display result search
- 2989
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 74 سوره توبه
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره توبه - آیه 74
یَحْلِفُونَ بِاللَّهِ مَا قَالُواْ وَلَقَدْ قَالُواْ کَلِمَةَ الْکُفْرِ وَکَفَرُواْ بَعْدَ إِسْلَمِهِمْ وَ هَمُّواْ بِمَا لَمْیَنَالُواْ وَمَا نَقَمُواْ إِلَّا أَنْ أَغْنَهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ فَإِن یَتُوبُواْ یَکُ خَیْراً لَّهُمْ وَإِن یَتَوَلَّوْاْ یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذَاباً أَلِیماً فِى الدُّنْیَا وَالْأَخِرَةِ وَمَا لَهُمْ فِى الْأَرْضِ مِن وَلِىٍّ وَ لَانَصِیرٍ
ترجمه
(منافقان) به خدا سوگند مى خورند که (سخنى کفرآمیز) نگفته اند، در حالى که قطعاً سخن کفر(آمیز) گفته اند و پس از اسلام آوردنشان کافر شدند و تصمیم به کارى (کشتن پیامبر) گرفتند که به آن دست نیافتند. و جز اینکه خداوند و پیامبرش آنان را از لطف خویش بىنیاز کرده، عیبى (براى پیامبر و مؤمنین) نیافتند (با اینحال) اگر توبه کنند، برایشان بهتر است واگر روى بگردانند، خداوند آنان را در دنیا و آخرت به عذابى دردناک گرفتار مى کند ودر روى زمین هیچ دوست و یاورى برایشان نخواهد بود.
در آیه 66، از قول پیامبر به منافقان چنین آمده بود: «کفرتم بعد ایمانکم»، در این آیه خداوند مى فرماید: «کفروا بعد اسلامهم»؛ پیامبر تعبیر «ایمان» داشت و خداوند تعبیر «اسلام»، زیرا پیامبر طبق ظاهر، آنان را مؤمن مى دانست، امّا خداوندِ آگاه از اسرار، آنان را مسلمان مى داند، نه مؤمن.
آیه، شامل همه توطئه هایى مى شود که منافقان بر ضدّ پیامبر و اسلام داشتند، ولى اغلب تفاسیر شیعه و سنّى به توطئه «لیلة العقبه» اشاره کرده اند که منافقان براى کشتن پیامبر در گردن هاى کمین کردند تا شترِ پیامبر را رَم دهند، امّا توطئه آنها کشف شد و به مقصود خود نرسیدند. «همّوا بما لم ینالوا»
نقل شده است که هنگام سخنرانى پیامبره در تبوک، منافقى به نام حلاّس گفت: اگر پیامبر راست بگوید، ما از الاغ بدتریم. یکى از اصحاب (عامربن قیس) این جسارت را به پیامبر خبر داد. رسول خدا احضارش کرد. او انکار مى کرد و عامر مى گفت که دروغ مى گوید و او چنین گفته است. به دستور پیامبر، هر دو نزدیک منبر سوگند یاد کردند، امّا با نزول این آیه، منافق رسوا شد.
پیام ها
1- دروغگویى و سوگند دروغ، از نشانه هاى منافق است.«یحلفون باللَّه»
2- منافقان ناسپاسند، آنان در سایه اسلام به جایى رسیده اند، امّا دست از عیبجویى و بدگویى بر نمى دارند. «و مانقموا الاّ ان اغناهم اللَّه...»
3- آوردن نام رسول اللَّه در کنار نام خدا و نسبت دادن کارى به هر دو، شرک نیست. «اغناهم اللَّه ورسوله»
4- سرچشمه فضل، تنها خداست. «من فضله»، و نفرمود: «من فضلهما»
5 - اسلام، علاوه بر تربیت فکرى و اخلاقى، وضع مادّى زندگى را نیز بهتر کرد. «اغناهم اللَّه ورسوله»
6- راه توبه حتّى براى آنان که نقشه قتل پیامبر را کشیدند، باز است. «فانیتوبوا»
7- منافقان، در دنیا نیز عذاب مى شوند، چون نظام علل و اسباب جهان بر پایه صدق است. «یعذّبهم ... فى الدنیا» (گندم از گندم بروید، جو ز جو)
8 - عذاب منافقان در دنیا؛ بى پناهى، سرگردانى و وحشت درونى است که همواره مضطربند. «یعذّبهم... فى الدنیا»
9- منافقان سرانجام بى یاورند، تشکیلات شان فرو مى ریزد، منزوى و تحقیر مى شوند، نه از حمایت مردم برخوردارند و نه از حمایت حکومت ها. «ما لهم فى الارض من ولىٍ ولانصیر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
یَحْلِفُونَ بِاللَّهِ مَا قَالُواْ وَلَقَدْ قَالُواْ کَلِمَةَ الْکُفْرِ وَکَفَرُواْ بَعْدَ إِسْلَمِهِمْ وَ هَمُّواْ بِمَا لَمْیَنَالُواْ وَمَا نَقَمُواْ إِلَّا أَنْ أَغْنَهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ فَإِن یَتُوبُواْ یَکُ خَیْراً لَّهُمْ وَإِن یَتَوَلَّوْاْ یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذَاباً أَلِیماً فِى الدُّنْیَا وَالْأَخِرَةِ وَمَا لَهُمْ فِى الْأَرْضِ مِن وَلِىٍّ وَ لَانَصِیرٍ
ترجمه
(منافقان) به خدا سوگند مى خورند که (سخنى کفرآمیز) نگفته اند، در حالى که قطعاً سخن کفر(آمیز) گفته اند و پس از اسلام آوردنشان کافر شدند و تصمیم به کارى (کشتن پیامبر) گرفتند که به آن دست نیافتند. و جز اینکه خداوند و پیامبرش آنان را از لطف خویش بىنیاز کرده، عیبى (براى پیامبر و مؤمنین) نیافتند (با اینحال) اگر توبه کنند، برایشان بهتر است واگر روى بگردانند، خداوند آنان را در دنیا و آخرت به عذابى دردناک گرفتار مى کند ودر روى زمین هیچ دوست و یاورى برایشان نخواهد بود.
در آیه 66، از قول پیامبر به منافقان چنین آمده بود: «کفرتم بعد ایمانکم»، در این آیه خداوند مى فرماید: «کفروا بعد اسلامهم»؛ پیامبر تعبیر «ایمان» داشت و خداوند تعبیر «اسلام»، زیرا پیامبر طبق ظاهر، آنان را مؤمن مى دانست، امّا خداوندِ آگاه از اسرار، آنان را مسلمان مى داند، نه مؤمن.
آیه، شامل همه توطئه هایى مى شود که منافقان بر ضدّ پیامبر و اسلام داشتند، ولى اغلب تفاسیر شیعه و سنّى به توطئه «لیلة العقبه» اشاره کرده اند که منافقان براى کشتن پیامبر در گردن هاى کمین کردند تا شترِ پیامبر را رَم دهند، امّا توطئه آنها کشف شد و به مقصود خود نرسیدند. «همّوا بما لم ینالوا»
نقل شده است که هنگام سخنرانى پیامبره در تبوک، منافقى به نام حلاّس گفت: اگر پیامبر راست بگوید، ما از الاغ بدتریم. یکى از اصحاب (عامربن قیس) این جسارت را به پیامبر خبر داد. رسول خدا احضارش کرد. او انکار مى کرد و عامر مى گفت که دروغ مى گوید و او چنین گفته است. به دستور پیامبر، هر دو نزدیک منبر سوگند یاد کردند، امّا با نزول این آیه، منافق رسوا شد.
پیام ها
1- دروغگویى و سوگند دروغ، از نشانه هاى منافق است.«یحلفون باللَّه»
2- منافقان ناسپاسند، آنان در سایه اسلام به جایى رسیده اند، امّا دست از عیبجویى و بدگویى بر نمى دارند. «و مانقموا الاّ ان اغناهم اللَّه...»
3- آوردن نام رسول اللَّه در کنار نام خدا و نسبت دادن کارى به هر دو، شرک نیست. «اغناهم اللَّه ورسوله»
4- سرچشمه فضل، تنها خداست. «من فضله»، و نفرمود: «من فضلهما»
5 - اسلام، علاوه بر تربیت فکرى و اخلاقى، وضع مادّى زندگى را نیز بهتر کرد. «اغناهم اللَّه ورسوله»
6- راه توبه حتّى براى آنان که نقشه قتل پیامبر را کشیدند، باز است. «فانیتوبوا»
7- منافقان، در دنیا نیز عذاب مى شوند، چون نظام علل و اسباب جهان بر پایه صدق است. «یعذّبهم ... فى الدنیا» (گندم از گندم بروید، جو ز جو)
8 - عذاب منافقان در دنیا؛ بى پناهى، سرگردانى و وحشت درونى است که همواره مضطربند. «یعذّبهم... فى الدنیا»
9- منافقان سرانجام بى یاورند، تشکیلات شان فرو مى ریزد، منزوى و تحقیر مى شوند، نه از حمایت مردم برخوردارند و نه از حمایت حکومت ها. «ما لهم فى الارض من ولىٍ ولانصیر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است