display result search
- 1733
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 86 سوره نحل
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نحل - آیه 86
وَ إِذَا رَءَا الَّذِینَ أَشْرَکُواْ شُرَکآءَهُمْ قَالُواْ رَبَّنَا هَؤلَا ءِ شُرَکَآؤنَا الَّذِینَ کُنَّا نَدْعُواْ مِن دُونِکَ فَأَلْقَوْاْ إِلَیْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّکُمْ لَکَذِبُونَ
ترجمه
و چون کسانى که شرک ورزیدند، شرکاى (پندارى) خود را (در قیامت) ببینند، گویند پروردگارا اینان شریکان (خیالى) ما بودند که ما به جاى تو مى خواندیم (ولى شرکا به سخن آمده) حرف آنان را به خودشان برگردانده (و پا سخشان دهند) که شما بدون شک دروغگویید.
بر طبق روایات، در قیامت، مواقف مختلفى است؛
در بعضى مواقف مُهر بر لب خورده و دست و پا گواهى مىدهند.
در موقفى دیگر، ناله ها و استمدادها بلند است.
در موقفى دیگر، انسان به دنبال آن است که گناه خود را به گردن دیگران بیندازد. مثلاً به شیطان مىگوید: تو مرا به کفر و شرک وادار کردى ، و شیطان در پاسخ مىگوید: من از روز اوّل با شرک شما مخالف بودم. «انى کفرت بما اشرکتمون من قبل»
گاهى مقصّر را بت ها مى داند، ولى آنها نیز تبرّى مىجویند. «و یوم القیامة یکفرون بشرککم» حتّى خداوند به حضرت عیسى خطاب مى کند: آیا تو به مردم گفتى که تو و مادرت را معبود قرار دهند؟ و عیسى در پاسخ مى گوید: تو از هر شریکى منزّه،... این مردم به سراغ جنّ رفتند و هرگز من کسى را به سوى غیر تو دعوت نکردهام. «قال سبحانک ما یکون لى اِن أقول ما لیس لى بحق» و در آیه مورد بحث نیز، موجوداتى که شرکاى خدا قرار گرفته شده اند، از مشرکان تبّرى مى جویند و آنها را تکذیب مى کنند.
پیام ها
1- خداوند شریک ندارد، مشرکان براى او شریک مىپندارند. «شرکائهم» و نفرمود: «شرکاء اللَّه»
2- وحشت قیامت باعث مىشود که انسان براى رهایى خود، بار را به دوش دیگران بیندازد. «هؤلاء شرکاؤنا»
3- معبودهاى ساختگى نیز در قیامت، محشور مى شوند. «هؤلاء شرکاؤنا الّذین کنّا ندعوا»
4- در قیامت، براى دفاع از خود، بتها نیز به سخن در آیند. «فالقوا الیهم القول...»
5 - بتها لیاقت خود را براى پرستش تکذیب مى کنند و به بتپرستان مىگویند: شما در واقع خیالات خود را پرستش مى کردید. «فالقوا الیهم القول انکم لکاذبون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَ إِذَا رَءَا الَّذِینَ أَشْرَکُواْ شُرَکآءَهُمْ قَالُواْ رَبَّنَا هَؤلَا ءِ شُرَکَآؤنَا الَّذِینَ کُنَّا نَدْعُواْ مِن دُونِکَ فَأَلْقَوْاْ إِلَیْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّکُمْ لَکَذِبُونَ
ترجمه
و چون کسانى که شرک ورزیدند، شرکاى (پندارى) خود را (در قیامت) ببینند، گویند پروردگارا اینان شریکان (خیالى) ما بودند که ما به جاى تو مى خواندیم (ولى شرکا به سخن آمده) حرف آنان را به خودشان برگردانده (و پا سخشان دهند) که شما بدون شک دروغگویید.
بر طبق روایات، در قیامت، مواقف مختلفى است؛
در بعضى مواقف مُهر بر لب خورده و دست و پا گواهى مىدهند.
در موقفى دیگر، ناله ها و استمدادها بلند است.
در موقفى دیگر، انسان به دنبال آن است که گناه خود را به گردن دیگران بیندازد. مثلاً به شیطان مىگوید: تو مرا به کفر و شرک وادار کردى ، و شیطان در پاسخ مىگوید: من از روز اوّل با شرک شما مخالف بودم. «انى کفرت بما اشرکتمون من قبل»
گاهى مقصّر را بت ها مى داند، ولى آنها نیز تبرّى مىجویند. «و یوم القیامة یکفرون بشرککم» حتّى خداوند به حضرت عیسى خطاب مى کند: آیا تو به مردم گفتى که تو و مادرت را معبود قرار دهند؟ و عیسى در پاسخ مى گوید: تو از هر شریکى منزّه،... این مردم به سراغ جنّ رفتند و هرگز من کسى را به سوى غیر تو دعوت نکردهام. «قال سبحانک ما یکون لى اِن أقول ما لیس لى بحق» و در آیه مورد بحث نیز، موجوداتى که شرکاى خدا قرار گرفته شده اند، از مشرکان تبّرى مى جویند و آنها را تکذیب مى کنند.
پیام ها
1- خداوند شریک ندارد، مشرکان براى او شریک مىپندارند. «شرکائهم» و نفرمود: «شرکاء اللَّه»
2- وحشت قیامت باعث مىشود که انسان براى رهایى خود، بار را به دوش دیگران بیندازد. «هؤلاء شرکاؤنا»
3- معبودهاى ساختگى نیز در قیامت، محشور مى شوند. «هؤلاء شرکاؤنا الّذین کنّا ندعوا»
4- در قیامت، براى دفاع از خود، بتها نیز به سخن در آیند. «فالقوا الیهم القول...»
5 - بتها لیاقت خود را براى پرستش تکذیب مى کنند و به بتپرستان مىگویند: شما در واقع خیالات خود را پرستش مى کردید. «فالقوا الیهم القول انکم لکاذبون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است