display result search
سخنرانی حجت الاسلام دکترناصر رفیعی با موضوع "اخلاص امیرالمؤمنین"
یکی از ابعاد مهم زندگانی امیرالمؤمنین (ع) که برای همه ما درس است و ارزش هر کاری به این بعد برمی گردد، بعد اخلاص در زندگی آن حضرت است. اخلاص اکسیر، راز و سر الهی است. اخلاص ارزش، عیار و ملاک عمل و اعتقادات انسان است. اخلاص یعنی بی آلایشی و پاکی، یعنی در عقیده و عمل فقط خدا را در نظر داشتن. عمل همراه با اخلاص اندک است چون دقیق و حساس است.
در روایت داریم که عمل انسانها با اخلاص بالا می آید. در حدیث دیگری داریم که رهایی و نجات در پرتو اخلاص و انگیزه دینی داشتن در کار است. آیه 65 سوره مومنون می فرماید: «همه موجودات یک فرجام و پایانی دارند حتی فرشتگان مقرب الهی؛ آن که ماندگار محض است و اوست که زنده پایدار است و هیچ معبودی جز او در عالم نیست، خداست.» خداوند حی است و سایر موجودات همه پایان دارند و او معبود واقعی است.
گاهی اوقات اخلاص انسان، اخلاص اضطراری و موقتی است و وقتی در شرایط بدی گرفتار می شود، رو به اخلاص می آورد اما اخلاص اختیاری این است که در همه حال خدا را بخوانیم. روایت داریم که یکی از نشانه های انسان با اخلاص این است که هر چیزی علامت دارد و هرچیزی یک حقیقتی دارد و هیچ بنده ای حقیقت اخلاص را ندارد مگر اینکه وقتی مدحش را می کنند، خودش را گم نکند چون عجب و خود برتر بینی یکی از آفات اخلاص است.
یکی از ابعاد مهم زندگانی امیرالمؤمنین (ع) که برای همه ما درس است و ارزش هر کاری به این بعد برمی گردد، بعد اخلاص در زندگی آن حضرت است. اخلاص اکسیر، راز و سر الهی است. اخلاص ارزش، عیار و ملاک عمل و اعتقادات انسان است. اخلاص یعنی بی آلایشی و پاکی، یعنی در عقیده و عمل فقط خدا را در نظر داشتن. عمل همراه با اخلاص اندک است چون دقیق و حساس است.
در روایت داریم که عمل انسانها با اخلاص بالا می آید. در حدیث دیگری داریم که رهایی و نجات در پرتو اخلاص و انگیزه دینی داشتن در کار است. آیه 65 سوره مومنون می فرماید: «همه موجودات یک فرجام و پایانی دارند حتی فرشتگان مقرب الهی؛ آن که ماندگار محض است و اوست که زنده پایدار است و هیچ معبودی جز او در عالم نیست، خداست.» خداوند حی است و سایر موجودات همه پایان دارند و او معبود واقعی است.
گاهی اوقات اخلاص انسان، اخلاص اضطراری و موقتی است و وقتی در شرایط بدی گرفتار می شود، رو به اخلاص می آورد اما اخلاص اختیاری این است که در همه حال خدا را بخوانیم. روایت داریم که یکی از نشانه های انسان با اخلاص این است که هر چیزی علامت دارد و هرچیزی یک حقیقتی دارد و هیچ بنده ای حقیقت اخلاص را ندارد مگر اینکه وقتی مدحش را می کنند، خودش را گم نکند چون عجب و خود برتر بینی یکی از آفات اخلاص است.
کاربر مهمان