display result search
- 2283
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 29 سوره کهف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره کهف - آیه 29
وَقُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّکُمْ فَمَن شَآءَ فَلْیُؤْمِن وَمَن شَآءَ فَلْیَکْفُرْ إِنَّآ أَعْتَدْنَا لِلظَّلِمِینَ نَاراً أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا وَإِن یَسْتَغِیثُواْ یُغَاثُواْ بِمَآءٍ کَالْمُهْلِ یَشْوِى الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرَابُ وَ سَآءَتْ مُرْتَفَقاً
ترجمه
و بگو: حقّ از سوى پروردگار شما رسیده است، پس هر که خواست ایمان آورد و هر که خواست کافر شود. همانا ما براى ستمگران آتشى مهیّا کرده ایم که (شعله هایش) همچون سراپرده اى آنان را فراگرفته و چون پناه خواهند، با آبى (مانند مس) گداخته که چهره ها را بریان مى کند یارى مى شوند! چه بد نوشیدنى و چه بد جایگاهى است!
آیه، گویا پاسخ به کسانى است که براى ایمان آوردنشان، شرط و شروط مى گذارند و مى گویند: شرط گرویدن ما آن است که فقرا را طرد کنى.
گرچه مردم در انتخاب ایمان و کفر مختارند، ولى باید بدانند که سرانجام کفر، عذاب سوزان قیامت است.
«سُرادِق» یعنى سراپرده، وتنها یکبار در قرآن آمده است، آن هم درباره دوزخیان.
امام رضاعلیه السلام به یکى از کارمندان طاغوت فرمود: اگر از کوه بیفتم و قطعه قطعه شوم، بهتر از آن است که کارگزار طاغوت باشم، مگر آنکه مشکلى از مؤمنان بگشایم. سپس فرمود: خداوند، کارگزاران طاغوت را در سرادقى از آتش قرار مىدهد تا از حساب خلایق فارغ شود.
پیام ها
1- تنها سرچشمه حقّ خداوند است. «الحقّ من ربّکم»
2- تقاضاى طرد فقراى مؤمن حقّ نیست، بلکه حقّ آن است که از طرف خدا باشد. «قل الحقّ من ربّکم»
3- گرایش و عدم گرایش مردم، در حقّانیّت دین تأثیرى ندارد. «قل الحقّ من ربّکم فمَن شاء فلیؤمن و مَن شاء فلیَکفر»
4- پیامبر مسئول ابلاغ است و انسانها در پذیرش ایمان و کفر آزادند. «فمَن شاء فلیؤمن و مَن شاء فلیفکر»
متاع کفر و دین، بى مشترى نیست گروهى آن، گروهى این پسندند
5 - کفر، ظلم به خویشتن است. «فلیکفر، اَعتدنا للظالمین»
6- دوزخ، از هم اکنون آماده است. «اَعتدنا»
7- سرنوشت انسان در گرو گرایشها و اعمال اوست. «اَعتدنا للظالمین ناراً احاط بها سُرادقها» شهوات و مفاسدى که انسان را فرامى گیرد، در آخرت آتشى است که او را احاطه مى کند.
8 - توجّه به فرجام شوم کافران، نقش مهمى در تربیت انسان دارد. «للظالمین ناراً احاط بها...»
9- معاد، جسمانى است. «یَشوِى الوجوه»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَقُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّکُمْ فَمَن شَآءَ فَلْیُؤْمِن وَمَن شَآءَ فَلْیَکْفُرْ إِنَّآ أَعْتَدْنَا لِلظَّلِمِینَ نَاراً أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا وَإِن یَسْتَغِیثُواْ یُغَاثُواْ بِمَآءٍ کَالْمُهْلِ یَشْوِى الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرَابُ وَ سَآءَتْ مُرْتَفَقاً
ترجمه
و بگو: حقّ از سوى پروردگار شما رسیده است، پس هر که خواست ایمان آورد و هر که خواست کافر شود. همانا ما براى ستمگران آتشى مهیّا کرده ایم که (شعله هایش) همچون سراپرده اى آنان را فراگرفته و چون پناه خواهند، با آبى (مانند مس) گداخته که چهره ها را بریان مى کند یارى مى شوند! چه بد نوشیدنى و چه بد جایگاهى است!
آیه، گویا پاسخ به کسانى است که براى ایمان آوردنشان، شرط و شروط مى گذارند و مى گویند: شرط گرویدن ما آن است که فقرا را طرد کنى.
گرچه مردم در انتخاب ایمان و کفر مختارند، ولى باید بدانند که سرانجام کفر، عذاب سوزان قیامت است.
«سُرادِق» یعنى سراپرده، وتنها یکبار در قرآن آمده است، آن هم درباره دوزخیان.
امام رضاعلیه السلام به یکى از کارمندان طاغوت فرمود: اگر از کوه بیفتم و قطعه قطعه شوم، بهتر از آن است که کارگزار طاغوت باشم، مگر آنکه مشکلى از مؤمنان بگشایم. سپس فرمود: خداوند، کارگزاران طاغوت را در سرادقى از آتش قرار مىدهد تا از حساب خلایق فارغ شود.
پیام ها
1- تنها سرچشمه حقّ خداوند است. «الحقّ من ربّکم»
2- تقاضاى طرد فقراى مؤمن حقّ نیست، بلکه حقّ آن است که از طرف خدا باشد. «قل الحقّ من ربّکم»
3- گرایش و عدم گرایش مردم، در حقّانیّت دین تأثیرى ندارد. «قل الحقّ من ربّکم فمَن شاء فلیؤمن و مَن شاء فلیَکفر»
4- پیامبر مسئول ابلاغ است و انسانها در پذیرش ایمان و کفر آزادند. «فمَن شاء فلیؤمن و مَن شاء فلیفکر»
متاع کفر و دین، بى مشترى نیست گروهى آن، گروهى این پسندند
5 - کفر، ظلم به خویشتن است. «فلیکفر، اَعتدنا للظالمین»
6- دوزخ، از هم اکنون آماده است. «اَعتدنا»
7- سرنوشت انسان در گرو گرایشها و اعمال اوست. «اَعتدنا للظالمین ناراً احاط بها سُرادقها» شهوات و مفاسدى که انسان را فرامى گیرد، در آخرت آتشى است که او را احاطه مى کند.
8 - توجّه به فرجام شوم کافران، نقش مهمى در تربیت انسان دارد. «للظالمین ناراً احاط بها...»
9- معاد، جسمانى است. «یَشوِى الوجوه»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است