6369
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 42 سوره زمر
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره زمر - آیه 42
أللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِى لَمْ تَمُتْ فِى مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِى قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُّسَمّىً إِنَّ فِى ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ
ترجمه
خداوند است که جانها را به هنگام مرگشان به طور کامل مى گیرد، و (جان) آن را که نمرده است در هنگام خواب (مى گیرد)، پس آن را که مرگ بر او قطعى شده نگاه مى دارد و جانه اى دیگر را (که مرگش فرا نرسیده) براى مدّتى معین (به جسم آنان) باز مى گرداند. بى شک در این (گرفتن و دادن روح هنگام خواب و بیدارى)، براى گروهى که فکر مى کنند نشانه هایى بزرگ (از قدرت خدا) وجود دارد.
«یَتوفّى» از «وَفى» به معناى دریافت کامل امرى است و در مورد مرگ به معناى گرفتن جان به طور کامل است.
سؤال: در آیه 61 سوره انعام مىفرماید: «توفّته رسلنا» فرشتگان ما جان را مى گیرند و در آیه 11 سوره سجده مى فرماید: «یتوفّاکم ملک الموت» ملک الموت جان شما را مى گیرد و این آیه مىفرماید: خدا جانها را مى گیرد، کدام صحیح است؟
پاسخ: امام صادق(ع) فرمود: خداوند براى عزرائیل «ملک الموت» یاورانى از فرشتگان قرار داده است که جان مردم را مى گیرند و تحویل او مى دهند و او جانها را با آنچه شخصاً قبض کرده به خدا تحویل مى دهد.
در حدیث مى خوانیم: به هنگام خواب روح در بدن مى ماند ولى نفس به آسمان مى رود و رابطه میان نفس و روح مثل رابطه خورشید و شعاع خورشید است. اگر خدا بخواهد و مرگش رسیده باشد روح نیز از بدن جدا و به نفس مىپیوندد وگرنه نفس از آسمان نازل و به روح ملحق مى شود.
سؤال: هنگام مرگ که روح از بدن جدا مى شود کجا مى رود؟
پاسخ: هنگام مرگ، روح به بدنى مثل همین بدن که نامش قالب مثالى است ملحق و در برزخ با آن بدن، کامیاب یا عذاب مى شود و در خواب نیز، روح با همان بدن سبک و قالب مثالى رؤیا مى بیند و به اطراف مى رود.
جسم انسان در حکم یک اتومبیل و روح در حکم رانندهى آن است؛
گاهى هم ماشین روشن است و هم راننده پشت فرمان، که این، حالت بیدارى است.
گاهى ماشین روشن است ولى راننده پیاده مى شود و مى رود که این حالت خواب است. زیرا قلب و معده و کلیه کار مى کنند ولى روح جدا مى شود و به بَدَنى مشابه ملحق شده و به اطراف مى رود. این همان بدنى است که ما در رؤیاهاى خود با آن سیر و سفر مى کنیم و قالب مثالى نام گذارى شده و به قدرى سبک و چابک است که بدون واسطه مى تواند در آسمانها پرواز و در اقیانوس ها شنا و در یک لحظه به اطراف دنیا برود.
گاهى هم ماشین خاموش و هم راننده جدا مى شود که این حالت مرگ است.
در سخنان پیشوایان دینى نیز مرگ و قیامت، به خواب و بیدارى مثال زده شده است. در حدیث مى خوانیم: «کما تنومون تموتون» همان گونه که مى خوابید مى میرید و همان گونه که بیدار مى شوید زنده مى گردید.
لقمانِ حکیم به فرزندش مى گفت: اگر قدرت داشتى خواب و بیدارى را از خود دور کنى خواهى توانست مرگ و معاد را هم از خود دور نمایى!
پیام ها
1- جسم و روح، دو حقیقت مستقل هستند و به هنگام مرگ یا خواب از هم جدا مى شوند و روح پس از مرگ باقى مى ماند. «اللّه یتوفّى الانفس»
2- مرگ و خواب، برادر یکدیگرند. «حین موتها - فى منامها»
3- اگر بدانیم که هر شب جان مى دهیم، از غرور و غفلت و گناه فاصله مىگیریم. «و الّتى لم تمت فى منامها»
4- مرگ و حیاتِ ما به دست خداست. «اللّه یتوفّى - قضى علیها الموت - یرسل...»
5 - هیچ کس براى همیشه زنده نمى ماند. «یرسل الاخرى الى اجلٍ مسمّى»
6- خواب و بیدارى براى همه انسانهاست، ولى تنها اهل فکر از آن درس مىگیرند. «لآیات لقوم یتفکّرون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِى لَمْ تَمُتْ فِى مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِى قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُّسَمّىً إِنَّ فِى ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ
ترجمه
خداوند است که جانها را به هنگام مرگشان به طور کامل مى گیرد، و (جان) آن را که نمرده است در هنگام خواب (مى گیرد)، پس آن را که مرگ بر او قطعى شده نگاه مى دارد و جانه اى دیگر را (که مرگش فرا نرسیده) براى مدّتى معین (به جسم آنان) باز مى گرداند. بى شک در این (گرفتن و دادن روح هنگام خواب و بیدارى)، براى گروهى که فکر مى کنند نشانه هایى بزرگ (از قدرت خدا) وجود دارد.
«یَتوفّى» از «وَفى» به معناى دریافت کامل امرى است و در مورد مرگ به معناى گرفتن جان به طور کامل است.
سؤال: در آیه 61 سوره انعام مىفرماید: «توفّته رسلنا» فرشتگان ما جان را مى گیرند و در آیه 11 سوره سجده مى فرماید: «یتوفّاکم ملک الموت» ملک الموت جان شما را مى گیرد و این آیه مىفرماید: خدا جانها را مى گیرد، کدام صحیح است؟
پاسخ: امام صادق(ع) فرمود: خداوند براى عزرائیل «ملک الموت» یاورانى از فرشتگان قرار داده است که جان مردم را مى گیرند و تحویل او مى دهند و او جانها را با آنچه شخصاً قبض کرده به خدا تحویل مى دهد.
در حدیث مى خوانیم: به هنگام خواب روح در بدن مى ماند ولى نفس به آسمان مى رود و رابطه میان نفس و روح مثل رابطه خورشید و شعاع خورشید است. اگر خدا بخواهد و مرگش رسیده باشد روح نیز از بدن جدا و به نفس مىپیوندد وگرنه نفس از آسمان نازل و به روح ملحق مى شود.
سؤال: هنگام مرگ که روح از بدن جدا مى شود کجا مى رود؟
پاسخ: هنگام مرگ، روح به بدنى مثل همین بدن که نامش قالب مثالى است ملحق و در برزخ با آن بدن، کامیاب یا عذاب مى شود و در خواب نیز، روح با همان بدن سبک و قالب مثالى رؤیا مى بیند و به اطراف مى رود.
جسم انسان در حکم یک اتومبیل و روح در حکم رانندهى آن است؛
گاهى هم ماشین روشن است و هم راننده پشت فرمان، که این، حالت بیدارى است.
گاهى ماشین روشن است ولى راننده پیاده مى شود و مى رود که این حالت خواب است. زیرا قلب و معده و کلیه کار مى کنند ولى روح جدا مى شود و به بَدَنى مشابه ملحق شده و به اطراف مى رود. این همان بدنى است که ما در رؤیاهاى خود با آن سیر و سفر مى کنیم و قالب مثالى نام گذارى شده و به قدرى سبک و چابک است که بدون واسطه مى تواند در آسمانها پرواز و در اقیانوس ها شنا و در یک لحظه به اطراف دنیا برود.
گاهى هم ماشین خاموش و هم راننده جدا مى شود که این حالت مرگ است.
در سخنان پیشوایان دینى نیز مرگ و قیامت، به خواب و بیدارى مثال زده شده است. در حدیث مى خوانیم: «کما تنومون تموتون» همان گونه که مى خوابید مى میرید و همان گونه که بیدار مى شوید زنده مى گردید.
لقمانِ حکیم به فرزندش مى گفت: اگر قدرت داشتى خواب و بیدارى را از خود دور کنى خواهى توانست مرگ و معاد را هم از خود دور نمایى!
پیام ها
1- جسم و روح، دو حقیقت مستقل هستند و به هنگام مرگ یا خواب از هم جدا مى شوند و روح پس از مرگ باقى مى ماند. «اللّه یتوفّى الانفس»
2- مرگ و خواب، برادر یکدیگرند. «حین موتها - فى منامها»
3- اگر بدانیم که هر شب جان مى دهیم، از غرور و غفلت و گناه فاصله مىگیریم. «و الّتى لم تمت فى منامها»
4- مرگ و حیاتِ ما به دست خداست. «اللّه یتوفّى - قضى علیها الموت - یرسل...»
5 - هیچ کس براى همیشه زنده نمى ماند. «یرسل الاخرى الى اجلٍ مسمّى»
6- خواب و بیدارى براى همه انسانهاست، ولى تنها اهل فکر از آن درس مىگیرند. «لآیات لقوم یتفکّرون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان
کاربر مهمان