display result search
- 1816
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 27 سوره عنکبوت
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره عنکبوت - آیه 27
وَ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ جَعَلْنَا فِى ذُرِّیَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَ الْکِتَابَ وَ آتَیْنَاهُ أَجْرَهُ فِى الدُّنْیَا وَ إِنَّهُ فِى الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ
ترجمه
و اسحاق و یعقوب را به او (ابراهیم) عطا کردیم، و در میان فرزندانش پیامبرى و کتاب را قرار دادیم، و پاداشِ او را در دنیا عطا کردیم و قطعاً او در آخرت از شایستگان است.
کلمه «أجر»، در مورد پاداش هاى دنیوى و اخروى، هر دو به کار مى رود، ولى کلمه «اُجرت»، تنها در مورد پاداش هاى دنیوى است.
پاداش آن همه خلوص و تلاش و هجرت حضرت ابراهیم (ع)، موهبت هاى چهارگانه اى است که این آیه بیان مى کند:
اوّل: فرزندان پاک.
دوم: مقام نبوت در نسل و دودمان.
سوم: نام نیکو در دنیا.
چهارم: عزّت در آخرت.
توضیح: یعقوب، یوسف، هارون، موسى، سلیمان، زکریّا، یحیى و عیسى (ع)، همه از نسل حضرت اسحاق بودند و پیامبر اسلام از ذرّیه اسماعیل است؛ بنابراین، پیامبران اولواالعزم بعد از حضرت ابراهیم، همه از نسل او بودند.
نجات از آتش نمرودیان، جذب دلها به سوى مکّه و تجدید خاطرات ابراهیم در مراسم حج، از گمنامى به شیخ الانبیا رسیدن و داشتن ذّریه طیّبه، همه از مصادیق الطاف الهى در دنیاست که به ابراهیم (ع) عطا شده است. «و آتیناه اجره فى الدنیا»
صالح بودن و در زمره صالحان قرار گرفتن، مقامى است که انبیا آرزوى آن را داشته اند:
یوسف (ع) از خدا مى خواهد: «و ألحقنى بالصالحین»
سلیمان (ع) دعا مى کند: «و أدخلنى برحمتک فى عبادک الصالحین»
شعیب (ع) به موسى (ع) مى گوید: «ستجدنى ان شاءاللَّه من الصالحین»
ابراهیم (ع) به خداوند عرض کرد: «و ألحقنى بالصّالحین»
و در اینجا خداوند درباره حضرت ابراهیم مى فرماید: «و اِنّه فى الآخرة لَمِن الصالحین» فتىً یذکرهم یقال له ابراهیم»
پیام ها
1- فرزند صالح، موهبتى الهى است. «و وهبنا له»
2- پاداش کار براى خداوند را به مردم اعلام کنیم تا براى دیگران انگیزه شود. «وهبنا له»
3- زیربناى دریافت الطاف الهى، اخلاص است. «مهاجر الى ربّى - وهبنا... جعلنا...»
4- نوهى انسان مانند فرزند، از موهبتهاى الهى است. «اسحاق و یعقوب» (با توجّه به این که یعقوب فرزند اسحاق است) «و من وراء اسحاق یعقوب»
5 - پاداش خدمتها و نیکى هاى خالصانه پدر، در نسل او منعکس مى شود. «جعلنا فى ذرّیته» البتّه لیاقت ذریّه هم شرط است. «قال و من ذرّیّتى قال لاینال عهدى الظالمین»
6- پاداش هجرت کنندگان، محدود نیست. «مهاجر الى ربّى - وهبنا... جعلنا... آتینا...»
7- هیچ پیامبرى هم به اندازه حضرت ابراهیم، ذرّیه و نسلش زیاد نشد. «و جعلنا فى ذرّیته ...»
8 - رهبران دینى، باید از طرف خداوند منصوب شوند. «جعلنا... النبوّة و الکتاب»
9- دنیا و آخرت قابل جمع است. «آتیناه أجره فى الدّنیا و انّه فى الآخرة لمن الصّالحین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ جَعَلْنَا فِى ذُرِّیَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَ الْکِتَابَ وَ آتَیْنَاهُ أَجْرَهُ فِى الدُّنْیَا وَ إِنَّهُ فِى الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ
ترجمه
و اسحاق و یعقوب را به او (ابراهیم) عطا کردیم، و در میان فرزندانش پیامبرى و کتاب را قرار دادیم، و پاداشِ او را در دنیا عطا کردیم و قطعاً او در آخرت از شایستگان است.
کلمه «أجر»، در مورد پاداش هاى دنیوى و اخروى، هر دو به کار مى رود، ولى کلمه «اُجرت»، تنها در مورد پاداش هاى دنیوى است.
پاداش آن همه خلوص و تلاش و هجرت حضرت ابراهیم (ع)، موهبت هاى چهارگانه اى است که این آیه بیان مى کند:
اوّل: فرزندان پاک.
دوم: مقام نبوت در نسل و دودمان.
سوم: نام نیکو در دنیا.
چهارم: عزّت در آخرت.
توضیح: یعقوب، یوسف، هارون، موسى، سلیمان، زکریّا، یحیى و عیسى (ع)، همه از نسل حضرت اسحاق بودند و پیامبر اسلام از ذرّیه اسماعیل است؛ بنابراین، پیامبران اولواالعزم بعد از حضرت ابراهیم، همه از نسل او بودند.
نجات از آتش نمرودیان، جذب دلها به سوى مکّه و تجدید خاطرات ابراهیم در مراسم حج، از گمنامى به شیخ الانبیا رسیدن و داشتن ذّریه طیّبه، همه از مصادیق الطاف الهى در دنیاست که به ابراهیم (ع) عطا شده است. «و آتیناه اجره فى الدنیا»
صالح بودن و در زمره صالحان قرار گرفتن، مقامى است که انبیا آرزوى آن را داشته اند:
یوسف (ع) از خدا مى خواهد: «و ألحقنى بالصالحین»
سلیمان (ع) دعا مى کند: «و أدخلنى برحمتک فى عبادک الصالحین»
شعیب (ع) به موسى (ع) مى گوید: «ستجدنى ان شاءاللَّه من الصالحین»
ابراهیم (ع) به خداوند عرض کرد: «و ألحقنى بالصّالحین»
و در اینجا خداوند درباره حضرت ابراهیم مى فرماید: «و اِنّه فى الآخرة لَمِن الصالحین» فتىً یذکرهم یقال له ابراهیم»
پیام ها
1- فرزند صالح، موهبتى الهى است. «و وهبنا له»
2- پاداش کار براى خداوند را به مردم اعلام کنیم تا براى دیگران انگیزه شود. «وهبنا له»
3- زیربناى دریافت الطاف الهى، اخلاص است. «مهاجر الى ربّى - وهبنا... جعلنا...»
4- نوهى انسان مانند فرزند، از موهبتهاى الهى است. «اسحاق و یعقوب» (با توجّه به این که یعقوب فرزند اسحاق است) «و من وراء اسحاق یعقوب»
5 - پاداش خدمتها و نیکى هاى خالصانه پدر، در نسل او منعکس مى شود. «جعلنا فى ذرّیته» البتّه لیاقت ذریّه هم شرط است. «قال و من ذرّیّتى قال لاینال عهدى الظالمین»
6- پاداش هجرت کنندگان، محدود نیست. «مهاجر الى ربّى - وهبنا... جعلنا... آتینا...»
7- هیچ پیامبرى هم به اندازه حضرت ابراهیم، ذرّیه و نسلش زیاد نشد. «و جعلنا فى ذرّیته ...»
8 - رهبران دینى، باید از طرف خداوند منصوب شوند. «جعلنا... النبوّة و الکتاب»
9- دنیا و آخرت قابل جمع است. «آتیناه أجره فى الدّنیا و انّه فى الآخرة لمن الصّالحین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است