display result search
- 958
- 1000
- 1000
- 1000
پایداری و استقامت در حرکت و قیام امام حسین (ع) - بخش پنجم
سخنرانی آیت الله آقا مجتبی تهرانی با موضوع پایداری و استقامت در حرکت و قیام امام حسین (ع)
سخنران با بیان آیاتی از قرآن در باب مقوله پایداری به مسئله خوف و حزن در این آیات اشاره می کند.
خوف از نظر معنایی یعنی تألم درونی نسبت به احتمال این که مکروهی در آینده نسبت به او واقع بشود. اما حزن، نسبت به گذشته است نه آینده و آن حزن و تألمی که انسان به گذشته دارد.
یادآوری می کنیم عامل و مانعی که باعث می شود که انسان در راه حق پایداری و استقامت نداشته باشد، آن تعلقات دنیوی است.
دراین دو ماده ذکر شده خوف نسبت به از دست دادن امور مادیه و دنیویه یا دست نیافتن به او مطرح است یعنی انسان فکر کند که اگر بخواهد طبق دستور خدا عمل کند به پول، به ریاست و به دنیا نرسد و این خود باعث عدم پایداری در راه حق است.
ماده دوم که همان حزن است این مسئله است که انسان در حال دینداری و اطاعت کردن امر خدا چیزی از امور دنیوی را از دست بدهد.
چه دلیل دارد که انسانهایی نسبت به از دست دادن امور دنیوی نه حزن و اندوه و نه خوفی به خود راه می دهند؟
یک دسته کسانی هستند که تعلق به امور دنیویه پیدا می کنند اعم مال، مقام، اشخاص اما این افراد نسبت به امور معنویه یعنی خداوند و اولیاء خدا اهل معادله و اهل معامله هستند. اول معادله می کنند و دوم معامله که به آنها سوداگران و حسابگر می گوییم.
سخنران با بیان آیاتی از قرآن در باب مقوله پایداری به مسئله خوف و حزن در این آیات اشاره می کند.
خوف از نظر معنایی یعنی تألم درونی نسبت به احتمال این که مکروهی در آینده نسبت به او واقع بشود. اما حزن، نسبت به گذشته است نه آینده و آن حزن و تألمی که انسان به گذشته دارد.
یادآوری می کنیم عامل و مانعی که باعث می شود که انسان در راه حق پایداری و استقامت نداشته باشد، آن تعلقات دنیوی است.
دراین دو ماده ذکر شده خوف نسبت به از دست دادن امور مادیه و دنیویه یا دست نیافتن به او مطرح است یعنی انسان فکر کند که اگر بخواهد طبق دستور خدا عمل کند به پول، به ریاست و به دنیا نرسد و این خود باعث عدم پایداری در راه حق است.
ماده دوم که همان حزن است این مسئله است که انسان در حال دینداری و اطاعت کردن امر خدا چیزی از امور دنیوی را از دست بدهد.
چه دلیل دارد که انسانهایی نسبت به از دست دادن امور دنیوی نه حزن و اندوه و نه خوفی به خود راه می دهند؟
یک دسته کسانی هستند که تعلق به امور دنیویه پیدا می کنند اعم مال، مقام، اشخاص اما این افراد نسبت به امور معنویه یعنی خداوند و اولیاء خدا اهل معادله و اهل معامله هستند. اول معادله می کنند و دوم معامله که به آنها سوداگران و حسابگر می گوییم.
تاکنون نظری ثبت نشده است