- 71
- 1000
- 1000
- 1000
چگونه بهتر قرآن بخوانیم؟ جلسه پانزدهم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "چگونه بهتر قرآن بخوانیم؟" جلسه پانزدهم: "بهره بردن از قرآن با تفکر"، سال 1403
حقیقتاً فکر کردن یک مقوله عجیب است و باید جز دستورات دینی ما قرار بگیرد. قرآن کریم با همه عظمتی که دارد جز با فکر کردن فهمیده نمیشود و بهره و نور از آن گرفته نمیشود مگر با فکر کردن. البته منظور ما هر نوع فکر کردنی نیست، معمولاً انسانها فکر کردن سطحی را دوست دارند، منتها این تفکر عمیق نیست. همینطور فکر بد کردن هم مد نظر ما نیست، چون در این حالت شیطان بر انسان غلبه پیدا میکند. اساساً قرآن خواندن همراه با تفکر، میخواهد، ایمان انسان را افزایش بدهد. ولی دلیل اینکه انسانها از فکر کردن فرار میکنند چیست؟ خدا به افکار انسانها گیر میدهد، در واقع قلب انسان تحت تاثیر فکر انسان است نه تحت تاثیر آگاهی. آگاهی بدون فکر آنچنان اثری ندارد. یکی از دلایل فراری بودن انسانها از فکر کردن آموزشگاهها و مدارس و مساجد ماست، چون در برنامههای عبادی مساجد ما زمانی برای فکر کردن تعیین نشده است. تفکر هم عبادت است و به ما توصیه شده است. در شبهای قدرمان باید یک ساعتی را به فکر کردن اختصاص بدهیم. اقرار به گناه هم فکر میخواهد. مساجد ما تمرین فکر کردن را به ما ندادهاند و مدارس ما هم ما را کم به فکر کردن عادت میدهند. فکر کردن باید در مدارس ما باب شود، پس عدم مهارت کافی در فکر کردن باعث فرار ما از فکر کردن میشود. ما فکر نمیکنیم چون اگر فکر کنیم میفهمیم خودمان را فریب دادهایم. نتیجهای که از فکر کردن حاصل میشود افزایش ایمان است و ما نیاز به تقویت ایمان داریم که با تفکر حاصل میشود. ذکر هم نوعی فکر است، ولی ذکر بدون تفکر هم فایده ندارد.
حقیقتاً فکر کردن یک مقوله عجیب است و باید جز دستورات دینی ما قرار بگیرد. قرآن کریم با همه عظمتی که دارد جز با فکر کردن فهمیده نمیشود و بهره و نور از آن گرفته نمیشود مگر با فکر کردن. البته منظور ما هر نوع فکر کردنی نیست، معمولاً انسانها فکر کردن سطحی را دوست دارند، منتها این تفکر عمیق نیست. همینطور فکر بد کردن هم مد نظر ما نیست، چون در این حالت شیطان بر انسان غلبه پیدا میکند. اساساً قرآن خواندن همراه با تفکر، میخواهد، ایمان انسان را افزایش بدهد. ولی دلیل اینکه انسانها از فکر کردن فرار میکنند چیست؟ خدا به افکار انسانها گیر میدهد، در واقع قلب انسان تحت تاثیر فکر انسان است نه تحت تاثیر آگاهی. آگاهی بدون فکر آنچنان اثری ندارد. یکی از دلایل فراری بودن انسانها از فکر کردن آموزشگاهها و مدارس و مساجد ماست، چون در برنامههای عبادی مساجد ما زمانی برای فکر کردن تعیین نشده است. تفکر هم عبادت است و به ما توصیه شده است. در شبهای قدرمان باید یک ساعتی را به فکر کردن اختصاص بدهیم. اقرار به گناه هم فکر میخواهد. مساجد ما تمرین فکر کردن را به ما ندادهاند و مدارس ما هم ما را کم به فکر کردن عادت میدهند. فکر کردن باید در مدارس ما باب شود، پس عدم مهارت کافی در فکر کردن باعث فرار ما از فکر کردن میشود. ما فکر نمیکنیم چون اگر فکر کنیم میفهمیم خودمان را فریب دادهایم. نتیجهای که از فکر کردن حاصل میشود افزایش ایمان است و ما نیاز به تقویت ایمان داریم که با تفکر حاصل میشود. ذکر هم نوعی فکر است، ولی ذکر بدون تفکر هم فایده ندارد.
تاکنون نظری ثبت نشده است