display result search
- 1773
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه38 و 39 سوره فرقان
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره فرقان- آیه 38 و 39
وَعَاداً وَثَمُودَاْ وَأَصْحَبَ الرَّسِّ وَقُرُوناً بَیْنَ ذَلِکَ کَثِیراً
وَکُلّاً ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَلَ وَکُلّاً تَبَّرْنَا تَتْبِیراً
ترجمه
و قوم عاد و ثمود و اصحاب رَسّ و نسلهاى فراوان میان آنان را (هلاک کردیم).
و براى هر یک نمونههایى (براى پند گرفتن) آوردیم (و چون عبرت نگرفتند) همه را به سختى نابود کردیم.
«قُرون» جمع «قَرن»، در اصل به معناى جمعیّتى است که در یک زمان با هم زندگى مىکنند و به چهل تا صد سال هم یک قرن گفتهاند. «تتبیر» از دست دادنِ بزرگى و سرنگون شدن است، به صورتى که به نابودى و هلاکت کشیده شود.
اصحاب رسّ چه کسانى بودند؟
دربارهى قوم «رَسّ» در تفاسیر مطالب زیادى آمده است از جمله: آنان همان قوم شعیب هستند، یا این که «رَسّ» شهرى است در «یمامه»، یا چاهى است در «انطاکیه» یا همان «رود ارس» است و یا غیر آن، ولى در کتاب «عیون اخبار الرضا» مىخوانیم:
امام رضا (ع) فرمود: شخصى از حضرت علىعلیه السلام دربارهى «اصحاب رسّ» پرسید، امام (ع) پاسخ داد: بعد از طوفان نوح، درختى به نام «شاه درخت» غرس شد. مردم (این درخت را مقدّس مى دانستند و) در اطرافش دوازده قریه بنا کردند. نام قریه ها به نام ماههاى ایرانى بود: فروردین، اردیبهشت، خرداد تا دوازده ماه، آنان هر ماه در یکى از قریه ها جشن وعید مىگرفتند، البتّه در قریهى اسفند، عیدشان با شکوه تر بود و جمعیّت بیشترى جمع مى شدند. در آن مراسم جشن، درختى را آتش مى زدند و همین که دودش بالا مى رفت به گریه و زارى مى افتادند.
خداوند پیامبرى براى آنان فرستاد و آنان را ارشاد کرد، او را تکذیب کردند، پیامبرشان نفرین کرد و آن درخت مقدّسشان خشک شد. پس از آن چاه عمیقى حفر کردند و پیامبر خدا را در آن افکندند و او را این گونه به شهادت رساندند.
و در نهج البلاغه مىفرماید: «أینَ اصحابُ مدائن الرّس الّذین قَتلوا الانبیاء»
پیام ها
1- سنّت الهى فرستادن رسولان براى هدایت مردم و هلاکت تکذیب کنندگان آنان بوده است. «کذّبوا الرسل اغرقناهم... و عاداً و ثمودَ...»
2- خداوند با همهى اُمّتها اتمام حجّت کرده است. «و کلاً ضربنا له الامثال»
3- قهر و غضب خداوند بر کفّار، یکى از سنّتهاى الهى است. «و کلاً تبّرنا تتبیرا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَعَاداً وَثَمُودَاْ وَأَصْحَبَ الرَّسِّ وَقُرُوناً بَیْنَ ذَلِکَ کَثِیراً
وَکُلّاً ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَلَ وَکُلّاً تَبَّرْنَا تَتْبِیراً
ترجمه
و قوم عاد و ثمود و اصحاب رَسّ و نسلهاى فراوان میان آنان را (هلاک کردیم).
و براى هر یک نمونههایى (براى پند گرفتن) آوردیم (و چون عبرت نگرفتند) همه را به سختى نابود کردیم.
«قُرون» جمع «قَرن»، در اصل به معناى جمعیّتى است که در یک زمان با هم زندگى مىکنند و به چهل تا صد سال هم یک قرن گفتهاند. «تتبیر» از دست دادنِ بزرگى و سرنگون شدن است، به صورتى که به نابودى و هلاکت کشیده شود.
اصحاب رسّ چه کسانى بودند؟
دربارهى قوم «رَسّ» در تفاسیر مطالب زیادى آمده است از جمله: آنان همان قوم شعیب هستند، یا این که «رَسّ» شهرى است در «یمامه»، یا چاهى است در «انطاکیه» یا همان «رود ارس» است و یا غیر آن، ولى در کتاب «عیون اخبار الرضا» مىخوانیم:
امام رضا (ع) فرمود: شخصى از حضرت علىعلیه السلام دربارهى «اصحاب رسّ» پرسید، امام (ع) پاسخ داد: بعد از طوفان نوح، درختى به نام «شاه درخت» غرس شد. مردم (این درخت را مقدّس مى دانستند و) در اطرافش دوازده قریه بنا کردند. نام قریه ها به نام ماههاى ایرانى بود: فروردین، اردیبهشت، خرداد تا دوازده ماه، آنان هر ماه در یکى از قریه ها جشن وعید مىگرفتند، البتّه در قریهى اسفند، عیدشان با شکوه تر بود و جمعیّت بیشترى جمع مى شدند. در آن مراسم جشن، درختى را آتش مى زدند و همین که دودش بالا مى رفت به گریه و زارى مى افتادند.
خداوند پیامبرى براى آنان فرستاد و آنان را ارشاد کرد، او را تکذیب کردند، پیامبرشان نفرین کرد و آن درخت مقدّسشان خشک شد. پس از آن چاه عمیقى حفر کردند و پیامبر خدا را در آن افکندند و او را این گونه به شهادت رساندند.
و در نهج البلاغه مىفرماید: «أینَ اصحابُ مدائن الرّس الّذین قَتلوا الانبیاء»
پیام ها
1- سنّت الهى فرستادن رسولان براى هدایت مردم و هلاکت تکذیب کنندگان آنان بوده است. «کذّبوا الرسل اغرقناهم... و عاداً و ثمودَ...»
2- خداوند با همهى اُمّتها اتمام حجّت کرده است. «و کلاً ضربنا له الامثال»
3- قهر و غضب خداوند بر کفّار، یکى از سنّتهاى الهى است. «و کلاً تبّرنا تتبیرا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است