display result search
- 6911
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 44 سوره اسراء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اسراء - آیه 44
تُسَبِّحُلَهُ السَّمَوَ تُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِیهِنَّ وَإِن مِّن شَىْءٍ إِلَّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَکِن لَّا تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ إِنَّهُ کَانَ حَلِیماً غَفُوراً
ترجمه
آسمانهاى هفتگانه وزمین و هر که در آنهاست، تسبیح خداوند را مىگویند، و هیچ چیز نیست مگر آنکه با ستایش، از او به پاکى یاد مىکند، ولى شما تسبیح آنها را نمىفهمید. همانا او بردبار و آمرزنده است.
این آیه مى گوید: همه هستى براى خداوند تسبیح و سجده و قنوت دارند. برخى مفسّران این تسبیح را تسبیح تکوینى دانسته اند، یعنى ساختار وجودىِ هر ذرّه اى از عالم، نشان از اراده، حکمت، علم و عدل خدا دارد.
بعضى دیگر معتقدند که هستى، شعور و علم دارد و همه در حال تسبیحاند، ولى گوش ما صداى آنها را نمى شنود. این نظر با ظاهر آیات سازگارتر است. نطق داشتن اشیا محال نیست، چون در قیامت تحقّق مىیابد، «اَنطق کلّ شى» حتّى سنگ هم علم و خشیت دارد و از خوف خدا از کوه سقوط مىکند، «و اِنّ منها لما یَهبط من خشیة اللّه» حضرت سلیمان سخن مورچه را مىفهمید و منطق الطیر مىدانست. هدهد انحراف مردم را تشخیص مىداد که نزد سلیمان آمد و گزارش داد. خداوند کوهها را مخاطب قرار داده: «یا جبال اوّبى معه اى کوهها! همراه با داود نیایش کنید. در قرآن علاوه بر این موارد از تسبیحِ دیگر موجودات نیز سخن به میان آمده است.
جمله ذرات عالم در نهان
با تو مىگویند روزان و شبان
ما سمیعیم و بصیریم و هُشیم
با شما نامحرمان، ما خامشیم
تسبیحگویى حیوانات و موجودات، در روایات هم آمده است، از جمله:
الف: به چهرهى حیوانات سیلى نزنید، که تسبیح خدا مىگویند.
: هرگاه صید تسبیح نگوید، شکارِ صیّاد مىشود.
ج: هیچ درختى قطع نمىشود، مگر به خاطر ترک تسبیح او.
د: سنگریزه در دست پیامبراکرم به نبوّت او گواهى داد.
ه: زنبور عسل تسبیح مىگوید.
ح: صداى گنجشکها تسبیح آنهاست.
همهى این روایات، گویاى تسبیح واقعى است، نه زبان حال.
هر کس به زبانى صفت حمد تو گوید
بلبل به غزلخوانى و قُمرى به ترانه
پیام ها
1- همهى هستى خدا را تسبیح مىگویند، پس چرا انسان از این کاروان عقب بماند. «تسبّح له السموات...»
2- در آسمانها نیز موجودات زنده و با شعور هست. «مَن فیهنّ»
3- تسبیح هستى، همراه با حمد و ستایش است. «یسبّح بحمده»
4- بعضى صداها را ممکن است بشنویم، امّا نمىفهمیم که تسبیح است. «لاتفقهون تسبیحهم»
5 - همه هستى شعور دارند، ولى اطلاعات انسان از هستى ناقص است. «اِن من شىءٍ الاّ یسبّح... لا تفقهون»
6- حقایق، از غیر اهلش پوشیده است. «لا تفقهون تسبیحهم»
7- تحمّل عقاید خرافى و سخنان ناروا، برخاسته از حلم و بردبارى خداست. «عمّا یقولون... حلیماً غفوراً» اگر برگشتیم حتماً او مى بخشد.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تُسَبِّحُلَهُ السَّمَوَ تُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِیهِنَّ وَإِن مِّن شَىْءٍ إِلَّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَکِن لَّا تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ إِنَّهُ کَانَ حَلِیماً غَفُوراً
ترجمه
آسمانهاى هفتگانه وزمین و هر که در آنهاست، تسبیح خداوند را مىگویند، و هیچ چیز نیست مگر آنکه با ستایش، از او به پاکى یاد مىکند، ولى شما تسبیح آنها را نمىفهمید. همانا او بردبار و آمرزنده است.
این آیه مى گوید: همه هستى براى خداوند تسبیح و سجده و قنوت دارند. برخى مفسّران این تسبیح را تسبیح تکوینى دانسته اند، یعنى ساختار وجودىِ هر ذرّه اى از عالم، نشان از اراده، حکمت، علم و عدل خدا دارد.
بعضى دیگر معتقدند که هستى، شعور و علم دارد و همه در حال تسبیحاند، ولى گوش ما صداى آنها را نمى شنود. این نظر با ظاهر آیات سازگارتر است. نطق داشتن اشیا محال نیست، چون در قیامت تحقّق مىیابد، «اَنطق کلّ شى» حتّى سنگ هم علم و خشیت دارد و از خوف خدا از کوه سقوط مىکند، «و اِنّ منها لما یَهبط من خشیة اللّه» حضرت سلیمان سخن مورچه را مىفهمید و منطق الطیر مىدانست. هدهد انحراف مردم را تشخیص مىداد که نزد سلیمان آمد و گزارش داد. خداوند کوهها را مخاطب قرار داده: «یا جبال اوّبى معه اى کوهها! همراه با داود نیایش کنید. در قرآن علاوه بر این موارد از تسبیحِ دیگر موجودات نیز سخن به میان آمده است.
جمله ذرات عالم در نهان
با تو مىگویند روزان و شبان
ما سمیعیم و بصیریم و هُشیم
با شما نامحرمان، ما خامشیم
تسبیحگویى حیوانات و موجودات، در روایات هم آمده است، از جمله:
الف: به چهرهى حیوانات سیلى نزنید، که تسبیح خدا مىگویند.
: هرگاه صید تسبیح نگوید، شکارِ صیّاد مىشود.
ج: هیچ درختى قطع نمىشود، مگر به خاطر ترک تسبیح او.
د: سنگریزه در دست پیامبراکرم به نبوّت او گواهى داد.
ه: زنبور عسل تسبیح مىگوید.
ح: صداى گنجشکها تسبیح آنهاست.
همهى این روایات، گویاى تسبیح واقعى است، نه زبان حال.
هر کس به زبانى صفت حمد تو گوید
بلبل به غزلخوانى و قُمرى به ترانه
پیام ها
1- همهى هستى خدا را تسبیح مىگویند، پس چرا انسان از این کاروان عقب بماند. «تسبّح له السموات...»
2- در آسمانها نیز موجودات زنده و با شعور هست. «مَن فیهنّ»
3- تسبیح هستى، همراه با حمد و ستایش است. «یسبّح بحمده»
4- بعضى صداها را ممکن است بشنویم، امّا نمىفهمیم که تسبیح است. «لاتفقهون تسبیحهم»
5 - همه هستى شعور دارند، ولى اطلاعات انسان از هستى ناقص است. «اِن من شىءٍ الاّ یسبّح... لا تفقهون»
6- حقایق، از غیر اهلش پوشیده است. «لا تفقهون تسبیحهم»
7- تحمّل عقاید خرافى و سخنان ناروا، برخاسته از حلم و بردبارى خداست. «عمّا یقولون... حلیماً غفوراً» اگر برگشتیم حتماً او مى بخشد.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است