display result search
- 3215
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیرذ آیه 1 سوره یوسف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره یوسف - آیه 1
الر تِلْکَ ءَایَتُ الْکِتَبِ الْمُبِینِ
ترجمه
الف لام را. آن است آیات کتاب روشنگر.
داستان حضرت یوسف فقط در همین سوره از قرآن آمده، در حالیکه داستان پیامبران دیگر در سوره هاى متعدد نقل شده است.
داستان حضرت یوسف در تورات، سِفر پیدایش از فصل 37 تا 50 نیز نقل شده است، امّا در مقایسه با آنچه در قرآن آمده، به خوبى اصالت قرآن و تحریف تورات معلوم مى گردد.
در میان آثار ادبى نیز داستان یوسف و زلیخا، براى خود جایگاهى برگزیده است که از آن جمله مى توان منظومه یوسف و زلیخا، از نظامى گنجوى و یوسف و زلیخا منسوب به فردوسى را نام برد.
قرآن در داستان یوسف (ع) بیشتر به شخصیت خود او در گذر از کوران حوادث مى پردازد، در حالی که در داستان پیامبران دیگر، بیشتر به سرنوشت مخالفان و لجاجت و هلاکت آنان اشاره نموده است.
در برخى از روایات آموزش سوره یوسف به زنان و دختران نهى شده است، ولى به نظر برخى صاحب نظران این روایات اسناد قابل اعتمادى ندارند. و از طرفى آنچه استناد این نهى است طرح عشق از سوى زلیخا همسر عزیز مصر است که با بیان قرآنى، نقطه منفى در آن وجود ندارد.
درباره حروف مقطّعه نظرات مختلفى بیان شده است، از جمله:
1. قرآن، این معجزه الهى از همین حروف الفبا تألیف یافته که در اختیار همگان است.
2. نام سورهاى است که با آن حروف آغاز شده است.
3. نوعى سوگند و قسم الهى است.
4. اسرار و رموزى بین خدا و پیامبر است.
امّا با توجّه به اینکه از میان 29 سوره اى که با حروف مقطّعه آغاز شده، در بیست و چهار مورد پس از آن، سخن از قرآن و معجزه بودن آن است، شاید بهترین وجه، همان نظر اوّل باشد.
قرآن به هر زبانى که نازل مى شد، دیگران باید با آن زبان آشنا مى شدند. امّا نزول قرآن به زبان عربى داراى مزایایى است، از جمله:
الف: زبان عربى داراى چنان گستردگى لغات و استوارى قواعد دستورى است که در زبان هاى دیگر یافت نمى شود.
ب: طبق روایات زبان اهل بهشت، عربى است.
ج: مردم منطقه اى که قرآن در آن نازل شد، عرب زبان بودند و امکان نداشت که کتابِ آسمانى آنها به زبان دیگرى باشد.
خداوند در مورد قرآن و باران، هر دو تعبیر به «نزول» نموده است، بین این دو مشابهت هایى است که ذکر مى کنیم:
الف: هر دو از آسمان نازل مى شوند. «و انزلنا من السماء ماءً»
ب: هر دو طاهر و مطهّرند. «ینزّل علیکم من السماء ماءً لیطهّرکم»، «ربّنا وابعث فیهم رسولا... یعلّمهم الکتاب و الحکمة و یزکیّهم»
ج: هر دو وسیله حیاتند. «دعاکم لِما یحییکم»، «لنحیى به بلدة میتا»
د: هر دو مبارک و مایه برکت اند. «و هذا کتاب انزلناه مبارک»، «و نزّلنا من السماء ماء مبارکاً»
ه: قرآن چون باران، قطره قطره و آیه آیه نازل شده است. (نزول تدریجى)
شاید تأکید بر عربى بودن قرآن، ردّ کسانى باشد که گفتند: قرآن را فردى عجمى به پیامبر آموخته است. «...انّهم یقولون انّما یعلّمه بشر لسان الّذى یلحدون الیه اعجمى و هذا لسان عربىّ مبین»
پیام ها
1- قرآن، از همین حروف الفبا (الف، لام، را،...)، تألیف یافته است. اگر مى توانید شما هم از همین حروف، کتابى مثل قرآن بیاورید. «الر»
2- قرآن، داراى مقامى بس والا است.«تلک»
3- قرآن، مخاطب و خواننده را در آغاز، نسبت به استحکام آیات خود واقف ساخته، سپس به بیان مطالب دیگر مى پردازد. «آیات الکتاب المبین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
الر تِلْکَ ءَایَتُ الْکِتَبِ الْمُبِینِ
ترجمه
الف لام را. آن است آیات کتاب روشنگر.
داستان حضرت یوسف فقط در همین سوره از قرآن آمده، در حالیکه داستان پیامبران دیگر در سوره هاى متعدد نقل شده است.
داستان حضرت یوسف در تورات، سِفر پیدایش از فصل 37 تا 50 نیز نقل شده است، امّا در مقایسه با آنچه در قرآن آمده، به خوبى اصالت قرآن و تحریف تورات معلوم مى گردد.
در میان آثار ادبى نیز داستان یوسف و زلیخا، براى خود جایگاهى برگزیده است که از آن جمله مى توان منظومه یوسف و زلیخا، از نظامى گنجوى و یوسف و زلیخا منسوب به فردوسى را نام برد.
قرآن در داستان یوسف (ع) بیشتر به شخصیت خود او در گذر از کوران حوادث مى پردازد، در حالی که در داستان پیامبران دیگر، بیشتر به سرنوشت مخالفان و لجاجت و هلاکت آنان اشاره نموده است.
در برخى از روایات آموزش سوره یوسف به زنان و دختران نهى شده است، ولى به نظر برخى صاحب نظران این روایات اسناد قابل اعتمادى ندارند. و از طرفى آنچه استناد این نهى است طرح عشق از سوى زلیخا همسر عزیز مصر است که با بیان قرآنى، نقطه منفى در آن وجود ندارد.
درباره حروف مقطّعه نظرات مختلفى بیان شده است، از جمله:
1. قرآن، این معجزه الهى از همین حروف الفبا تألیف یافته که در اختیار همگان است.
2. نام سورهاى است که با آن حروف آغاز شده است.
3. نوعى سوگند و قسم الهى است.
4. اسرار و رموزى بین خدا و پیامبر است.
امّا با توجّه به اینکه از میان 29 سوره اى که با حروف مقطّعه آغاز شده، در بیست و چهار مورد پس از آن، سخن از قرآن و معجزه بودن آن است، شاید بهترین وجه، همان نظر اوّل باشد.
قرآن به هر زبانى که نازل مى شد، دیگران باید با آن زبان آشنا مى شدند. امّا نزول قرآن به زبان عربى داراى مزایایى است، از جمله:
الف: زبان عربى داراى چنان گستردگى لغات و استوارى قواعد دستورى است که در زبان هاى دیگر یافت نمى شود.
ب: طبق روایات زبان اهل بهشت، عربى است.
ج: مردم منطقه اى که قرآن در آن نازل شد، عرب زبان بودند و امکان نداشت که کتابِ آسمانى آنها به زبان دیگرى باشد.
خداوند در مورد قرآن و باران، هر دو تعبیر به «نزول» نموده است، بین این دو مشابهت هایى است که ذکر مى کنیم:
الف: هر دو از آسمان نازل مى شوند. «و انزلنا من السماء ماءً»
ب: هر دو طاهر و مطهّرند. «ینزّل علیکم من السماء ماءً لیطهّرکم»، «ربّنا وابعث فیهم رسولا... یعلّمهم الکتاب و الحکمة و یزکیّهم»
ج: هر دو وسیله حیاتند. «دعاکم لِما یحییکم»، «لنحیى به بلدة میتا»
د: هر دو مبارک و مایه برکت اند. «و هذا کتاب انزلناه مبارک»، «و نزّلنا من السماء ماء مبارکاً»
ه: قرآن چون باران، قطره قطره و آیه آیه نازل شده است. (نزول تدریجى)
شاید تأکید بر عربى بودن قرآن، ردّ کسانى باشد که گفتند: قرآن را فردى عجمى به پیامبر آموخته است. «...انّهم یقولون انّما یعلّمه بشر لسان الّذى یلحدون الیه اعجمى و هذا لسان عربىّ مبین»
پیام ها
1- قرآن، از همین حروف الفبا (الف، لام، را،...)، تألیف یافته است. اگر مى توانید شما هم از همین حروف، کتابى مثل قرآن بیاورید. «الر»
2- قرآن، داراى مقامى بس والا است.«تلک»
3- قرآن، مخاطب و خواننده را در آغاز، نسبت به استحکام آیات خود واقف ساخته، سپس به بیان مطالب دیگر مى پردازد. «آیات الکتاب المبین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان