display result search
- 813
- 1000
- 1000
- 1000
پایداری واستقامت در حرکت و قیام امام حسین (ع) - بخش ششم
سخنرانی آیت الله آقا مجتبی تهرانی با موضوع پایداری و استقامت در حرکت و قیام امام حسین (ع)
بحث استقامت و پایداری در راه حق بود. در اینجا به این موضوع اشاره می کنیم که چرا بعضی انسانها در این معادله و بعد هم معامله پیروز می شوند و برخی انسانها هم پایداری نمی کنند و معترف به به شناخت حق نمی شوند.
انسانی که اعتراف به ربوبیت خدا می کند استقامت در همه جوانب برای رسیدن به حق و اقامه حق دارد و دیگر اینکه خوف و حزنی نسبت به از دست دادن امور مادیه و دنیویه ندارد.
سپس در جواب این پرسش که چرا پایداری در دین نداریم، اندوهگین می شویم؟ می رسیم به این دلیل که چون اعتراف به ربوبیت حق نداریم.
لذا با اشاره به این مقدمه و اعتراف به ربوبیت خدا مردم به چهاردسته تقسیم میشوند:
1. کسانی که لفظاً می گویند کارها دست خدا است، مقدرات دست اوست که اینها بیشتر زبانی و تقلیدی است و مصونیت نمی آورد.
2. کسانی که با مقدماتی برهانی و عقلی بر طبق عقل به این درک رسیده که همه کارها دست خدا است. با این چهار مقدمه که می گویند خدا عالم است، خدا قادر است به این که رفع احتیاجات ما را بکند، خدا بخیل نیست، خدا رحمت و شفقت دارد؛ نتیجه گیری کرده و بیان می دارند که خداوندی که دارای چنین خصوصیاتی است دیگر کار ما را راه می اندازد. که این دسته هم دارای مصونیت نیستند. به این دلیل که این دسته همیشه کشمکش با قلب خود دارند. از نظر برهان ثابت کرده اند اما از نظر قلبی جزء واردات قلب آنها نشده است.
3. کسانی که ربوبیت حق را ایماناً پذیرفته اند. به این معنا که آنچه را که محصول کار عقل بود این افراد در دل خودشان وارد کردند که این اعتقادات قلبیه باید جزء واردات قلبیه این افراد بشود. اینجاست که مصونیت پیدا می شود که اینها هم از نظر اعترافشان به ربوبیت حق دارای درجات و مراتبی هستند.
4. دسته آخر اولیاء و پیامبران خدا هستند که برای آرامش درونی خودشان ربوبیت حق را شهود کرده و ببینند.
لازم به یادآوری است که این عدم پایداری و استقامت در دین، مشکل در توحید ناقص انسانها است.
بحث استقامت و پایداری در راه حق بود. در اینجا به این موضوع اشاره می کنیم که چرا بعضی انسانها در این معادله و بعد هم معامله پیروز می شوند و برخی انسانها هم پایداری نمی کنند و معترف به به شناخت حق نمی شوند.
انسانی که اعتراف به ربوبیت خدا می کند استقامت در همه جوانب برای رسیدن به حق و اقامه حق دارد و دیگر اینکه خوف و حزنی نسبت به از دست دادن امور مادیه و دنیویه ندارد.
سپس در جواب این پرسش که چرا پایداری در دین نداریم، اندوهگین می شویم؟ می رسیم به این دلیل که چون اعتراف به ربوبیت حق نداریم.
لذا با اشاره به این مقدمه و اعتراف به ربوبیت خدا مردم به چهاردسته تقسیم میشوند:
1. کسانی که لفظاً می گویند کارها دست خدا است، مقدرات دست اوست که اینها بیشتر زبانی و تقلیدی است و مصونیت نمی آورد.
2. کسانی که با مقدماتی برهانی و عقلی بر طبق عقل به این درک رسیده که همه کارها دست خدا است. با این چهار مقدمه که می گویند خدا عالم است، خدا قادر است به این که رفع احتیاجات ما را بکند، خدا بخیل نیست، خدا رحمت و شفقت دارد؛ نتیجه گیری کرده و بیان می دارند که خداوندی که دارای چنین خصوصیاتی است دیگر کار ما را راه می اندازد. که این دسته هم دارای مصونیت نیستند. به این دلیل که این دسته همیشه کشمکش با قلب خود دارند. از نظر برهان ثابت کرده اند اما از نظر قلبی جزء واردات قلب آنها نشده است.
3. کسانی که ربوبیت حق را ایماناً پذیرفته اند. به این معنا که آنچه را که محصول کار عقل بود این افراد در دل خودشان وارد کردند که این اعتقادات قلبیه باید جزء واردات قلبیه این افراد بشود. اینجاست که مصونیت پیدا می شود که اینها هم از نظر اعترافشان به ربوبیت حق دارای درجات و مراتبی هستند.
4. دسته آخر اولیاء و پیامبران خدا هستند که برای آرامش درونی خودشان ربوبیت حق را شهود کرده و ببینند.
لازم به یادآوری است که این عدم پایداری و استقامت در دین، مشکل در توحید ناقص انسانها است.
تاکنون نظری ثبت نشده است