display result search
- 10675
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 4 سوره ابراهیم
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره ابراهیم - آیه 4
وَمَآ أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لَیُبَیِّنَ لَهُمْ فَیُضِلُّ اللَّهُ مَن یَشَآءُ وَیَ هْدِى مَن یَشَآءُ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
ترجمه
هیچ پیامبرى را نفرستادیم مگر به زبان قومش، تا (بتواند پیام خدا را) براى مردم بیان کند، پس خداوند هر که را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه مى کند و هر که را بخواهد (و شایسته بداند) هدایت مى نماید، و اوست عزیز و حکیم.
مراد از «لسان قوم» در این آیه، تنها لغت و زبانِ مردم نیست، زیرا گاهى ممکن است گوینده اى با زبان مردم سخن بگوید ولى مردم حرف او را درست نفهمند، بلکه مراد آسان و قابل فهم گفتن است، به گونه اى که مردم پیام الهى را بفهمند، چنانکه در آیات دیگر مى فرماید: «یسرناه بلسانک» ما قرآن را به زبان تو آسان کردیم. حضرت موسى نیز از خداوند مى خواهد که گره از زبانش گشوده شود تا مردم کلامش را بفهمند. «واحلل عقدة من لسانى یفقهوا قولى»
مقصود از گمراه کردن خداوند، محروم کردن افراد لجوج از لطف خود است، والا اگر خداوند بناى گمراه کردن مستقیم کسى را داشت، نه کتابى مى فرستاد و نه پیامبرى. در آیات دیگر مى خوانیم که خداوند ظالمان و فاسقان و مسرفان را گمراه مى کند، یعنى انسان با گناه و ظلم، زمینه محروم شدن از هدایت را در خود فراهم مى کند.
بعضى از مفسران گفته اند: فاعل «یشاء» مردم هستند نه خدا، یعنى خداوند گمراه مى کند کسى را که خودش بخواهد گمراه شود و هدایت مى کند کسى را که خودش بخواهد هدایت شود. نظیر آیه: «کُلاً نُمّد هؤلاء و هؤلاء...» گروهى را در راهى که بروند کمک مى کنیم.
تبلیغ پیامبر که با زبان قوم خود بوده با جهانى بودن دین منافاتى ندارد. زیرا محتواى پیام زبان خاصّى ندارد و با سفارش قرآن، باید گروهى با تفقه و هجرت مطالب دین را آموخته و به سایرین بیاموزند.
پیام ها
1- پیامبران، با فرهنگ و زبان مردم زمان خود آشنا بوده و طبق فهم آنان تبلیغ مى کردند. «بلسان قومه»
2- خداوند با مردم اتمام حجّت مى کند. «بلسان قومه لیبین لهم»
3- رابطه رهبران دینى با مردم، عاطفى، صمیمى و مستقیم است. «بلسان قومه»
4- تبلیغ باید با شیوه اى ساده و صریح و روشن، و براى عموم قابل فهم باشد. «بلسان قومه»
5- هدایت و ضلال خداوند بر اساس حکمت است. «یضل... و یهدى... و هو العزیز الحکیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَمَآ أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لَیُبَیِّنَ لَهُمْ فَیُضِلُّ اللَّهُ مَن یَشَآءُ وَیَ هْدِى مَن یَشَآءُ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
ترجمه
هیچ پیامبرى را نفرستادیم مگر به زبان قومش، تا (بتواند پیام خدا را) براى مردم بیان کند، پس خداوند هر که را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه مى کند و هر که را بخواهد (و شایسته بداند) هدایت مى نماید، و اوست عزیز و حکیم.
مراد از «لسان قوم» در این آیه، تنها لغت و زبانِ مردم نیست، زیرا گاهى ممکن است گوینده اى با زبان مردم سخن بگوید ولى مردم حرف او را درست نفهمند، بلکه مراد آسان و قابل فهم گفتن است، به گونه اى که مردم پیام الهى را بفهمند، چنانکه در آیات دیگر مى فرماید: «یسرناه بلسانک» ما قرآن را به زبان تو آسان کردیم. حضرت موسى نیز از خداوند مى خواهد که گره از زبانش گشوده شود تا مردم کلامش را بفهمند. «واحلل عقدة من لسانى یفقهوا قولى»
مقصود از گمراه کردن خداوند، محروم کردن افراد لجوج از لطف خود است، والا اگر خداوند بناى گمراه کردن مستقیم کسى را داشت، نه کتابى مى فرستاد و نه پیامبرى. در آیات دیگر مى خوانیم که خداوند ظالمان و فاسقان و مسرفان را گمراه مى کند، یعنى انسان با گناه و ظلم، زمینه محروم شدن از هدایت را در خود فراهم مى کند.
بعضى از مفسران گفته اند: فاعل «یشاء» مردم هستند نه خدا، یعنى خداوند گمراه مى کند کسى را که خودش بخواهد گمراه شود و هدایت مى کند کسى را که خودش بخواهد هدایت شود. نظیر آیه: «کُلاً نُمّد هؤلاء و هؤلاء...» گروهى را در راهى که بروند کمک مى کنیم.
تبلیغ پیامبر که با زبان قوم خود بوده با جهانى بودن دین منافاتى ندارد. زیرا محتواى پیام زبان خاصّى ندارد و با سفارش قرآن، باید گروهى با تفقه و هجرت مطالب دین را آموخته و به سایرین بیاموزند.
پیام ها
1- پیامبران، با فرهنگ و زبان مردم زمان خود آشنا بوده و طبق فهم آنان تبلیغ مى کردند. «بلسان قومه»
2- خداوند با مردم اتمام حجّت مى کند. «بلسان قومه لیبین لهم»
3- رابطه رهبران دینى با مردم، عاطفى، صمیمى و مستقیم است. «بلسان قومه»
4- تبلیغ باید با شیوه اى ساده و صریح و روشن، و براى عموم قابل فهم باشد. «بلسان قومه»
5- هدایت و ضلال خداوند بر اساس حکمت است. «یضل... و یهدى... و هو العزیز الحکیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان
کاربر مهمان