display result search
سخنرانی استاد محمد شجاعی با موضوع "تربیت فرزند"، جلسه سی ام
به طور فطری درون ما گرایش به تشویق و تنبیه است. گاهی اوقات از رفتار کودکی ناراحت می‌شویم و برای بازداشتن او تنبیه در نظر می‌گیریم، گاهی اوقات هم رفتار مناسبی از کودک می‌بینیم و مایل به تشویق می‌شویم. اما شناختن جایگاه تشویق و تنبیه و به خصوص روش‌های تشویق و تنبیه خیلی مهم است. تشویق در لغت به معنای به شوق آوردن است، یعنی ما ایجاد شوق و انگیزه کنیم در فرد مورد نظر نسبت به کاری که می‌خواهیم. در اصطلاح می‌توان گفت تشویق به معنای قدردانی و تشکر از رفتاری‌ها یا عمل کسی است. انسان‌ها شاکله‌های متفاوتی دارند، هرچه که مطابق ارزش‌های آنها باشد را تشویق می‌کنند و هرچه که مطابق با ضد ارزش‌های آنها باشد تنبیه می‌کنند. بنابراین نظام ارزشی ما در نوع تشویق و تنبیهی که در نظر می‌گیریم بسیار تاثیرگذار است. باورهای والدین و اعتقادات آنها در نوع تشویق و تنبیهی که نسبت به کودکشان اعمال می‌کنند بسیار تاثیر دارد. وقتی ما به رفتار زشت کودک مان می‌خندیم به معنای تشویق آن عمل زشت است و آن رفتار زشت را در کودکمان تثبیت می‌کنیم. تشویق و تنبیه اهداف مختلفی دارد ولی لزوماً هر کاری که مورد تشویق یا تنبیه قرار می‌گیرد بعد یا خوب نیست. بلکه نظام ارزشی ثابت نیاز است که بر اساس آن انسان بتواند با اطمینان تشویق و تنبیه کند. یک مکانیزم ذاتی و درونی وجود دارد، که بر اساس آن مکانیزم افراد اقدام به تشویق و تنبیه می‌کنند و آن مکانیزم حب ذات است. خداوند در درون انسان حب ذات قرار داده است، چون انسان اگر خودش را دوست نداشته باشد، هیچ وقت از رذائل دوری نمی‌کند و به سمت فضائل نمی‌رود. حب ذات سبب می‌شود که انسان خودش را زیبا دوست داشته باشد و از ضعف و پستی خودش بیزار باشد و لازمه این، شناخت خود حقیقی انسان است.
به طور فطری درون ما گرایش به تشویق و تنبیه است. گاهی اوقات از رفتار کودکی ناراحت می‌شویم و برای بازداشتن او تنبیه در نظر می‌گیریم، گاهی اوقات هم رفتار مناسبی از کودک می‌بینیم و مایل به تشویق می‌شویم. اما شناختن جایگاه تشویق و تنبیه و به خصوص روش‌های تشویق و تنبیه خیلی مهم است. تشویق در لغت به معنای به شوق آوردن است، یعنی ما ایجاد شوق و انگیزه کنیم در فرد مورد نظر نسبت به کاری که می‌خواهیم. در اصطلاح می‌توان گفت تشویق به معنای قدردانی و تشکر از رفتاری‌ها یا عمل کسی است. انسان‌ها شاکله‌های متفاوتی دارند، هرچه که مطابق ارزش‌های آنها باشد را تشویق می‌کنند و هرچه که مطابق با ضد ارزش‌های آنها باشد تنبیه می‌کنند. بنابراین نظام ارزشی ما در نوع تشویق و تنبیهی که در نظر می‌گیریم بسیار تاثیرگذار است. باورهای والدین و اعتقادات آنها در نوع تشویق و تنبیهی که نسبت به کودکشان اعمال می‌کنند بسیار تاثیر دارد. وقتی ما به رفتار زشت کودک مان می‌خندیم به معنای تشویق آن عمل زشت است و آن رفتار زشت را در کودکمان تثبیت می‌کنیم. تشویق و تنبیه اهداف مختلفی دارد ولی لزوماً هر کاری که مورد تشویق یا تنبیه قرار می‌گیرد بعد یا خوب نیست. بلکه نظام ارزشی ثابت نیاز است که بر اساس آن انسان بتواند با اطمینان تشویق و تنبیه کند. یک مکانیزم ذاتی و درونی وجود دارد، که بر اساس آن مکانیزم افراد اقدام به تشویق و تنبیه می‌کنند و آن مکانیزم حب ذات است. خداوند در درون انسان حب ذات قرار داده است، چون انسان اگر خودش را دوست نداشته باشد، هیچ وقت از رذائل دوری نمی‌کند و به سمت فضائل نمی‌رود. حب ذات سبب می‌شود که انسان خودش را زیبا دوست داشته باشد و از ضعف و پستی خودش بیزار باشد و لازمه این، شناخت خود حقیقی انسان است.
تاکنون نظری ثبت نشده است