display result search
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «روش عزاداری در محرم»، سال 1390
احساس می کنم که مومنین بخصوص جوانان در عزای اباعبدالله الحسین (ع) بسیار بی تاب تر شده اند. تصور می کنم یک روزی که مردم دیگر طاقت عزای اباعبدالله الحسین را نداشته باشند، آقا ظهور کنند. الان باید روضه ها بیشتر با اشاره خوانده شود. نمی توان صریحاً به سراغ مصائب اصلی رفت. چون مردم دیگر طاقت آن را ندارند. ما اشاره می کنیم، مردم با تمام وجود اشک می ریزند.
الان حضور جوان ها خیلی بیشتر شده است. اگر حوزه ها و بخش های تبلیغاتی آمار بدهند، نشان می دهد که آمار سخنرانی ها در کل کشور نسبت به سال های قبل خیلی بیشتر شده است. من در برنامه ای گفتم که حضور حوزه های علمیه به اندازه ی نیاز نیست. بیشتر منظورم این بود که نیاز خیلی بالا است. این نشان می دهد که هم دشمنان با ما جدی تر مبارزه می کنند و هم عطش مردم بیشتر شده است. ممکن است ما نتوانیم این عطش و نیاز را به موقع و به طور کافی پاسخ دهیم چون ما با یک جهان مخاطب روبرو هستیم نه فقط جهان اسلام.
الان حوزه های علمیه زحمات زیادی می کشند. این رونقی که در این سال ها مشاهده می شود همگی نتیجه ی تبلیغات صحیحی است که طلاب، روحانیون و ذاکرین اهل بیت انجام می دهند. اما الان سطح معرفت افراد بالا رفته است. اوایل انقلاب مارکسیست ها در فضا اثر گذاشته بودند. اگر یک نفر می خواست خود را سطح بالا نشان بدهد، در خصوص امام حسین (ع) بحث می کرد ولی گریه نمی کرد. فکر می کرد اگر انسان قساوت قلب داشته باشد نشانه ی علم و معرفت است. اما دیگر این عوام زدگی ها وجود ندارد. الان عاطفه و سوز، در کنار عشق، معرفت و بصیرت به رشد بسیار بالایی رسیده است.
چکار باید کرد که این حال و هوایی که در ایام محرم بوجود آمده، استمرار داشته باشد؟ در سوره ی حجرات بعد از اینکه احترام به پیامبر را توصیه می فرماید. در سه یا چهار آیه تصریح می کند که ادب را نسبت به پیامبر رعایت کنید. بعد می فرماید که هر کس این ادب را رعایت کند از تقوای قلب او ناشی شده است. کسانی که این کار را بکنند، هم گناهان آنها بخشیده می شود و هم اجر با عظمتی دریافت می کنند. به روایت تمام مذاهب و مورخین رسول خدا (ص) بارها فرموده اند که حسینُ مِنی و اَن مِن حسین.
احساس می کنم که مومنین بخصوص جوانان در عزای اباعبدالله الحسین (ع) بسیار بی تاب تر شده اند. تصور می کنم یک روزی که مردم دیگر طاقت عزای اباعبدالله الحسین را نداشته باشند، آقا ظهور کنند. الان باید روضه ها بیشتر با اشاره خوانده شود. نمی توان صریحاً به سراغ مصائب اصلی رفت. چون مردم دیگر طاقت آن را ندارند. ما اشاره می کنیم، مردم با تمام وجود اشک می ریزند.
الان حضور جوان ها خیلی بیشتر شده است. اگر حوزه ها و بخش های تبلیغاتی آمار بدهند، نشان می دهد که آمار سخنرانی ها در کل کشور نسبت به سال های قبل خیلی بیشتر شده است. من در برنامه ای گفتم که حضور حوزه های علمیه به اندازه ی نیاز نیست. بیشتر منظورم این بود که نیاز خیلی بالا است. این نشان می دهد که هم دشمنان با ما جدی تر مبارزه می کنند و هم عطش مردم بیشتر شده است. ممکن است ما نتوانیم این عطش و نیاز را به موقع و به طور کافی پاسخ دهیم چون ما با یک جهان مخاطب روبرو هستیم نه فقط جهان اسلام.
الان حوزه های علمیه زحمات زیادی می کشند. این رونقی که در این سال ها مشاهده می شود همگی نتیجه ی تبلیغات صحیحی است که طلاب، روحانیون و ذاکرین اهل بیت انجام می دهند. اما الان سطح معرفت افراد بالا رفته است. اوایل انقلاب مارکسیست ها در فضا اثر گذاشته بودند. اگر یک نفر می خواست خود را سطح بالا نشان بدهد، در خصوص امام حسین (ع) بحث می کرد ولی گریه نمی کرد. فکر می کرد اگر انسان قساوت قلب داشته باشد نشانه ی علم و معرفت است. اما دیگر این عوام زدگی ها وجود ندارد. الان عاطفه و سوز، در کنار عشق، معرفت و بصیرت به رشد بسیار بالایی رسیده است.
چکار باید کرد که این حال و هوایی که در ایام محرم بوجود آمده، استمرار داشته باشد؟ در سوره ی حجرات بعد از اینکه احترام به پیامبر را توصیه می فرماید. در سه یا چهار آیه تصریح می کند که ادب را نسبت به پیامبر رعایت کنید. بعد می فرماید که هر کس این ادب را رعایت کند از تقوای قلب او ناشی شده است. کسانی که این کار را بکنند، هم گناهان آنها بخشیده می شود و هم اجر با عظمتی دریافت می کنند. به روایت تمام مذاهب و مورخین رسول خدا (ص) بارها فرموده اند که حسینُ مِنی و اَن مِن حسین.
تاکنون نظری ثبت نشده است