display result search
- 4934
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 1 -4 سوره بینه
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره بینه- آیه 1-4
لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ مُنفَکِّینَ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ
رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ یَتْلُواْ صُحُفاً مُطَهَّرَةً
فِیهَا کُتُبٌ قَیِّمَةٌ
وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَآءَتْهُمُ الْبَیِّنَةُ
ترجمه
کسانى که کفر ورزیدند از اهل کتاب و مشرکان، (از راه انحرافى خود) دست برندارند تا آنکه دلیل روشنى برایشان بیاید
پیامبرى از سوى خدا که کتاب (آسمانى) را تلاوت کند.
در آنها نوشته هایى استوار و با ارزش است.
کسانى که به آنان کتاب داده شد، متفرّق نشدند مگر بعد از آنکه برهان روشن برایشان آمد.
«بیّنة» به معناى دلیل روشن است که به واسطه آن حق از باطل آشکار گردد.
«قیّمة» به معناى مستقیم، محکم، ارزشمند و گرانبهاست. «قیّم» به کسى گویند که دلسوز است و به مصالح دیگران قیام مى کند. حرف تاء در کلمه «قیمة» براى مبالغه است نظیر علاّمة، نه تأنیث.
این آیه را دو گونه تفسیر کرده اند: طبق یک تفسیر سخن از بى وفائى و عدم صداقت اهل کتاب و مشرکان است و در تفسیر دیگر سخن از اتمام حجت براى آنان است.
ادعاى کفار این بود که تا دلیل روشنى به ما نرسد، در راه خود باقى هستیم، ولى بعد از آن که دلیل روشنى رسید، باز هم در راه خود باقى ماندند و جز عده اى ایمان نیاوردند. شبیه این مضمون، در آیه 89 سوره بقره آمده است که قبل از ظهور اسلام در انتظار آمدن پیامبر جدیدى بودند و به خود نوید مىدادند، ولى «فلما جائهم ما عرفوا کفروا» همین که آمد براى آنان چیزى را که مىشناختند نپذیرفتند.
«صُحُف» جمع «صحیفة» است. گویا هر بخش از کتاب آسمانى به تنهایى صحیفه اى است. تورات یک کتاب است ولى قرآن در باره آن مى فرماید: «صحف ابراهیم و موسى»
پیام ها
1- بدون دلیل روشن انتظار نداشته باشید که مردم دست از عقیده و راه خود بردارند. «لم یکن... منفکّین حتى تأتیهم البیّنة»
2- در اتمام حجّت، کفّار و مشرکان از یکدیگر جدا نیستند. خداوند براى همه مردم، چه کفّار و چه مشرکان، با فرستادن بیّنه، اتمام حجّت مىکند. «تأتیهم البیّنة»
3- از اهل کتاب توقع بیشترى است. (با اینکه در آیه اول سخن از اهل کتاب و مشرکان بود ولى در آیات بعد انتقاد تنها از اهل کتاب است.) «و ما تفرّق الّذین اوتوا الکتاب»
4- اتمام حجت خداوند از طریق پیامبرى آسمانى و کتاب پاک است. «رسول... یتلوا صُحُفًا مطهّرة»
5 - قرآن از هر خطا و انحراف و لغو و باطل وتحریف دور است. «صحفاً مطهّرة»
6- در قرآن، دستورات قوام بخش است. «فیها کتب قیّمة»
7- قرآن هم خود کتابى معتدل و دور از اعوجاج است و هم سبب اعتدال و قوام جامعه است. «قیّمة»
8 - با وجود هواى نفس، علم و دانش مشکلگشا نیست. اهل کتاب حق را به روشنى فهمیدند ولى به خاطر هواهاى نفسانى، دستخوش تفرقه شدند. «و ما تفرّق الّذین اوتوا الکتاب...» کلمه «کُتب» مىتواند به معناى دستورات دینى باشد، نظیر آیه «کتب علیکم الصیام» که کتاب به معناى دستور است.
اگر «قیمة» را به معناى ثابت و پایدار و به اصطلاح ادبى فعل لازم بدانیم.) اگر «قیمة» را به معناى برپا کننده و به اصطلاح ادبیات عرب متعدى و داراى مفعول بدانیم.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ مُنفَکِّینَ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ
رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ یَتْلُواْ صُحُفاً مُطَهَّرَةً
فِیهَا کُتُبٌ قَیِّمَةٌ
وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَآءَتْهُمُ الْبَیِّنَةُ
ترجمه
کسانى که کفر ورزیدند از اهل کتاب و مشرکان، (از راه انحرافى خود) دست برندارند تا آنکه دلیل روشنى برایشان بیاید
پیامبرى از سوى خدا که کتاب (آسمانى) را تلاوت کند.
در آنها نوشته هایى استوار و با ارزش است.
کسانى که به آنان کتاب داده شد، متفرّق نشدند مگر بعد از آنکه برهان روشن برایشان آمد.
«بیّنة» به معناى دلیل روشن است که به واسطه آن حق از باطل آشکار گردد.
«قیّمة» به معناى مستقیم، محکم، ارزشمند و گرانبهاست. «قیّم» به کسى گویند که دلسوز است و به مصالح دیگران قیام مى کند. حرف تاء در کلمه «قیمة» براى مبالغه است نظیر علاّمة، نه تأنیث.
این آیه را دو گونه تفسیر کرده اند: طبق یک تفسیر سخن از بى وفائى و عدم صداقت اهل کتاب و مشرکان است و در تفسیر دیگر سخن از اتمام حجت براى آنان است.
ادعاى کفار این بود که تا دلیل روشنى به ما نرسد، در راه خود باقى هستیم، ولى بعد از آن که دلیل روشنى رسید، باز هم در راه خود باقى ماندند و جز عده اى ایمان نیاوردند. شبیه این مضمون، در آیه 89 سوره بقره آمده است که قبل از ظهور اسلام در انتظار آمدن پیامبر جدیدى بودند و به خود نوید مىدادند، ولى «فلما جائهم ما عرفوا کفروا» همین که آمد براى آنان چیزى را که مىشناختند نپذیرفتند.
«صُحُف» جمع «صحیفة» است. گویا هر بخش از کتاب آسمانى به تنهایى صحیفه اى است. تورات یک کتاب است ولى قرآن در باره آن مى فرماید: «صحف ابراهیم و موسى»
پیام ها
1- بدون دلیل روشن انتظار نداشته باشید که مردم دست از عقیده و راه خود بردارند. «لم یکن... منفکّین حتى تأتیهم البیّنة»
2- در اتمام حجّت، کفّار و مشرکان از یکدیگر جدا نیستند. خداوند براى همه مردم، چه کفّار و چه مشرکان، با فرستادن بیّنه، اتمام حجّت مىکند. «تأتیهم البیّنة»
3- از اهل کتاب توقع بیشترى است. (با اینکه در آیه اول سخن از اهل کتاب و مشرکان بود ولى در آیات بعد انتقاد تنها از اهل کتاب است.) «و ما تفرّق الّذین اوتوا الکتاب»
4- اتمام حجت خداوند از طریق پیامبرى آسمانى و کتاب پاک است. «رسول... یتلوا صُحُفًا مطهّرة»
5 - قرآن از هر خطا و انحراف و لغو و باطل وتحریف دور است. «صحفاً مطهّرة»
6- در قرآن، دستورات قوام بخش است. «فیها کتب قیّمة»
7- قرآن هم خود کتابى معتدل و دور از اعوجاج است و هم سبب اعتدال و قوام جامعه است. «قیّمة»
8 - با وجود هواى نفس، علم و دانش مشکلگشا نیست. اهل کتاب حق را به روشنى فهمیدند ولى به خاطر هواهاى نفسانى، دستخوش تفرقه شدند. «و ما تفرّق الّذین اوتوا الکتاب...» کلمه «کُتب» مىتواند به معناى دستورات دینى باشد، نظیر آیه «کتب علیکم الصیام» که کتاب به معناى دستور است.
اگر «قیمة» را به معناى ثابت و پایدار و به اصطلاح ادبى فعل لازم بدانیم.) اگر «قیمة» را به معناى برپا کننده و به اصطلاح ادبیات عرب متعدى و داراى مفعول بدانیم.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان