display result search
- 440
- 1000
- 1000
- 1000
رمضان، قرآن وعظمت های آنها
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع «رمضان، قرآن وعظمت های آنها»، سال 1392
یکی از مهمترین فضیلت هایی که برای ماه رمضان ذکر شده این است که این ماه ظرف نزول قرآن است «شهر الرمضان الذی انزل فیه القرآن» این کتاب الهی، خوان گسترده خدا و کلام الهی در این ماه تنزل پیدا کرده است. لذا بهره مندی از قرآن و دست یابی از حقایق قرآن در این ماه بیش از ماه های دیگر برای ما میسور و فراهم است. و شاید به همین دلیل باشد که در روایات آمده است که ماه رمضان بهار قرآن است. هر چیزی بهاری دارد و ربیع قرآن، ماه رمضان و شهر رمضان است و شاید باز به همین دلیل است که هر آیه ای در این ماه تلاوت شود ثواب یک ختم قرآن را دارد. پس اگر یکی از فضیلت های مهم این ماه دست یابی به انوار قرآن و هدایت و برکات قرآنی است. راه رسیدن به این برکات چیست؟ اولین قدم توجه به عظمت قرآن است. همین طور که اگر ما نسبت به ائمه، امام معصوم و انبیاء الهی معرفت پیدا نکنیم نمی توانیم با آنها سالک بشویم کسی که ائمه را در حد زیارت جامعه کبیره نمی شناسد طبیعی است که نمی تواند با آنها تا مقام توحید سلوک کند اگر آنها را کوچک دانست سلوکش هم با آنها محدود خواهد بود. پس سلوک با قرآن و سیر معنوی با قرآن و ورود به وادی توحید با یک کلام الهی منوط به شناختن مقامات قرآن و درک عظمت آن است. اگر در آیات تامل شود گویای عظمت قرآن است. و اسراری از عظمت قرآن در خود این کتاب بیان شده است. اسراری از عظمت قرآن در روایات اهل بیت بیان شده است که فراوان است هر سوره ای فضیلت هایی برای خواندن و حفظ وغیره آن ذکر شده است که این فضیلت ها گویای عظمت این کتاب است.
بعضی از این فضیلت ها را ذکر می کنم که نمونه ای از این فضاست در روایات دیده ام که به نظرم در کافی آمده ولی در بحار حتماً هست. شاید مصدر اصلی اش کافی باشد که آیاتی از قرآن وجود دارد مانند سوره حمد، آیت الله کرسی، آیه «قل اللهم مالک الملک» و آیه «شهد الله» که این دو آیه در سوره آل عمران هستند؛ که وقتی می خواستند نازل بشوند تعبیر این است «تعلقن بالعرش» به عرش الهی متمسک شدند و آویختند. و تعبیر عظیمی که آنجا است و خیلی عجیب است اینست که بین آنها و خدای متعال حجابی نبود از خدای متعال درخواست کردند که تو ما را از مقام قدس به سوی اهل معصیت می فرستی دستور می دهی نزول کنیم، خدا فرمود: تنزل پیدا کنید، اولیائی هستند که اهل بیت و شیعیان شان وقتی بعد از نمازها شما را تلاوت می کنند من آنها را در «حظیرة القدس» مکان می دهم و هر روز با «عین مکنونه» ی خودم، همین است چشم پوشیده و پنهانی خودم هفتاد بار به آنها نگاه می کنم. البته می دانید که خدا چشمی که موجب تشبیه او به جسم بشود ندارد. عین الهی که در روایات آمده گاهی به امام تعبیر شده است امام دیده بان خداست که «عینک الناظرة باذنک» و هر بار هفتاد حاجت از او برآورده می کنم که کمترین آن مغفرت است و آثار دیگری دارد.
یکی از مهمترین فضیلت هایی که برای ماه رمضان ذکر شده این است که این ماه ظرف نزول قرآن است «شهر الرمضان الذی انزل فیه القرآن» این کتاب الهی، خوان گسترده خدا و کلام الهی در این ماه تنزل پیدا کرده است. لذا بهره مندی از قرآن و دست یابی از حقایق قرآن در این ماه بیش از ماه های دیگر برای ما میسور و فراهم است. و شاید به همین دلیل باشد که در روایات آمده است که ماه رمضان بهار قرآن است. هر چیزی بهاری دارد و ربیع قرآن، ماه رمضان و شهر رمضان است و شاید باز به همین دلیل است که هر آیه ای در این ماه تلاوت شود ثواب یک ختم قرآن را دارد. پس اگر یکی از فضیلت های مهم این ماه دست یابی به انوار قرآن و هدایت و برکات قرآنی است. راه رسیدن به این برکات چیست؟ اولین قدم توجه به عظمت قرآن است. همین طور که اگر ما نسبت به ائمه، امام معصوم و انبیاء الهی معرفت پیدا نکنیم نمی توانیم با آنها سالک بشویم کسی که ائمه را در حد زیارت جامعه کبیره نمی شناسد طبیعی است که نمی تواند با آنها تا مقام توحید سلوک کند اگر آنها را کوچک دانست سلوکش هم با آنها محدود خواهد بود. پس سلوک با قرآن و سیر معنوی با قرآن و ورود به وادی توحید با یک کلام الهی منوط به شناختن مقامات قرآن و درک عظمت آن است. اگر در آیات تامل شود گویای عظمت قرآن است. و اسراری از عظمت قرآن در خود این کتاب بیان شده است. اسراری از عظمت قرآن در روایات اهل بیت بیان شده است که فراوان است هر سوره ای فضیلت هایی برای خواندن و حفظ وغیره آن ذکر شده است که این فضیلت ها گویای عظمت این کتاب است.
بعضی از این فضیلت ها را ذکر می کنم که نمونه ای از این فضاست در روایات دیده ام که به نظرم در کافی آمده ولی در بحار حتماً هست. شاید مصدر اصلی اش کافی باشد که آیاتی از قرآن وجود دارد مانند سوره حمد، آیت الله کرسی، آیه «قل اللهم مالک الملک» و آیه «شهد الله» که این دو آیه در سوره آل عمران هستند؛ که وقتی می خواستند نازل بشوند تعبیر این است «تعلقن بالعرش» به عرش الهی متمسک شدند و آویختند. و تعبیر عظیمی که آنجا است و خیلی عجیب است اینست که بین آنها و خدای متعال حجابی نبود از خدای متعال درخواست کردند که تو ما را از مقام قدس به سوی اهل معصیت می فرستی دستور می دهی نزول کنیم، خدا فرمود: تنزل پیدا کنید، اولیائی هستند که اهل بیت و شیعیان شان وقتی بعد از نمازها شما را تلاوت می کنند من آنها را در «حظیرة القدس» مکان می دهم و هر روز با «عین مکنونه» ی خودم، همین است چشم پوشیده و پنهانی خودم هفتاد بار به آنها نگاه می کنم. البته می دانید که خدا چشمی که موجب تشبیه او به جسم بشود ندارد. عین الهی که در روایات آمده گاهی به امام تعبیر شده است امام دیده بان خداست که «عینک الناظرة باذنک» و هر بار هفتاد حاجت از او برآورده می کنم که کمترین آن مغفرت است و آثار دیگری دارد.
تاکنون نظری ثبت نشده است