display result search
- 7874
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 17 سوره رعد
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره رعد- آیه 17
أَنزَلَ مِنَ السَّمَآءِ مَآءً فَسَالَتْ أَوْدِیَةُ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَداً رَّابِیاً وَمِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِى النَّارِ ابْتِغَآءَ حِلْیَةٍ أَوْ مَتَعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ کَذَ لِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَآءً وَأَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِىالْأَرْضِ کَذَ لِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ
ترجمه
خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد، پس رودخانه ها به اندازه (ظرفیت) خویش جارى شده و سیلاب کفى را بر خود حمل کرد. و از (فلزّات) آنچه که در آتش بر آن مى گدازند تا زیور یا کالایى بدست آرند، کفى مانند کفِ سیلاب (حاصل شود.) این گونه خداوند حق و باطل را (بهم) مى زند. پس کف (آب) به کنارى رفته (و نیست شود) و امّا آنچه براى مردم مفید است در زمین باقى بماند. خداوند اینگونه مثال ها مى زند.
در این آیه دو مثال براى معرّفى باطل ذکر شده است، یکى مثال کفى که بر روى آب ظاهر مى شود و دوم کفى که هنگام ذوب فلزات، روى آنها را مى پوشاند.
باطل همچون کف است، زیرا: 1. رفتنى است، 2. در سایه حقّ جلوه مى کند، 3. روى حقّ را مى پوشاند، 4. جلوه دارد، ولى ارزش ندارد. نه تشنه اى را سیراب مى کند نه گیاهى از آن مى روید، 5. با آرام شدن شرایط محو مى شود، 6. بالانشین پر سر و صدا، امّا توخالى و بى محتوى است. چنانکه در آیات دیگر نیز بر این امر تأکید شده است:
«بل نقذف بالحقّ على الباطل فیدمغه»، با حقّ بر سر باطل مى کوبیم.
«یمح اللَّه الباطل»، خداوند باطل را محو مى کند.
«و ما یبدىء الباطل و مایعید»، باطل در دنیا و آخرت محو و نابود است.
«انّ الباطل کان زهوقا»، همانا باطل رفتنى است.
«جاء الحقّ و زهق الباطل»، حقّ آمد و باطل رفت.
تمثیل، مسائل عقلى را محسوس و راه رسیدن به هدف را نزدیک مى نماید، مطالب را همگانى و لجوجان را خاموش مى سازد، لذا قرآن از این روش بسیار استفاده نموده است.
پیام ها
1- فیض الهى جارى است و هرکس به مقدار استعدادش بهره مند مى شود. «اودیة بقدرها»
2- تلاش براى ساخت وسایل ضرورى (متاع) یا رفاهى (حِلیة) ممدوح است. «یوقدون علیه فى النّار»
3- در کوره حوادث است که ناخالصى ها معلوم و حقّ و باطل ظاهر مى شود. «یوقدون علیه... زبدٌ مثله»
4- وجود باطل، اختصاص به مکان و زمینه خاص ندارد. (کف، هم بر روى سیل سرد و هم بر روى فلزات گداخته ظاهر مى شود.) «زبد مثله»
5 - سرچشمه باطل، ناخالصى هایى است که حقّ و حقیقت بدان آلوده شده است. «یضرب اللَّه الحقّ و الباطل»
6- حقّ و باطل با هم هستند، امّا سرانجام، باطل رفتنى است. «فیذهب جُفاءً»
7- نفع مردم در حقّ است. «ما ینفع النّاس»
8 - حقّ ماندنى است. «فیمکث فى الارض»
9- هر ثروت، دانش، دوست و یا حکومتى که براى مردم مفید باشد، ماندنى است. «ما ینفع النّاس فیمکث فى الارض»
10- آنچه از سوى خداوند نازل مى شود، همچون باران خالص و حقّ است، لیکن همین که با مادیات در آمیخت، دچار ناخالصى و زمینه پیدایش کف و باطل مى شود. «انزل من السّماء ماءً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَنزَلَ مِنَ السَّمَآءِ مَآءً فَسَالَتْ أَوْدِیَةُ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَداً رَّابِیاً وَمِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِى النَّارِ ابْتِغَآءَ حِلْیَةٍ أَوْ مَتَعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ کَذَ لِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَآءً وَأَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِىالْأَرْضِ کَذَ لِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ
ترجمه
خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد، پس رودخانه ها به اندازه (ظرفیت) خویش جارى شده و سیلاب کفى را بر خود حمل کرد. و از (فلزّات) آنچه که در آتش بر آن مى گدازند تا زیور یا کالایى بدست آرند، کفى مانند کفِ سیلاب (حاصل شود.) این گونه خداوند حق و باطل را (بهم) مى زند. پس کف (آب) به کنارى رفته (و نیست شود) و امّا آنچه براى مردم مفید است در زمین باقى بماند. خداوند اینگونه مثال ها مى زند.
در این آیه دو مثال براى معرّفى باطل ذکر شده است، یکى مثال کفى که بر روى آب ظاهر مى شود و دوم کفى که هنگام ذوب فلزات، روى آنها را مى پوشاند.
باطل همچون کف است، زیرا: 1. رفتنى است، 2. در سایه حقّ جلوه مى کند، 3. روى حقّ را مى پوشاند، 4. جلوه دارد، ولى ارزش ندارد. نه تشنه اى را سیراب مى کند نه گیاهى از آن مى روید، 5. با آرام شدن شرایط محو مى شود، 6. بالانشین پر سر و صدا، امّا توخالى و بى محتوى است. چنانکه در آیات دیگر نیز بر این امر تأکید شده است:
«بل نقذف بالحقّ على الباطل فیدمغه»، با حقّ بر سر باطل مى کوبیم.
«یمح اللَّه الباطل»، خداوند باطل را محو مى کند.
«و ما یبدىء الباطل و مایعید»، باطل در دنیا و آخرت محو و نابود است.
«انّ الباطل کان زهوقا»، همانا باطل رفتنى است.
«جاء الحقّ و زهق الباطل»، حقّ آمد و باطل رفت.
تمثیل، مسائل عقلى را محسوس و راه رسیدن به هدف را نزدیک مى نماید، مطالب را همگانى و لجوجان را خاموش مى سازد، لذا قرآن از این روش بسیار استفاده نموده است.
پیام ها
1- فیض الهى جارى است و هرکس به مقدار استعدادش بهره مند مى شود. «اودیة بقدرها»
2- تلاش براى ساخت وسایل ضرورى (متاع) یا رفاهى (حِلیة) ممدوح است. «یوقدون علیه فى النّار»
3- در کوره حوادث است که ناخالصى ها معلوم و حقّ و باطل ظاهر مى شود. «یوقدون علیه... زبدٌ مثله»
4- وجود باطل، اختصاص به مکان و زمینه خاص ندارد. (کف، هم بر روى سیل سرد و هم بر روى فلزات گداخته ظاهر مى شود.) «زبد مثله»
5 - سرچشمه باطل، ناخالصى هایى است که حقّ و حقیقت بدان آلوده شده است. «یضرب اللَّه الحقّ و الباطل»
6- حقّ و باطل با هم هستند، امّا سرانجام، باطل رفتنى است. «فیذهب جُفاءً»
7- نفع مردم در حقّ است. «ما ینفع النّاس»
8 - حقّ ماندنى است. «فیمکث فى الارض»
9- هر ثروت، دانش، دوست و یا حکومتى که براى مردم مفید باشد، ماندنى است. «ما ینفع النّاس فیمکث فى الارض»
10- آنچه از سوى خداوند نازل مى شود، همچون باران خالص و حقّ است، لیکن همین که با مادیات در آمیخت، دچار ناخالصى و زمینه پیدایش کف و باطل مى شود. «انزل من السّماء ماءً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان