display result search
- 2353
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 3 و 2 سوره حجر
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره حجر- آیه 2 و 3
رُّبَمَا یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُواْ لَوْ کَانُواْ مُسْلِمِینَ
ذَرْهُمْ یَأکُلُواْ وَ یَتَمَتَّعُواْ وَیُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ
ترجمه
چه بسا کسانى که کفر ورزیدند آرزو دارند که اى کاش مسلمان بودند.
آنان را (به حال خود) رها کن تا بخورند و بهره مند شوند و آرزوها سرگرمشان کند، پس به زودى (نتیجه این بى تفاوتى ها را) خواهند فهمید.
مسئله رهاکردن کفّار به حال خود که از جمله «ذرهم» استفاده مى شود، به خاطر سرکشى خود آنان است، وگرنه خداوند ابتدا براى هدایت همه انسان ها، پیامبر فرستاده و کسى را به حال خود رها نکرده است. چنانکه این مطلب بارها در قرآن مطرح شده است. از جمله: «و نذرهم فى طغیانهم یعمهون»، آنان را رها مى کنیم تا در سرکشى خود سردرگم شوند و در جاى دیگر مى فرماید: «و یمُدّهم فى طغیانهم» آنان را در سرکشى کردن مهلت مى دهیم.
انسان به آرزو زنده است و اگر روزى آرزو از انسان گرفته شود از کار و تلاش دست برمى دارد. امّا آرزویى که در اسلام مورد انتقاد قرار گرفته است، مربوط به موارد ذیل است:
1. آرزوى طولانى، 2. آرزوى بیش از عمل، 3. آرزوى بدون عمل، 4. آرزویى که انسان را سرگرم کند، 5، آرزوى خیر داشتن از کار و افراد بد.
پیامبراکرم فرمود: من از دو چیز بر شما مى ترسم؛ یکى پیروى از هوس ها که شما را از حقّ باز دارد و دیگرى آرزوهاى طولانى که شما را از آخرت غافل نماید. در دعاى کمیل مى خوانیم: آرزوهاى طولانى، انسان را از رسیدن به خیرات محروم مى کند. «و حَبَسنى عن نفعى بُعد آمالى»
پیام ها
1- سرفرازى آینده براى اسلام است و حسرت براى کفّار خواهد بود. «یودّ الّذین کفروا» (کسانى که امروز اسلام را مسخره مى کنند، در آینده پشیمان خواهند شد و چه بسا کفّارى که آرزوى اسلام دارند، ولى گرفتار طاغوت ها یا محیط فساد خود هستند)
2- در تبلیغ و ارشاد وقت خود را صرف نااهلان نکنید. «ذرهم»
3- انسان، گاهى چنان در کفر غوطه ور مى شود که برهان و هشدار انبیا نیز او را بیدار نمى کند «ذرهم»
4- آرزو اگر انسان را غافل کند، نا به جاست. «و یُلههم الأمل» (ولى اگر انسان را به کار و تلاش وادار کند خوب است زیرا در قرآن مى خوانیم: «والباقیات الصّالحات خیر عند ربّک ثواباً و خیر اَمَلاً»)
5- مهلت الهى را نشانه لطف و رحمت او ندانیم. «ذرهم ... فسوف یعلمون»
(گاهى پزشک به اطرافیان بیمار مى گوید: مریض را رها کنید و هر چه مى خواهد بخورد به او بدهید، زیرا کار از کار گذشته است)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
رُّبَمَا یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُواْ لَوْ کَانُواْ مُسْلِمِینَ
ذَرْهُمْ یَأکُلُواْ وَ یَتَمَتَّعُواْ وَیُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ
ترجمه
چه بسا کسانى که کفر ورزیدند آرزو دارند که اى کاش مسلمان بودند.
آنان را (به حال خود) رها کن تا بخورند و بهره مند شوند و آرزوها سرگرمشان کند، پس به زودى (نتیجه این بى تفاوتى ها را) خواهند فهمید.
مسئله رهاکردن کفّار به حال خود که از جمله «ذرهم» استفاده مى شود، به خاطر سرکشى خود آنان است، وگرنه خداوند ابتدا براى هدایت همه انسان ها، پیامبر فرستاده و کسى را به حال خود رها نکرده است. چنانکه این مطلب بارها در قرآن مطرح شده است. از جمله: «و نذرهم فى طغیانهم یعمهون»، آنان را رها مى کنیم تا در سرکشى خود سردرگم شوند و در جاى دیگر مى فرماید: «و یمُدّهم فى طغیانهم» آنان را در سرکشى کردن مهلت مى دهیم.
انسان به آرزو زنده است و اگر روزى آرزو از انسان گرفته شود از کار و تلاش دست برمى دارد. امّا آرزویى که در اسلام مورد انتقاد قرار گرفته است، مربوط به موارد ذیل است:
1. آرزوى طولانى، 2. آرزوى بیش از عمل، 3. آرزوى بدون عمل، 4. آرزویى که انسان را سرگرم کند، 5، آرزوى خیر داشتن از کار و افراد بد.
پیامبراکرم فرمود: من از دو چیز بر شما مى ترسم؛ یکى پیروى از هوس ها که شما را از حقّ باز دارد و دیگرى آرزوهاى طولانى که شما را از آخرت غافل نماید. در دعاى کمیل مى خوانیم: آرزوهاى طولانى، انسان را از رسیدن به خیرات محروم مى کند. «و حَبَسنى عن نفعى بُعد آمالى»
پیام ها
1- سرفرازى آینده براى اسلام است و حسرت براى کفّار خواهد بود. «یودّ الّذین کفروا» (کسانى که امروز اسلام را مسخره مى کنند، در آینده پشیمان خواهند شد و چه بسا کفّارى که آرزوى اسلام دارند، ولى گرفتار طاغوت ها یا محیط فساد خود هستند)
2- در تبلیغ و ارشاد وقت خود را صرف نااهلان نکنید. «ذرهم»
3- انسان، گاهى چنان در کفر غوطه ور مى شود که برهان و هشدار انبیا نیز او را بیدار نمى کند «ذرهم»
4- آرزو اگر انسان را غافل کند، نا به جاست. «و یُلههم الأمل» (ولى اگر انسان را به کار و تلاش وادار کند خوب است زیرا در قرآن مى خوانیم: «والباقیات الصّالحات خیر عند ربّک ثواباً و خیر اَمَلاً»)
5- مهلت الهى را نشانه لطف و رحمت او ندانیم. «ذرهم ... فسوف یعلمون»
(گاهى پزشک به اطرافیان بیمار مى گوید: مریض را رها کنید و هر چه مى خواهد بخورد به او بدهید، زیرا کار از کار گذشته است)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است