display result search
- 1614
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 84 سوره نحل
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نحل - آیه 84
وَ یَوْمَ نَبْعَثُ مِن کُلِّ أُمَّةٍ شَهِیداً ثُمَّ لَا یُؤْذَنُ لِلَّذِینَ کَفَرُواْ وَ لَا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ
ترجمه
و (یاد کن) روزى را که از هر اُمّتى شاهدى برانگیزیم، سپس به کسانى که کفر ورزیدند اجازه (هیچ کلامى) داده نخواهد شد و آنها براى عذرخواهى فراخوانده نمى شوند.
در قرآن بارها، سخن از گواهانِ قیامت مطرح شده است؛ پیامبران، فرشتگان، اولیاى خدا، زمین و اعضاى بدن، از گواهان آن روز هستند. امام صادق (ع) فرمودند: براى هر امّت و زمانى، امامى هست که مردم با او محشور مى شوند. و امام باقر (ع) در ذیل آیه فرمودند: «نحن الشهود على هذه الامة» همانا ما شاهدان بر این امّت هستیم.
با آنکه خداوند همه جا حاضر و به همه چیز آگاه است، ولى وجود گواهان متعدّد، عامل پیدایش تقوا و حیا براى مؤمنان و وسیله رسوایى بیشتر مجرمان است.
شرط شهادت و گواهى، علم و آگاهى همراه با عدالت است. بنابراین اولیاى خدا که در قیامت شاهد بر ما هستند باید در دنیا، بر کار ما ناظر بوده و اعمال ما بر آنها عرضه شود و این همان عقیده ماست که به گفته روایاتِ متعدّد و آیه مبارکه «فسیرى اللَّه عملکم و رسوله و المؤمنون» هر هفته، اعمال ما به امام زمان (عج) عرضه مىشود. و بدون این عقیده، آیاتِ «شهادت» و گواهى در قیامت، قابل توجیه نیست. چگونه کسى که از اعمال ما خبر ندارد یا عدالت ندارد، در قیامت گواهى بدهد.
«استعتاب» از عتاب است، یعنى گنهکار از صاحبِ حق، طلب عتاب و سرزنش مى کند تا بدین وسیله قهرش فرو نشیند و رضایت دهد.
در دنیا هم مىتوان توبه کرد، هم عذرخواهى و هم جبران نمود، امّا در قیامت نه جاى توجیه است، نه عذرخواهى، نه تدارک:
اما توجیه مردود است، چون وقتى که بعضى از دوزخیان به گروه دیگرى مىگویند: «لولا انتم لکنّا مؤمنین» اگر شما نبودید ما مؤمن بودیم، خطاب مى رسد: «بل لم تکونوا مؤمنین» بلکه خود شما اهل ایمان آوردن نبودید.
اما تدارک گناه مردود است، چون وقتى از خداوند مى خواهند؛ «فارجعنا نعمل صالحاً» ما را به دنیا بازگردان تا کار شایسته اى انجام دهیم، پاسخ مى شنوند: «کلا انها کلمة هو قائلها»، «فذوقوا بما نسیتم»
و اما عذرخواهى مردود است، چرا که قرآن مى فرماید: «ولایؤذن لهم فیعتذرون» اجازه نمى یابند که عذرخواهى کنند.
پیام ها
1- گواه هر قومى از خودشان است تا حجّت بر آنها تمام شود. «من کلّ امّة شهیداً»
2- خدا در میان هر قومى و در هر زمانى، برمردم حجّت و شاهد دارد. «من کلّامّة شهیداً»
3- در دادگاه الهى، حساب و کتاب و گواه و شهادت مطرح است. «شهیداً»
4- با وجود شاهد و حجّت، دیگر عذرتراشى و توجیه یا رضایت طلبى معنا ندارد. «لایؤذن ... لا هم یستعتبون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَ یَوْمَ نَبْعَثُ مِن کُلِّ أُمَّةٍ شَهِیداً ثُمَّ لَا یُؤْذَنُ لِلَّذِینَ کَفَرُواْ وَ لَا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ
ترجمه
و (یاد کن) روزى را که از هر اُمّتى شاهدى برانگیزیم، سپس به کسانى که کفر ورزیدند اجازه (هیچ کلامى) داده نخواهد شد و آنها براى عذرخواهى فراخوانده نمى شوند.
در قرآن بارها، سخن از گواهانِ قیامت مطرح شده است؛ پیامبران، فرشتگان، اولیاى خدا، زمین و اعضاى بدن، از گواهان آن روز هستند. امام صادق (ع) فرمودند: براى هر امّت و زمانى، امامى هست که مردم با او محشور مى شوند. و امام باقر (ع) در ذیل آیه فرمودند: «نحن الشهود على هذه الامة» همانا ما شاهدان بر این امّت هستیم.
با آنکه خداوند همه جا حاضر و به همه چیز آگاه است، ولى وجود گواهان متعدّد، عامل پیدایش تقوا و حیا براى مؤمنان و وسیله رسوایى بیشتر مجرمان است.
شرط شهادت و گواهى، علم و آگاهى همراه با عدالت است. بنابراین اولیاى خدا که در قیامت شاهد بر ما هستند باید در دنیا، بر کار ما ناظر بوده و اعمال ما بر آنها عرضه شود و این همان عقیده ماست که به گفته روایاتِ متعدّد و آیه مبارکه «فسیرى اللَّه عملکم و رسوله و المؤمنون» هر هفته، اعمال ما به امام زمان (عج) عرضه مىشود. و بدون این عقیده، آیاتِ «شهادت» و گواهى در قیامت، قابل توجیه نیست. چگونه کسى که از اعمال ما خبر ندارد یا عدالت ندارد، در قیامت گواهى بدهد.
«استعتاب» از عتاب است، یعنى گنهکار از صاحبِ حق، طلب عتاب و سرزنش مى کند تا بدین وسیله قهرش فرو نشیند و رضایت دهد.
در دنیا هم مىتوان توبه کرد، هم عذرخواهى و هم جبران نمود، امّا در قیامت نه جاى توجیه است، نه عذرخواهى، نه تدارک:
اما توجیه مردود است، چون وقتى که بعضى از دوزخیان به گروه دیگرى مىگویند: «لولا انتم لکنّا مؤمنین» اگر شما نبودید ما مؤمن بودیم، خطاب مى رسد: «بل لم تکونوا مؤمنین» بلکه خود شما اهل ایمان آوردن نبودید.
اما تدارک گناه مردود است، چون وقتى از خداوند مى خواهند؛ «فارجعنا نعمل صالحاً» ما را به دنیا بازگردان تا کار شایسته اى انجام دهیم، پاسخ مى شنوند: «کلا انها کلمة هو قائلها»، «فذوقوا بما نسیتم»
و اما عذرخواهى مردود است، چرا که قرآن مى فرماید: «ولایؤذن لهم فیعتذرون» اجازه نمى یابند که عذرخواهى کنند.
پیام ها
1- گواه هر قومى از خودشان است تا حجّت بر آنها تمام شود. «من کلّ امّة شهیداً»
2- خدا در میان هر قومى و در هر زمانى، برمردم حجّت و شاهد دارد. «من کلّامّة شهیداً»
3- در دادگاه الهى، حساب و کتاب و گواه و شهادت مطرح است. «شهیداً»
4- با وجود شاهد و حجّت، دیگر عذرتراشى و توجیه یا رضایت طلبى معنا ندارد. «لایؤذن ... لا هم یستعتبون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است