display result search
- 2970
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 31 سوره هود
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره هود - آیه 31
وَلَا أَقُولُ لَکُمْ عِنْدِى خَزَآئِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَیْبَ وَلَا أَقُولُ إِنِّى مَلَکٌ وَلَا أَقُولُ لِلَّذِینَ تَزْدَرِى أَعْیُنُکُمْ لَن یُؤْتِیَهُمُ اللَّهُ خَیْراً اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِى أَنفُسِهِمْ إِنِّى إِذاً لَّمِنَ الظَّلِمِینَ
ترجمه
(نوح گفت:) من به شما نمى گویم که گنجینه هاى الهى نزد من است و نه (مى گویم که از پیش خود) غیب مى دانم و نمى گویم که من فرشته ام و نمى گویم آن کسانى که در پیشِ چشمِ شما خوارند، خداوند هرگز به آنان خیرى نخواهد رساند، (بلکه) خداوند به آنچه در دل آنهاست آگاه تر است. (اگر چیزى جز این بگویم،) قطعاً از ستمکاران خواهم بود.
علم غیب، به طور مطلق و نسبت به هر چیز و در هر شرایطى مخصوص خداوند است، «و عنده مفاتح الغیب لایعلمها الاّ هو» امّا به اذن و اراده الهى گاهى براى اولیاى خدا دریچه هایى از غیب گشوده مىشود، «تلک من انباء الغیب نوحیها الیک» لذا پیامبران الهى، از علم غیب برخوردارند. چنانکه در آیه 26 سوره جنّ مى فرماید: «عالم الغیب فلایظهر على غیبه احداً الاّ مَن ارتضى من رسول»
نه فقط علم غیب، بلکه قدرت انجام کارهاى خارق العاده نیز مخصوص خداست، امّا خداوند به هر کس که بخواهد و به هر مقدار که مصلحت بداند عطا مى کند. با آنکه مرگ و حیات به دست اوست، «انّه هو أمات و احیى»، لکن حضرت عیسى (ع) نیز با اذن او مردگان را زنده مى کند، «احیى الموتى باذن اللّه» با آنکه خداوند جان ها را مى گیرد، «اللّه یتوفّى الانفس» لکن فرشتگان نیز با اذن او جان مردم را مى گیرند، «یتوفّاکم ملک الموت» با آنکه تنها او خالق است، «اللّه خالق کل شیئ»، لکن حضرت عیسى نیز با اذن الهى خلق مى کرد. «و اذ تخلق من الطین کهیئة الطیر باذنى»
پیام ها
1 - انبیا ادّعاى توخالى ندارند، کارشان دعوت و هدفشان ارشاد است، آنهم در چارچوب بندگى خداوند. «و لااقول لکم ...»
2- شرط نبوّت، علم غیب و در دست داشتن گنجینه هاى هستى نیست. «و لااقول لکم عندى خزائن اللّه...»
3- هدف انبیا ارشاد معنوى است، نه تقسیم خزائن مادّى. «و لااقول لکم عندى خزائن اللّه...»
4- هر نعمتى که به ما مى رسد، سرچشمه و خزینه اى دارد. («خزائن» جمع است و اشاره به سرچشمه همه نعمت هاست)
5 - نسبت به اولیاى خداوند غلوّ نکنیم. «و لااقول لکم عندى خزائن اللّه ولا... ولا...»
6- اشراف قوم نوح، ظاهربین بودند. «تزدرى اعینکم...»
7- در قضاوت نسبت به دیگران، به ظاهر آنها نگاه نکنیم. «تزدرى اعینکم...»
8 - الطاف خداوند نصیب مؤمنان گمنام و ضعیف خواهد شد و کارى به خیال و وهم ما ندارد. «تزدرى اعینکم لن یؤتیهم اللّه خیرا اللّه اعلم بما فى انفسهم»
9- ملاک لطف خداوند، لیاقت باطنى و معنوى انسان است. «اللّه اعلم بمافىانفسهم»
10- طرد و نالایق پنداشتن محرومان به خاطر فقر، ظلم است.«انّى اذاً لمن الظالمین»
11- ادّعاهاى پوچ و توخالى و سوء استفاده از عناوین و مناصب دروغین، ظلم است.«انّى اذاً لمن الظالمین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَلَا أَقُولُ لَکُمْ عِنْدِى خَزَآئِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَیْبَ وَلَا أَقُولُ إِنِّى مَلَکٌ وَلَا أَقُولُ لِلَّذِینَ تَزْدَرِى أَعْیُنُکُمْ لَن یُؤْتِیَهُمُ اللَّهُ خَیْراً اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِى أَنفُسِهِمْ إِنِّى إِذاً لَّمِنَ الظَّلِمِینَ
ترجمه
(نوح گفت:) من به شما نمى گویم که گنجینه هاى الهى نزد من است و نه (مى گویم که از پیش خود) غیب مى دانم و نمى گویم که من فرشته ام و نمى گویم آن کسانى که در پیشِ چشمِ شما خوارند، خداوند هرگز به آنان خیرى نخواهد رساند، (بلکه) خداوند به آنچه در دل آنهاست آگاه تر است. (اگر چیزى جز این بگویم،) قطعاً از ستمکاران خواهم بود.
علم غیب، به طور مطلق و نسبت به هر چیز و در هر شرایطى مخصوص خداوند است، «و عنده مفاتح الغیب لایعلمها الاّ هو» امّا به اذن و اراده الهى گاهى براى اولیاى خدا دریچه هایى از غیب گشوده مىشود، «تلک من انباء الغیب نوحیها الیک» لذا پیامبران الهى، از علم غیب برخوردارند. چنانکه در آیه 26 سوره جنّ مى فرماید: «عالم الغیب فلایظهر على غیبه احداً الاّ مَن ارتضى من رسول»
نه فقط علم غیب، بلکه قدرت انجام کارهاى خارق العاده نیز مخصوص خداست، امّا خداوند به هر کس که بخواهد و به هر مقدار که مصلحت بداند عطا مى کند. با آنکه مرگ و حیات به دست اوست، «انّه هو أمات و احیى»، لکن حضرت عیسى (ع) نیز با اذن او مردگان را زنده مى کند، «احیى الموتى باذن اللّه» با آنکه خداوند جان ها را مى گیرد، «اللّه یتوفّى الانفس» لکن فرشتگان نیز با اذن او جان مردم را مى گیرند، «یتوفّاکم ملک الموت» با آنکه تنها او خالق است، «اللّه خالق کل شیئ»، لکن حضرت عیسى نیز با اذن الهى خلق مى کرد. «و اذ تخلق من الطین کهیئة الطیر باذنى»
پیام ها
1 - انبیا ادّعاى توخالى ندارند، کارشان دعوت و هدفشان ارشاد است، آنهم در چارچوب بندگى خداوند. «و لااقول لکم ...»
2- شرط نبوّت، علم غیب و در دست داشتن گنجینه هاى هستى نیست. «و لااقول لکم عندى خزائن اللّه...»
3- هدف انبیا ارشاد معنوى است، نه تقسیم خزائن مادّى. «و لااقول لکم عندى خزائن اللّه...»
4- هر نعمتى که به ما مى رسد، سرچشمه و خزینه اى دارد. («خزائن» جمع است و اشاره به سرچشمه همه نعمت هاست)
5 - نسبت به اولیاى خداوند غلوّ نکنیم. «و لااقول لکم عندى خزائن اللّه ولا... ولا...»
6- اشراف قوم نوح، ظاهربین بودند. «تزدرى اعینکم...»
7- در قضاوت نسبت به دیگران، به ظاهر آنها نگاه نکنیم. «تزدرى اعینکم...»
8 - الطاف خداوند نصیب مؤمنان گمنام و ضعیف خواهد شد و کارى به خیال و وهم ما ندارد. «تزدرى اعینکم لن یؤتیهم اللّه خیرا اللّه اعلم بما فى انفسهم»
9- ملاک لطف خداوند، لیاقت باطنى و معنوى انسان است. «اللّه اعلم بمافىانفسهم»
10- طرد و نالایق پنداشتن محرومان به خاطر فقر، ظلم است.«انّى اذاً لمن الظالمین»
11- ادّعاهاى پوچ و توخالى و سوء استفاده از عناوین و مناصب دروغین، ظلم است.«انّى اذاً لمن الظالمین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است