display result search
- 2717
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 75و 76 سوره توبه
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره توبه - آیه 76 و75
وَمِنْهُم مَّنْ عَهَدَ اللَّهَ لَئِنْ ءَاتَنَا مِن فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَکُونَنَّ مِنَ الصَّلِحِینَ
فَلَمَّآ ءَاتَهُم مِّن فَضْلِهِ بَخِلُواْ بِهِ وَتَوَلَّواْ وَهُم مُّعْرِضُونَ
ترجمه
و برخى از آنان با خدا پیمان بسته بودند که اگر خداوند از فضل خویش به ما عطا کند، حتماً صدقه (زکات) خواهیم داد و از نیکوکاران خواهیم بود.
پس چون خداوند از فضل خویش به آنان بخشید، بدان بخل ورزیدند و (به پیمان) پشت کرده و روىگردان شدند.
مسلمان فقیرى از مدینه، (ثَعلبةبن حاطب) از پیامبر درخواست کرد تا دعا کند خداوند او را ثروتمند کند. حضرت فرمود: مال اندکى که شکرش را ادا کنى بهتر از مال زیادى است که از عهده شکرش برنیایى. ثعلبه گفت: اگر خدا عطا کند، همه حقوق واجب آن را خواهم داد.
به دعاى آن حضرت، ثروتش افزون شد تا آنجا که دیگر نتوانست در نمازجمعه و جماعت شرکت کند. وقتى مأمورِ گرفتن زکات نزد او رفت، به او گفت: ما مسلمان شدیم که جزیه ندهیم!
فخر رازى مى گوید: ثعلبه از کار خود پشیمان شد و زکات خود را نزد پیامبر آورد، ولى آن حضرت نپذیرفت.
آرى، انسان نمى داند صلاح و خیرش در چیست، لذا گاهى با اصرار، چیزى را مى خواهد که به زیان اوست، پس باید به داده هاى خدا قانع بود.
شبیه این آیه در عمل نکردن به پیمان با خدا، در سوره اعراف آمده است: «دعوا اللَّه ربّهما لئن اتیتنا صالحاً لنکوننّ من الشاکرین. فلمّا آتاهما صالحاً جعلا له شرکاءَ» زن و شوهرى عهد کردند که اگر خداوند فرزند شایسته اى به آنان بدهد، شکرگزار او باشند، امّا چون صاحبِ فرزند صالحى شدند، براى خدا شریک قائل شده و پیمان را از یاد بردند.
پیام ها
1- انسان، ناسپاس و عهد شکن است. «عاهداللَّه... لنصّدقنّ، بخلوا به»
2- به پیمان و قولهاى در حال فقر و اضطرار، چندان اعتمادى نیست. «فلمّا آتاهم... بخلوا»
3- اگر لیاقت و ظرفیّت نباشد، نعمتهاى الهى براى انسان نقمت مى شود. مالى ارزشمند است که عامل سقوط نگردد.«اتاهم من فضله ...تولّوا و هم معرضون»
4- دلبستگى به دنیا، انسان را بدفرجام مى کند. کسى که در اداى زکات و صدقات بخل ورزد، کمکم از دین روىگردان مى شود. «بخلوا... و هم معرضون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَمِنْهُم مَّنْ عَهَدَ اللَّهَ لَئِنْ ءَاتَنَا مِن فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَکُونَنَّ مِنَ الصَّلِحِینَ
فَلَمَّآ ءَاتَهُم مِّن فَضْلِهِ بَخِلُواْ بِهِ وَتَوَلَّواْ وَهُم مُّعْرِضُونَ
ترجمه
و برخى از آنان با خدا پیمان بسته بودند که اگر خداوند از فضل خویش به ما عطا کند، حتماً صدقه (زکات) خواهیم داد و از نیکوکاران خواهیم بود.
پس چون خداوند از فضل خویش به آنان بخشید، بدان بخل ورزیدند و (به پیمان) پشت کرده و روىگردان شدند.
مسلمان فقیرى از مدینه، (ثَعلبةبن حاطب) از پیامبر درخواست کرد تا دعا کند خداوند او را ثروتمند کند. حضرت فرمود: مال اندکى که شکرش را ادا کنى بهتر از مال زیادى است که از عهده شکرش برنیایى. ثعلبه گفت: اگر خدا عطا کند، همه حقوق واجب آن را خواهم داد.
به دعاى آن حضرت، ثروتش افزون شد تا آنجا که دیگر نتوانست در نمازجمعه و جماعت شرکت کند. وقتى مأمورِ گرفتن زکات نزد او رفت، به او گفت: ما مسلمان شدیم که جزیه ندهیم!
فخر رازى مى گوید: ثعلبه از کار خود پشیمان شد و زکات خود را نزد پیامبر آورد، ولى آن حضرت نپذیرفت.
آرى، انسان نمى داند صلاح و خیرش در چیست، لذا گاهى با اصرار، چیزى را مى خواهد که به زیان اوست، پس باید به داده هاى خدا قانع بود.
شبیه این آیه در عمل نکردن به پیمان با خدا، در سوره اعراف آمده است: «دعوا اللَّه ربّهما لئن اتیتنا صالحاً لنکوننّ من الشاکرین. فلمّا آتاهما صالحاً جعلا له شرکاءَ» زن و شوهرى عهد کردند که اگر خداوند فرزند شایسته اى به آنان بدهد، شکرگزار او باشند، امّا چون صاحبِ فرزند صالحى شدند، براى خدا شریک قائل شده و پیمان را از یاد بردند.
پیام ها
1- انسان، ناسپاس و عهد شکن است. «عاهداللَّه... لنصّدقنّ، بخلوا به»
2- به پیمان و قولهاى در حال فقر و اضطرار، چندان اعتمادى نیست. «فلمّا آتاهم... بخلوا»
3- اگر لیاقت و ظرفیّت نباشد، نعمتهاى الهى براى انسان نقمت مى شود. مالى ارزشمند است که عامل سقوط نگردد.«اتاهم من فضله ...تولّوا و هم معرضون»
4- دلبستگى به دنیا، انسان را بدفرجام مى کند. کسى که در اداى زکات و صدقات بخل ورزد، کمکم از دین روىگردان مى شود. «بخلوا... و هم معرضون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است