display result search
- 3132
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 11 سوره مریم
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره مریم- آیه 11
فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَیْهِمْ أَن سَبِّحُواْ بُکْرَةً وَ عَشِیّاً
ترجمه
پس (زکریّا) از محراب عبادت به سوى مردم خارج شد، آنگاه به آنان اشاره کرد که در صبح و شام خدا را تسبیح گویید.
«بُکرة» به زمان میان طلوع فجر تا طلوع خورشید گفته مى شود و «عَشیّاً» یا به فاصله ظهر تا غروب و یا به آخر روز گفته مى شود.
«محراب» را محراب گویند، چون محل جنگ با شیطان و وسوسه هایى است که مانع تمرکز فکر انسان مى شود. شاید محراب هاى بنى اسرائیل همان مسجدهایى بوده است که مردم آنجا را براى عبادت انتخاب کرده و در آن عبادت مى کردند.
به گفته طبرسى و فخررازى، مراد از تسبیح در این آیه، نماز است، زیرا نماز مشتمل بر تسبیح است.
پیام ها
1- در تبلیغ، هموطن بودن مبلّغ اولویّت دارد. «فخرج على قومه»
2- مردان خدا، مکان خاصّى را براى عبادات خود قرار مى دهند. «المحراب»
3- کسى که مردم را به عبادت دعوت مى کند، باید خود نیز اهل عبادت باشد. «فخرج على قومه من المحراب فاوحى الیهم»
4- با هر وسیله اى باید تبلیغ کرد. (آنجا که زبان زکریّا بند مى آید، با اشاره به مردم سفارش مى کند که خدا را تسبیح کنید.) «فاوحى الیهم»
5 - وظیفه انبیا، دعوت مردم به عبادت است. «فاوحى الیهم ان سبّحوا»
6- فرزنددار شدن پیرمرد از همسر نازا، نشانه منزّه بودن خداوند از هرگونه کاستى و ناتوانى است. «سبّحوا»
7- عبادت زمانى ارزش دارد که دائمى باشد، نه مقطعى و موسمى. «بکرة و عشیّا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَیْهِمْ أَن سَبِّحُواْ بُکْرَةً وَ عَشِیّاً
ترجمه
پس (زکریّا) از محراب عبادت به سوى مردم خارج شد، آنگاه به آنان اشاره کرد که در صبح و شام خدا را تسبیح گویید.
«بُکرة» به زمان میان طلوع فجر تا طلوع خورشید گفته مى شود و «عَشیّاً» یا به فاصله ظهر تا غروب و یا به آخر روز گفته مى شود.
«محراب» را محراب گویند، چون محل جنگ با شیطان و وسوسه هایى است که مانع تمرکز فکر انسان مى شود. شاید محراب هاى بنى اسرائیل همان مسجدهایى بوده است که مردم آنجا را براى عبادت انتخاب کرده و در آن عبادت مى کردند.
به گفته طبرسى و فخررازى، مراد از تسبیح در این آیه، نماز است، زیرا نماز مشتمل بر تسبیح است.
پیام ها
1- در تبلیغ، هموطن بودن مبلّغ اولویّت دارد. «فخرج على قومه»
2- مردان خدا، مکان خاصّى را براى عبادات خود قرار مى دهند. «المحراب»
3- کسى که مردم را به عبادت دعوت مى کند، باید خود نیز اهل عبادت باشد. «فخرج على قومه من المحراب فاوحى الیهم»
4- با هر وسیله اى باید تبلیغ کرد. (آنجا که زبان زکریّا بند مى آید، با اشاره به مردم سفارش مى کند که خدا را تسبیح کنید.) «فاوحى الیهم»
5 - وظیفه انبیا، دعوت مردم به عبادت است. «فاوحى الیهم ان سبّحوا»
6- فرزنددار شدن پیرمرد از همسر نازا، نشانه منزّه بودن خداوند از هرگونه کاستى و ناتوانى است. «سبّحوا»
7- عبادت زمانى ارزش دارد که دائمى باشد، نه مقطعى و موسمى. «بکرة و عشیّا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است