display result search
- 1935
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 98 -100 سوره انبیاء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انبیاء - آیه 98 - 100
إِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَ رِدُونَ
لَوْ کَانَ هَؤُلَا ءِ ءَالِهَةً مَّا وَرَدُوهَا وَکُلٌّ فِیهَا خَلِدُونَ
لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَهُمْ فِیهَا لَا یَسْمَعُونَ
ترجمه
(به آنان گفته مى شود) همانا شما و هر آنچه که غیر از خدا مى پرستید، هیزم دوزخ خواهد بود (و قطعاً) در آن وارد خواهید شد.
اگر اینها خدایان (واقعى) بودند، وارد آن (دوزخ) نمى شدند، در حالى که همگى براى همیشه در آن ماندگار خواهند بود.
براى آنان در دوزخ، ناله ها و نعره است و آنان در آنجا (هیچ پاسخى) نمى شنوند.
سؤال: این آیه مى فرماید: هم بت پرستان و هم معبودهاى آنان، هیزم و آتش‌گیره دوزخ خواهند بود، آیا افرادى همچون حضرت عیسى (ع) نیز که معبود قرار گرفته ا ند، شامل این قاعده مى شوند و یا اینکه مستثنى هستند؟
پاسخ: این گونه معبودها استثنا شده اند، زیرا اوّلاً، قرآن از آن معبودها به «وما تعبدون» تعبیر آورده که وجود کلمه «ما» در این عبارت، به موجودات غیر ذوىالعقول اشاره دارد، ثانیاً، مخاطبین این آیه، بت پرستان مکّه بودند که بت هاى سنگى و چوبى و... را مى پرستیدند، ثالثاً در آیات بعدى همین سوره آمده است که: آن کسانى که (مثل حضرت عیسى) از طرف خداوند به آنان وعده نیکو داده شده، از دوزخ دور هستند.
معمولاً بیان صداها در زبان عرب بر وزن فعیل است، مثل: زفیر، شهیق، زئیر و هریر، و زفیر به صدایى گفته مى شود که با بازدم همراه است.
منظور از جمله «لا یسمعون» این نیست که اهل دوزخ هیچ صدایى نمى شنوند، بلکه مراد آنست که هر چه فریاد مىزنند پاسخ نجات بخشى دریافت نمى کنند، زیرا در قرآن آیاتى است که بر شنیدن اهل جهنّم دلالت مى کند، آنجا که از مأمور عذاب، مهلت مى خواهند و یا از خداوند، درخواست نجات مى کنند و یا زمانى که از آنان سؤال مى شود پاسخ مى دهند.
پیام ها
پرستش غیر خداوند، عابد و معبود را به دوزخ مى کشاند. «اِنّکم و ماتعبدون... حصب جهنّم» هیزم جهنّم، کافران و معبودهاى خیالى آنان است. «اِنّکم و ماتعبدون... حصب جهنّم»
1- به غیر خدا دل نبندیم و سرنوشت خود را به خدایان دروغین وعاجز گره نزنیم. «لوکان ... ما وردوها»
2- عجز و محکومیّت با جایگاه خداوندى سازگار نیست. «لوکان ... ما وردوها»
3- عذاب شرک، عذابى ابدى است. «کل فیها خالدون»
4- دوزخ، جایگاه ناله هاى بى جواب است. «فیها زفیر ... لا یسمعون»
5 - بى پاسخى ناله ها و فریادها، خود شکنجه دیگرى براى اهل دوزخ است. «و هم فیها لا یسمعون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَ رِدُونَ
لَوْ کَانَ هَؤُلَا ءِ ءَالِهَةً مَّا وَرَدُوهَا وَکُلٌّ فِیهَا خَلِدُونَ
لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَهُمْ فِیهَا لَا یَسْمَعُونَ
ترجمه
(به آنان گفته مى شود) همانا شما و هر آنچه که غیر از خدا مى پرستید، هیزم دوزخ خواهد بود (و قطعاً) در آن وارد خواهید شد.
اگر اینها خدایان (واقعى) بودند، وارد آن (دوزخ) نمى شدند، در حالى که همگى براى همیشه در آن ماندگار خواهند بود.
براى آنان در دوزخ، ناله ها و نعره است و آنان در آنجا (هیچ پاسخى) نمى شنوند.
سؤال: این آیه مى فرماید: هم بت پرستان و هم معبودهاى آنان، هیزم و آتش‌گیره دوزخ خواهند بود، آیا افرادى همچون حضرت عیسى (ع) نیز که معبود قرار گرفته ا ند، شامل این قاعده مى شوند و یا اینکه مستثنى هستند؟
پاسخ: این گونه معبودها استثنا شده اند، زیرا اوّلاً، قرآن از آن معبودها به «وما تعبدون» تعبیر آورده که وجود کلمه «ما» در این عبارت، به موجودات غیر ذوىالعقول اشاره دارد، ثانیاً، مخاطبین این آیه، بت پرستان مکّه بودند که بت هاى سنگى و چوبى و... را مى پرستیدند، ثالثاً در آیات بعدى همین سوره آمده است که: آن کسانى که (مثل حضرت عیسى) از طرف خداوند به آنان وعده نیکو داده شده، از دوزخ دور هستند.
معمولاً بیان صداها در زبان عرب بر وزن فعیل است، مثل: زفیر، شهیق، زئیر و هریر، و زفیر به صدایى گفته مى شود که با بازدم همراه است.
منظور از جمله «لا یسمعون» این نیست که اهل دوزخ هیچ صدایى نمى شنوند، بلکه مراد آنست که هر چه فریاد مىزنند پاسخ نجات بخشى دریافت نمى کنند، زیرا در قرآن آیاتى است که بر شنیدن اهل جهنّم دلالت مى کند، آنجا که از مأمور عذاب، مهلت مى خواهند و یا از خداوند، درخواست نجات مى کنند و یا زمانى که از آنان سؤال مى شود پاسخ مى دهند.
پیام ها
پرستش غیر خداوند، عابد و معبود را به دوزخ مى کشاند. «اِنّکم و ماتعبدون... حصب جهنّم» هیزم جهنّم، کافران و معبودهاى خیالى آنان است. «اِنّکم و ماتعبدون... حصب جهنّم»
1- به غیر خدا دل نبندیم و سرنوشت خود را به خدایان دروغین وعاجز گره نزنیم. «لوکان ... ما وردوها»
2- عجز و محکومیّت با جایگاه خداوندى سازگار نیست. «لوکان ... ما وردوها»
3- عذاب شرک، عذابى ابدى است. «کل فیها خالدون»
4- دوزخ، جایگاه ناله هاى بى جواب است. «فیها زفیر ... لا یسمعون»
5 - بى پاسخى ناله ها و فریادها، خود شکنجه دیگرى براى اهل دوزخ است. «و هم فیها لا یسمعون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است