display result search
- 3479
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 10 سوره هود
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره هود- آیه 10
وَلَئِنْ أَذَقْنَهُ نَعْمَآءَ بَعْدَ ضَرَّآءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئَاتُ عَنِّى إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ
ترجمه
و اگر پس از سختى و محنتى که به انسان رسیده، نعمتى به او بچشانیم (چنان مغرور مى شود که) مى گوید: همانا گرفتارىها از من دور شد (و دیگر به سراغم نخواهد آمد)، بىگمان او شادمان و فخرفروش است.
روزگار همیشه یکسان نیست، بلکه طبق روایات: «الدَّهر یَومان، یَومٌ لک و یومٌ علیک، فان کان لک فلاتبطر و ان کان عَلیک فاصبر فکلاهما ستُختَبر»، روزگار دو چهره دارد: گاهى با تو و گاهى بر علیه توست. آنگاه که به نفع توست، مغرور مشو و آن گاه که به ضرر توست، صبر پیشه کن، زیرا در هر حال مورد آزمایش الهى هستى.
نعمت هایى که پس از سختى ها و مشکلات به انسان مى رسد، باید عامل شکر و ذکر باشد، نه وسیله فخر و طرب.
دو چیز شادى را خطرناک مى کند: یکى تحلیل غلط، «ذهب السیئات عنّى» و دیگر آن که این شادى سبب تحقیر دیگران و فخرفروشى خود شود. «لفرحٌ فخور»
پیام ها
1- انسان کم ظرفیّت است وبااندک نعمتى، فخرفروشى مى کند.«اذقنا... لفرحٌفخور»
2- قرآن داراى آهنگ موزون و موسیقى خاصّى است. («نعماء» هم آهنگ «ضرّاء» و «لیؤس کفور» هم وزن «لفرح فخور» است)
3- سختى ها و شادى ها زودگذرند. «اذقنا... مسّته»
4- فکر اینکه سختى ها دیگر به انسان روى نمى آورد، تصوّر باطلى است. «ذهب السیئات عنّى»
5 - کامیابى ها را نشانه محبوبیّت نزد خداوند ندانیم و نگوییم: دیگر گرفتار نخواهم شد! «ذهب السیئات عنّى»
6- تحلیل ها و بینش هاى غلط، سبب رفتار نادرست مى شود. گمان مى کند که هیچ بدى ندارد، «ذهب السیئات عنّى» لذا فخرفروشى مى کند. «لفرح فخور»
7- شخصیّت بعضى انسانها متزلزل و وابسته به حوادث بیرونى است، نه کمالات درونى. گاهى «یؤس کفور» و گاهى «فرحٌ فخور» است.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَلَئِنْ أَذَقْنَهُ نَعْمَآءَ بَعْدَ ضَرَّآءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئَاتُ عَنِّى إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ
ترجمه
و اگر پس از سختى و محنتى که به انسان رسیده، نعمتى به او بچشانیم (چنان مغرور مى شود که) مى گوید: همانا گرفتارىها از من دور شد (و دیگر به سراغم نخواهد آمد)، بىگمان او شادمان و فخرفروش است.
روزگار همیشه یکسان نیست، بلکه طبق روایات: «الدَّهر یَومان، یَومٌ لک و یومٌ علیک، فان کان لک فلاتبطر و ان کان عَلیک فاصبر فکلاهما ستُختَبر»، روزگار دو چهره دارد: گاهى با تو و گاهى بر علیه توست. آنگاه که به نفع توست، مغرور مشو و آن گاه که به ضرر توست، صبر پیشه کن، زیرا در هر حال مورد آزمایش الهى هستى.
نعمت هایى که پس از سختى ها و مشکلات به انسان مى رسد، باید عامل شکر و ذکر باشد، نه وسیله فخر و طرب.
دو چیز شادى را خطرناک مى کند: یکى تحلیل غلط، «ذهب السیئات عنّى» و دیگر آن که این شادى سبب تحقیر دیگران و فخرفروشى خود شود. «لفرحٌ فخور»
پیام ها
1- انسان کم ظرفیّت است وبااندک نعمتى، فخرفروشى مى کند.«اذقنا... لفرحٌفخور»
2- قرآن داراى آهنگ موزون و موسیقى خاصّى است. («نعماء» هم آهنگ «ضرّاء» و «لیؤس کفور» هم وزن «لفرح فخور» است)
3- سختى ها و شادى ها زودگذرند. «اذقنا... مسّته»
4- فکر اینکه سختى ها دیگر به انسان روى نمى آورد، تصوّر باطلى است. «ذهب السیئات عنّى»
5 - کامیابى ها را نشانه محبوبیّت نزد خداوند ندانیم و نگوییم: دیگر گرفتار نخواهم شد! «ذهب السیئات عنّى»
6- تحلیل ها و بینش هاى غلط، سبب رفتار نادرست مى شود. گمان مى کند که هیچ بدى ندارد، «ذهب السیئات عنّى» لذا فخرفروشى مى کند. «لفرح فخور»
7- شخصیّت بعضى انسانها متزلزل و وابسته به حوادث بیرونى است، نه کمالات درونى. گاهى «یؤس کفور» و گاهى «فرحٌ فخور» است.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است