display result search
- 5222
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 69 سوره نحل
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نحل - آیه 69
ثُمَّ کُلِى مِن کُلِّ الَّثمَرَتِ فَاسْلُکِى سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلاً یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَنُهُ فِیهِ شِفَآءٌ لِّلنَّاسِ إِنَّ فِى ذَلِکَ لَأَیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ
ترجمه
سپس از همه میوه ها بخور، پس راه هاى پروردگارت را خالصانه طى کن. از شکم هاى آنها نوشیدنى رنگارنگ بیرون مى آید که در آن شفاى مردم است، البته در این (زندگى زنبور) براى کسانى که فکر مى کنند قطعاً عبرتى است.
در این آیه و آیه 66، خداوند به دو نوع مایه حیاتى و نوشیدنى که از درون حیوانات است اشاره کرده؛ یکى شیر و دیگرى عسل.
در آیه 67 خواندیم که انسان از میوه ها، وسیله مست کننده مى سازد «تتخذون منه سکراً» ولى حیوان از ثمرات، عسل شفابخش مى سازد!!!
در نظام هدفدار و حکیمانه الهى، غفلت و بیکارى منفور است. لذا معمولا هر کجا در قرآن مسئله خوردن آمده، در کنار آن مسئولیّتى بیان شده است، از جمله:
«کلوا... و اعملوا صالحا» بخورید... و کار شایسته انجام دهید.
«کلوا منها و اطعموا»بخورید و به دیگران اطعام کنید.
«کلوا... و اشکرواللَّه» بخورید... و خدا را سپاس گذارید.
«کلوا... ولا تسرفوا» بخورید... و اسراف نکنید.
در این آیه نیز خداوند به زنبور عسل دستور خوردن مىدهد، لیکن خوردنى همراه با هدف و مسئولیّت.
اولیاى خدا چون «نحل» هستند که از پستى ها دورى کرده و بلندى ها را انتخاب مى کنند، از معارف الهى استفاده کرده و راه پروردگارشان را خاضعانه مى پیمایند این افراد از حلقوم شان حکمت و حلاوت هاى معنوى خارج مى شود.
پیام ها
1- رفتار حیوانات، طبق فرمان الهى است، که به صورت غریزه در آنها مى باشد.«ثم کُلى»
2- عسل، عصاره انواع میوه هاست. «کُلى من کل الثمرات»
3- نه تنها انتخاب مسکن و غذاى حیوانات با هدایت الهى است، بلکه همه کارهاى آنها راهى است که خداوند پیش رویشان گذاشته است. «سُبل ربک»
4- حرکت حیوانات در مسیرى که خداوند برایشان انتخاب نموده است، حرکت متواضعانه است. «سُبل ربِک ذُللاً»
5- اعجاز خلقت: یک کارخانه عسلسازى در شکم حیوانى کوچک! «یخرج من بطونها»
6- عسل طبیعى به رنگهاى مختلفى است. «مختلفاً الوانه» (رنگهاى سفید، زرد، قرمز، که شاید این اختلاف رنگ ها بر اساس اختلاف رنگ گل ها باشد.)
7- در گیاهان و گلها، خواص درمانى است که از طریق عسل، شفاى دردهاى ما مى شود. «فیه شفاء للناس» (ناگفته پیداست که عسل، شفاى همه دردها نیست، لذا بصورت نکره «شفاءٌ» آمده است)
8- خانه سازى، موم سازى و عسل سازى، در کنار زهرسازى، توسط حیوان کوچکى مثل زنبور، از نشانه هاى قدرت الهى است. «لآیة»
9- تمام درس ها و عبرت ها، براى کسانى است که اهل فکر و اندیشه باشند «لقوم یتفکرون» وگرنه افرادى هستند که در تمام عمر از عسل استفاده مى کنند ولى حاضر به چند دقیقه فکر درباره آن نیستند.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
ثُمَّ کُلِى مِن کُلِّ الَّثمَرَتِ فَاسْلُکِى سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلاً یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَنُهُ فِیهِ شِفَآءٌ لِّلنَّاسِ إِنَّ فِى ذَلِکَ لَأَیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ
ترجمه
سپس از همه میوه ها بخور، پس راه هاى پروردگارت را خالصانه طى کن. از شکم هاى آنها نوشیدنى رنگارنگ بیرون مى آید که در آن شفاى مردم است، البته در این (زندگى زنبور) براى کسانى که فکر مى کنند قطعاً عبرتى است.
در این آیه و آیه 66، خداوند به دو نوع مایه حیاتى و نوشیدنى که از درون حیوانات است اشاره کرده؛ یکى شیر و دیگرى عسل.
در آیه 67 خواندیم که انسان از میوه ها، وسیله مست کننده مى سازد «تتخذون منه سکراً» ولى حیوان از ثمرات، عسل شفابخش مى سازد!!!
در نظام هدفدار و حکیمانه الهى، غفلت و بیکارى منفور است. لذا معمولا هر کجا در قرآن مسئله خوردن آمده، در کنار آن مسئولیّتى بیان شده است، از جمله:
«کلوا... و اعملوا صالحا» بخورید... و کار شایسته انجام دهید.
«کلوا منها و اطعموا»بخورید و به دیگران اطعام کنید.
«کلوا... و اشکرواللَّه» بخورید... و خدا را سپاس گذارید.
«کلوا... ولا تسرفوا» بخورید... و اسراف نکنید.
در این آیه نیز خداوند به زنبور عسل دستور خوردن مىدهد، لیکن خوردنى همراه با هدف و مسئولیّت.
اولیاى خدا چون «نحل» هستند که از پستى ها دورى کرده و بلندى ها را انتخاب مى کنند، از معارف الهى استفاده کرده و راه پروردگارشان را خاضعانه مى پیمایند این افراد از حلقوم شان حکمت و حلاوت هاى معنوى خارج مى شود.
پیام ها
1- رفتار حیوانات، طبق فرمان الهى است، که به صورت غریزه در آنها مى باشد.«ثم کُلى»
2- عسل، عصاره انواع میوه هاست. «کُلى من کل الثمرات»
3- نه تنها انتخاب مسکن و غذاى حیوانات با هدایت الهى است، بلکه همه کارهاى آنها راهى است که خداوند پیش رویشان گذاشته است. «سُبل ربک»
4- حرکت حیوانات در مسیرى که خداوند برایشان انتخاب نموده است، حرکت متواضعانه است. «سُبل ربِک ذُللاً»
5- اعجاز خلقت: یک کارخانه عسلسازى در شکم حیوانى کوچک! «یخرج من بطونها»
6- عسل طبیعى به رنگهاى مختلفى است. «مختلفاً الوانه» (رنگهاى سفید، زرد، قرمز، که شاید این اختلاف رنگ ها بر اساس اختلاف رنگ گل ها باشد.)
7- در گیاهان و گلها، خواص درمانى است که از طریق عسل، شفاى دردهاى ما مى شود. «فیه شفاء للناس» (ناگفته پیداست که عسل، شفاى همه دردها نیست، لذا بصورت نکره «شفاءٌ» آمده است)
8- خانه سازى، موم سازى و عسل سازى، در کنار زهرسازى، توسط حیوان کوچکى مثل زنبور، از نشانه هاى قدرت الهى است. «لآیة»
9- تمام درس ها و عبرت ها، براى کسانى است که اهل فکر و اندیشه باشند «لقوم یتفکرون» وگرنه افرادى هستند که در تمام عمر از عسل استفاده مى کنند ولى حاضر به چند دقیقه فکر درباره آن نیستند.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان
کاربر مهمان