display result search
سخنرانی استاد محمد شجاعی با موضوع "تربیت فرزند"، جلسه دوازدهم
در هفت سال اول زندگی، کودک هنوز تشکیل ذهن نداده است و چیزی که به نام عقل باشد و بگوید چه چیزی درست است و چه چیزی غلط است در کودک وجود ندارد. کودک قادر به تحلیل بایدها و نبایدها نیست. انسان وقتی نوزاد است چیزی نمی‌داند و در ضعف و جهل مطلق است و کم کم که رشد می‌کند، بزرگ می‌شود و پرورش می‌یابد. والدین اگر شناخت درستی از فرزند خودشان داشته باشند، انتظاراتشان به حد قابل توجهی پایین می‌آید و تربیت روند طبیعی خودش را طی می‌کند. کودک همه چیز در هفت سال اول زندگی برایش تازه و جذاب است و بویی از عقلانیت نبرده است. کودک هر بار که در مواجهه با یک چیز جدید قرار می گیرد تجربه کسب می‌کند و همه ارتباطات در این سنین برای کودک تازه و جذاب است. کار کودک در این سنین کشف کردن و تجربه کردن و ارتباط برقرار کردن است و همین نتایج کم کم ذهن کودک را تشکیل می‌دهد. ما باید در این موقعیت شرایطی فراهم کنیم تا همه چیز را از نگاه کودکمان ببینیم تا درک بهتری نسبت به شرایط داشته باشیم. کودک اساساً در سال‌های ابتدایی کار درست خودش را انجام می‌دهد و این ما هستیم که درکی از موقعیت کودک نداریم. از حدود سه سالگی فرزند کم کم من خودش را پیدا می‌کند و تلاش می‌کند تا خودش را بسازد و شخصیت من را تثبیت کند. افرادی که بعدها از نظر شخصیتی ضعیف هستند، کسانی هستند که در کودکی شخصیتشان را به خوبی نتوانستند بسازند و فرصت بروز و ظهور خودشان را نداشتند. وقتی انسان نسبت به موضوعی شناخت درست داشته باشد، بهتر درکش می‌کند و بسیاری از مسائل حل می‌شود. فرزند برای اینکه بتواند به رشد برسد باید با ظاهر اشیاء و افراد ارتباط‌های مختلف برقرار کند.
در هفت سال اول زندگی، کودک هنوز تشکیل ذهن نداده است و چیزی که به نام عقل باشد و بگوید چه چیزی درست است و چه چیزی غلط است در کودک وجود ندارد. کودک قادر به تحلیل بایدها و نبایدها نیست. انسان وقتی نوزاد است چیزی نمی‌داند و در ضعف و جهل مطلق است و کم کم که رشد می‌کند، بزرگ می‌شود و پرورش می‌یابد. والدین اگر شناخت درستی از فرزند خودشان داشته باشند، انتظاراتشان به حد قابل توجهی پایین می‌آید و تربیت روند طبیعی خودش را طی می‌کند. کودک همه چیز در هفت سال اول زندگی برایش تازه و جذاب است و بویی از عقلانیت نبرده است. کودک هر بار که در مواجهه با یک چیز جدید قرار می گیرد تجربه کسب می‌کند و همه ارتباطات در این سنین برای کودک تازه و جذاب است. کار کودک در این سنین کشف کردن و تجربه کردن و ارتباط برقرار کردن است و همین نتایج کم کم ذهن کودک را تشکیل می‌دهد. ما باید در این موقعیت شرایطی فراهم کنیم تا همه چیز را از نگاه کودکمان ببینیم تا درک بهتری نسبت به شرایط داشته باشیم. کودک اساساً در سال‌های ابتدایی کار درست خودش را انجام می‌دهد و این ما هستیم که درکی از موقعیت کودک نداریم. از حدود سه سالگی فرزند کم کم من خودش را پیدا می‌کند و تلاش می‌کند تا خودش را بسازد و شخصیت من را تثبیت کند. افرادی که بعدها از نظر شخصیتی ضعیف هستند، کسانی هستند که در کودکی شخصیتشان را به خوبی نتوانستند بسازند و فرصت بروز و ظهور خودشان را نداشتند. وقتی انسان نسبت به موضوعی شناخت درست داشته باشد، بهتر درکش می‌کند و بسیاری از مسائل حل می‌شود. فرزند برای اینکه بتواند به رشد برسد باید با ظاهر اشیاء و افراد ارتباط‌های مختلف برقرار کند.
تاکنون نظری ثبت نشده است