display result search
- 16455
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 7 سوره بقره
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره بقره - آیه7
خَتَمَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَرِهِمْ غِشَوَةٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ
ترجمه
خداوند بر دلها و برگوش آنان مهر زده است و در برابر چشمانشان پردهاى است و براى آنان عذابى بزرگ است.
مُهر بدبختى که خداوند بر دل کفّار مى زند، کیفر لجاجتهاى آنان است. چنانکه مىخوانیم: «یطبع اللَّه على کلّ قلب متکبّر جبّار»خدا بر دل افراد متکبّر و ستم پیشه، مهر مى زند. و در آیه 23 سوره جاثیه نیز مى خوانیم: خداوند بر دل کسانى که با علم و آگاهى به سراغ هواپرستى مىروند مهر مىزند. بنابراین مه الهى نتیجه انتخاب بدِ خود انسان است، نه آنکه یک عمل قهرى و جبرى از طرف خدا باشد.
مراد از قلب در قرآن، روح و مرکز ادراکات است. سه نوع قلب را قرآن معرّفى مى کند:
1. قلب سلیم،2. قلب منیب، 3. قلب مریض.
ویژگى هاى قلب سلیم
الف: قلبى که جز خدا در آن نیست. «لیس فیه احد سواه»
ب: قلبى که پیرو راهنماى حقّ، توبه کننده از گناه و تسلیم حقّ باشد.
ج: قلبى که از حبّ دنیا، سالم باشد.
د: قلبى که با یاد خدا، آرام گیرد.
ه: قلبى که در برابر خداوند، خاشع است.
البتّه قلب مؤمن، هم با یاد خداوند آرام مىگیرد و هم از قهر او مىترسد. «اذا ذُکر اللّه وَجِلَت قلوبهم» همانند کودکى که هم به والدین آرام مىگیرد و هم از آنان حساب مىبرد.
ویژگى هاى قلب مریض
الف: قلبى که از خدا غافل است ولایق رهبرى نیست. «لاتطع من اغفلنا قلبه»
ب: دلى که دنبال فتنه و دستاویز مىگردد. «فامّا الّذین فى قلوبهم زیغ فیتّبعون ما تشابه منه ابتغاء الفتنة»
ج: دلى که قساوت دارد. «جعلنا قلوبهم قاسیة»
د: دلى که زنگار گرفته است. «بل ران على قلوبهم ما کانوا یکسبون»
ه: دلى که مُهر خورده است. «طبع اللّه علیها بکفرهم»
ویژگى قلب منیب
قلب منیب، آن است که بعد از توجّه به انحراف وخلاف، توبه وانابه کرده و به سوى خدا باز گردد. ویژگى بارز آن تغییر حالات در رفتار وگفتار انسان است.
خداوند در آیات قرآنى، نه ویژگى براى قلب کفّار بیان کرده است:
الف: انکار حقایق. «قُلوبُهم مُنکِرة»
ب: تعصّب. «فى قلوبهم الحَمیّة»
ج: انحراف و گمراهى. «صَرفَ اللّه قُلوبهم»
د: قساوت و سنگدلى. «فَویلٌ لِلقاسیَة قلوبهم»
ه : موت. «لاتَسمعُ المَوتى»
و: آلودگى و زنگار. «بَل رانَ على قلوبهم»
ز: مرض. «فى قلوبهم مَرض»
ح: ضیق. «یجعلْ صَدره ضَیّقاً»
ط: طبع. «طَبع اللّه علیها بکفرهم»
قلب انسان، متغیّر و تأثیرپذیر است. لذا مؤمنان اینچنین دعا مىکنند: «ربّنا لاتزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا» خدایا! دلهاى ما را بعد از آنکه هدایت نمودى، منحرف مساز.
امام صادق علیه السلام فرمودند: این جمله (آیه) را زیاد بگویید و خود را از انحراف ایمن و درامان ندانید.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
خَتَمَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَرِهِمْ غِشَوَةٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ
ترجمه
خداوند بر دلها و برگوش آنان مهر زده است و در برابر چشمانشان پردهاى است و براى آنان عذابى بزرگ است.
مُهر بدبختى که خداوند بر دل کفّار مى زند، کیفر لجاجتهاى آنان است. چنانکه مىخوانیم: «یطبع اللَّه على کلّ قلب متکبّر جبّار»خدا بر دل افراد متکبّر و ستم پیشه، مهر مى زند. و در آیه 23 سوره جاثیه نیز مى خوانیم: خداوند بر دل کسانى که با علم و آگاهى به سراغ هواپرستى مىروند مهر مىزند. بنابراین مه الهى نتیجه انتخاب بدِ خود انسان است، نه آنکه یک عمل قهرى و جبرى از طرف خدا باشد.
مراد از قلب در قرآن، روح و مرکز ادراکات است. سه نوع قلب را قرآن معرّفى مى کند:
1. قلب سلیم،2. قلب منیب، 3. قلب مریض.
ویژگى هاى قلب سلیم
الف: قلبى که جز خدا در آن نیست. «لیس فیه احد سواه»
ب: قلبى که پیرو راهنماى حقّ، توبه کننده از گناه و تسلیم حقّ باشد.
ج: قلبى که از حبّ دنیا، سالم باشد.
د: قلبى که با یاد خدا، آرام گیرد.
ه: قلبى که در برابر خداوند، خاشع است.
البتّه قلب مؤمن، هم با یاد خداوند آرام مىگیرد و هم از قهر او مىترسد. «اذا ذُکر اللّه وَجِلَت قلوبهم» همانند کودکى که هم به والدین آرام مىگیرد و هم از آنان حساب مىبرد.
ویژگى هاى قلب مریض
الف: قلبى که از خدا غافل است ولایق رهبرى نیست. «لاتطع من اغفلنا قلبه»
ب: دلى که دنبال فتنه و دستاویز مىگردد. «فامّا الّذین فى قلوبهم زیغ فیتّبعون ما تشابه منه ابتغاء الفتنة»
ج: دلى که قساوت دارد. «جعلنا قلوبهم قاسیة»
د: دلى که زنگار گرفته است. «بل ران على قلوبهم ما کانوا یکسبون»
ه: دلى که مُهر خورده است. «طبع اللّه علیها بکفرهم»
ویژگى قلب منیب
قلب منیب، آن است که بعد از توجّه به انحراف وخلاف، توبه وانابه کرده و به سوى خدا باز گردد. ویژگى بارز آن تغییر حالات در رفتار وگفتار انسان است.
خداوند در آیات قرآنى، نه ویژگى براى قلب کفّار بیان کرده است:
الف: انکار حقایق. «قُلوبُهم مُنکِرة»
ب: تعصّب. «فى قلوبهم الحَمیّة»
ج: انحراف و گمراهى. «صَرفَ اللّه قُلوبهم»
د: قساوت و سنگدلى. «فَویلٌ لِلقاسیَة قلوبهم»
ه : موت. «لاتَسمعُ المَوتى»
و: آلودگى و زنگار. «بَل رانَ على قلوبهم»
ز: مرض. «فى قلوبهم مَرض»
ح: ضیق. «یجعلْ صَدره ضَیّقاً»
ط: طبع. «طَبع اللّه علیها بکفرهم»
قلب انسان، متغیّر و تأثیرپذیر است. لذا مؤمنان اینچنین دعا مىکنند: «ربّنا لاتزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا» خدایا! دلهاى ما را بعد از آنکه هدایت نمودى، منحرف مساز.
امام صادق علیه السلام فرمودند: این جمله (آیه) را زیاد بگویید و خود را از انحراف ایمن و درامان ندانید.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان