display result search
- 2134
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 84 سوره یوسف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره یوسف - آیه 84
وَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ یَأَسَفَى عَلَى یُوسُفَ وَابْیَضَّتْ عَیْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظِیمٌ
ترجمه
یعقوب از برادران روى گرداند و گفت: اى دریغا بر یوسف، پس اندوه خود را فرو مى خورد (تا آنکه) دو چشمش از اندوه سفید (و نابینا) شد.
«اسف» به معناى حزن و اندوه همراه با غضب است. یعقوب بر چشم گریه، و بر زبان «یا اسفا» و در دل حزن داشت.
در روایتى امام صادق (ع) فرمود: علىّبنالحسینعلیهما السلام بیست سال بعد از حادثه کربلا به هر مناسبتى گریه مى کرد. سؤال کردند چرا این همه گریه مى کنید؟ فرمود: یعقوب یازده پسر داشت یکى غائب شد، با اینکه زنده بود، از گریه چشمانش را از دست داد، ولى من در برابر چشمان خود دیدم پدر و برادرها و هفده نفر از خاندان نبوّت شهید شدند، چگونه گریه نکنم؟
پیام ها
1- حسد ورزى، یک عمر تحقیر به همراه دارد. «و تولّى عنهم»
2- آنها مى خواستند با حذف یوسف، خود محبوب پدر شوند؛ «یخل لکم وجه ابیکم» ولى حسادت، قهر پدر را شامل حال آنها کرد. «تولّى عنهم»
3- یعقوب مى دانست که بر فرزند دیگر ظلم نشده است، ظلم بر یوسف رفته است. «یا اسفا على یوسف»
4- غصّه و گریه، گاهى موجب نابینایى مى شود. «ابیضّت عیناه من الحزن»
5 - ندبه و گریه و سوز و عشق، نیاز به شناخت دارد. (یعقوب آشنا به یوسف است که از سوز نابینا مى شود.)
6- اهمیّت مصائب، بر محور شخصیّت افراد است. (ظلم به یوسف با ظلم به دیگران فرق دارد، نام یوسف برده مى شود نه دو برادر دیگر.)
7- گریه، غم و اندوه در فراق عزیزان، جایز است. «وابیضّت عیناه من الحزن»
8 - تحمّل انسان حدّى دارد و روزى لبریز مى شود. «وابیضّت عیناه من الحزن»*
9- فرو بردن خشم، از صفات مردان الهى و کارى شایسته است. «فهو کظیم»*
10- گریه و غم، منافاتى با کظم غیظ و صبر ندارد. «فصبرٌ جمیل، یا اسفا، فهو کظیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ یَأَسَفَى عَلَى یُوسُفَ وَابْیَضَّتْ عَیْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظِیمٌ
ترجمه
یعقوب از برادران روى گرداند و گفت: اى دریغا بر یوسف، پس اندوه خود را فرو مى خورد (تا آنکه) دو چشمش از اندوه سفید (و نابینا) شد.
«اسف» به معناى حزن و اندوه همراه با غضب است. یعقوب بر چشم گریه، و بر زبان «یا اسفا» و در دل حزن داشت.
در روایتى امام صادق (ع) فرمود: علىّبنالحسینعلیهما السلام بیست سال بعد از حادثه کربلا به هر مناسبتى گریه مى کرد. سؤال کردند چرا این همه گریه مى کنید؟ فرمود: یعقوب یازده پسر داشت یکى غائب شد، با اینکه زنده بود، از گریه چشمانش را از دست داد، ولى من در برابر چشمان خود دیدم پدر و برادرها و هفده نفر از خاندان نبوّت شهید شدند، چگونه گریه نکنم؟
پیام ها
1- حسد ورزى، یک عمر تحقیر به همراه دارد. «و تولّى عنهم»
2- آنها مى خواستند با حذف یوسف، خود محبوب پدر شوند؛ «یخل لکم وجه ابیکم» ولى حسادت، قهر پدر را شامل حال آنها کرد. «تولّى عنهم»
3- یعقوب مى دانست که بر فرزند دیگر ظلم نشده است، ظلم بر یوسف رفته است. «یا اسفا على یوسف»
4- غصّه و گریه، گاهى موجب نابینایى مى شود. «ابیضّت عیناه من الحزن»
5 - ندبه و گریه و سوز و عشق، نیاز به شناخت دارد. (یعقوب آشنا به یوسف است که از سوز نابینا مى شود.)
6- اهمیّت مصائب، بر محور شخصیّت افراد است. (ظلم به یوسف با ظلم به دیگران فرق دارد، نام یوسف برده مى شود نه دو برادر دیگر.)
7- گریه، غم و اندوه در فراق عزیزان، جایز است. «وابیضّت عیناه من الحزن»
8 - تحمّل انسان حدّى دارد و روزى لبریز مى شود. «وابیضّت عیناه من الحزن»*
9- فرو بردن خشم، از صفات مردان الهى و کارى شایسته است. «فهو کظیم»*
10- گریه و غم، منافاتى با کظم غیظ و صبر ندارد. «فصبرٌ جمیل، یا اسفا، فهو کظیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است