display result search
- 5877
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 36 سوره نور
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نور - آیه 36
فِى بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالغُدُوِّ وَالْأَصَالِ
ترجمه
(این نور هدایت) در خانه هایى است که خداوند اذن داده رفعت یابند و نام او در آنها ذکر شود و در آنها بامدادان و شامگاهان او را تسبیح گویند.
در زیارت جامعه خطاب به ائمّه معصومین مىخوانیم: «جَعَلکم فى بیوتٍ أذِن اللّه أن تُرفع...» بنابراین حرم
امامان معصوم، یکى از مصادیق این آیه است.
کلمهى «ترفع» در آیه به معناى بلندى مکانى نیز مىتواند باشد، نظیر آیهى «اذ یَرفع ابراهیم القواعِدَ من البیت و
اسماعیل» که حضرت ابراهیم پایه هاى کعبه را بلند ساخت.
امام باقر (ع) فرمود: مراد از «بیوت» در این آیه، خانه هاى انبیا و حکما و امامان معصوم مى باشد. و «ثعلبى» در
تفسیر خود نقل مىکند: روزى پیامبر اکرم مشغول تلاوت این آیه بود. ابوبکر برخاست و پرسید: آیا
خانهى فاطمه علیها السلام و على (ع) از مصادیق این آیه است؟ فرمود: آرى، از بهترین مصادیق این آیه است.
امام کاظم (ع) فرمود: مراد از «بالغدوّ و الآصال» در آیه، اوقات نماز است.
در فرهنگ قرآن، در موارد متعدّدى به جاى نماز، واژه تسبیح آمده است، مانند: «وسبّح بالعشىّ والابکار»، «و سَبّح
بحَمدِ ربّک قبلَ طلوع الشمس و قبل الغروب»
پیام ها
1- راهیابى به نور هدایت خداوند، با رفت و آمد به مساجد به دست مىآید. «اللّه نور... یهدى اللّه لنوره... فى بیوت...»
2- مکانها یکسان نیستند و بعضى از آنها، بر بعضى دیگر برترى دارند. «فى بیوت أذن اللّه أن تُرفَع»
3- مساجد باید از خانههاى دیگر بهتر و برتر باشند. «أن تُرفَع»
4- بزرگى و عظمت، مخصوص خدا و مواردى است که او اجازه مى دهد. «أذن اللّه أن تُرفَع»
5 - اصل در استفاده از مساجد، نماز و ذکر خداست، نه مراسم دیگر. «یُذکرُ فیها اسمه»
6- درهاى مسجد باید در اوقات نماز باز باشد و کسى حقّ ندارد آن را ببندد. «یسبّح له فیها بالغُدوّ و الآصال»
7- تسبیح خداوند، باید هر صبح و شام تکرار شود. «یسبّح... بالغُدوّ و الآصال» (عنصر زمان و مکان در عبادت مؤثّر است.)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فِى بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالغُدُوِّ وَالْأَصَالِ
ترجمه
(این نور هدایت) در خانه هایى است که خداوند اذن داده رفعت یابند و نام او در آنها ذکر شود و در آنها بامدادان و شامگاهان او را تسبیح گویند.
در زیارت جامعه خطاب به ائمّه معصومین مىخوانیم: «جَعَلکم فى بیوتٍ أذِن اللّه أن تُرفع...» بنابراین حرم
امامان معصوم، یکى از مصادیق این آیه است.
کلمهى «ترفع» در آیه به معناى بلندى مکانى نیز مىتواند باشد، نظیر آیهى «اذ یَرفع ابراهیم القواعِدَ من البیت و
اسماعیل» که حضرت ابراهیم پایه هاى کعبه را بلند ساخت.
امام باقر (ع) فرمود: مراد از «بیوت» در این آیه، خانه هاى انبیا و حکما و امامان معصوم مى باشد. و «ثعلبى» در
تفسیر خود نقل مىکند: روزى پیامبر اکرم مشغول تلاوت این آیه بود. ابوبکر برخاست و پرسید: آیا
خانهى فاطمه علیها السلام و على (ع) از مصادیق این آیه است؟ فرمود: آرى، از بهترین مصادیق این آیه است.
امام کاظم (ع) فرمود: مراد از «بالغدوّ و الآصال» در آیه، اوقات نماز است.
در فرهنگ قرآن، در موارد متعدّدى به جاى نماز، واژه تسبیح آمده است، مانند: «وسبّح بالعشىّ والابکار»، «و سَبّح
بحَمدِ ربّک قبلَ طلوع الشمس و قبل الغروب»
پیام ها
1- راهیابى به نور هدایت خداوند، با رفت و آمد به مساجد به دست مىآید. «اللّه نور... یهدى اللّه لنوره... فى بیوت...»
2- مکانها یکسان نیستند و بعضى از آنها، بر بعضى دیگر برترى دارند. «فى بیوت أذن اللّه أن تُرفَع»
3- مساجد باید از خانههاى دیگر بهتر و برتر باشند. «أن تُرفَع»
4- بزرگى و عظمت، مخصوص خدا و مواردى است که او اجازه مى دهد. «أذن اللّه أن تُرفَع»
5 - اصل در استفاده از مساجد، نماز و ذکر خداست، نه مراسم دیگر. «یُذکرُ فیها اسمه»
6- درهاى مسجد باید در اوقات نماز باز باشد و کسى حقّ ندارد آن را ببندد. «یسبّح له فیها بالغُدوّ و الآصال»
7- تسبیح خداوند، باید هر صبح و شام تکرار شود. «یسبّح... بالغُدوّ و الآصال» (عنصر زمان و مکان در عبادت مؤثّر است.)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است