display result search
- 2466
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 14سوره شوری
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره شوری - آیه 14
وَمَا تَفَرَّقُواْ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَآءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّکَ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمّىً لَّقُضِىَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ أُورِثُواْ الْکِتَابَ مِن بَعْدِهِمْ لَفِى شَکٍّ مِّنْهُ مُرِیبٍ
ترجمه
و (از دور پیامبران) پراکنده نشدند مگر پس از آنکه علم (به حقّانیّت آنان) برایشان حاصل شد، به خاطر روحیه کینه و حسادت که میانشان بود، و اگر سنّتِ سابق خداوند (در مورد مهلت دادن به کفّار) تا زمانى معیّن نبود، میان آنان حکم مى شد (و اهل باطل هلاک مى گشتند) و همانا کسانى که پس از آنان کتاب آسمانى را به میراث بردند، درباره آن دچار شک و تردید هستند.
در این آیه یک بار «جاءهم العلم» آمده و یک بار «اورثوا الکتاب» یعنى با آنکه حقّ را مىدانند و وارث کتاب آسمانى هستند باز هم راه تفرقه مى پیمایند.
شک، گذرگاه خوبى است ولى توقف گاه خوبى نیست. آن شکى که به طور طبیعى پیدا شود و مقدّمه تحقیق و بررسى گردد، ارزش دارد، ولى اگر شک برخاسته از لجاجت و سوء ظن و سبب رکود و بى اعتنایى شود، ضد ارزش است.
پیام ها
1- با وجود سفارش پیامبران به وحدت بازهم مردم اختلاف کردند. «لاتتفرّقوا... و ما تفرّقوا...»
2- بیشتر تفرقه هایى که در دین پدید آمده است از جانب عالمان و دانشمندان است. «تفرّقوا... من بعد ما جائهم العلم»
3- سرچشمه اکثر تفرقه ها حسادت و ظلم و فزون طلبى است. «و ما تفرّقوا الا... بغیاً بینهم»
4- دلیل مهلتهاى الهى ربوبیّت اوست تا هر کس در سایه آزادى و فرصت، جوهره خود را نشان دهد. «سبقت من ربّک»
5 - مهلت دادن یکى از سنّتهاى الهى است. «الى اجلٍ مسمّى»
6- مهلتهاى الهى تا زمان معیّنى است. «الى اجلٍ مسمّى»
7- شکى که همراه با سوءظنّ باشد، شک مخرّب است. «لفى شک منه مریب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَمَا تَفَرَّقُواْ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَآءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّکَ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمّىً لَّقُضِىَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ أُورِثُواْ الْکِتَابَ مِن بَعْدِهِمْ لَفِى شَکٍّ مِّنْهُ مُرِیبٍ
ترجمه
و (از دور پیامبران) پراکنده نشدند مگر پس از آنکه علم (به حقّانیّت آنان) برایشان حاصل شد، به خاطر روحیه کینه و حسادت که میانشان بود، و اگر سنّتِ سابق خداوند (در مورد مهلت دادن به کفّار) تا زمانى معیّن نبود، میان آنان حکم مى شد (و اهل باطل هلاک مى گشتند) و همانا کسانى که پس از آنان کتاب آسمانى را به میراث بردند، درباره آن دچار شک و تردید هستند.
در این آیه یک بار «جاءهم العلم» آمده و یک بار «اورثوا الکتاب» یعنى با آنکه حقّ را مىدانند و وارث کتاب آسمانى هستند باز هم راه تفرقه مى پیمایند.
شک، گذرگاه خوبى است ولى توقف گاه خوبى نیست. آن شکى که به طور طبیعى پیدا شود و مقدّمه تحقیق و بررسى گردد، ارزش دارد، ولى اگر شک برخاسته از لجاجت و سوء ظن و سبب رکود و بى اعتنایى شود، ضد ارزش است.
پیام ها
1- با وجود سفارش پیامبران به وحدت بازهم مردم اختلاف کردند. «لاتتفرّقوا... و ما تفرّقوا...»
2- بیشتر تفرقه هایى که در دین پدید آمده است از جانب عالمان و دانشمندان است. «تفرّقوا... من بعد ما جائهم العلم»
3- سرچشمه اکثر تفرقه ها حسادت و ظلم و فزون طلبى است. «و ما تفرّقوا الا... بغیاً بینهم»
4- دلیل مهلتهاى الهى ربوبیّت اوست تا هر کس در سایه آزادى و فرصت، جوهره خود را نشان دهد. «سبقت من ربّک»
5 - مهلت دادن یکى از سنّتهاى الهى است. «الى اجلٍ مسمّى»
6- مهلتهاى الهى تا زمان معیّنى است. «الى اجلٍ مسمّى»
7- شکى که همراه با سوءظنّ باشد، شک مخرّب است. «لفى شک منه مریب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است