display result search
- 2172
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 15 - 19 سوره علق
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره علق- آیه 15 -19
کَلَّا لَئِن لَّمْ یَنتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِیَةِ
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ
فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب
ترجمه
چنین نیست (که او مىپندارد.) اگر از کار خلافش دست باز ندارد موى پیشانى او را سخت بگیریم.
موى پیشانى دورغگوى خطاکار را.
پس او اهل محفلش را (به یارى) بخواند.
ما هم بزودى مأموران دوزخ را فرامىخوانیم.
حاشا از او پیروى مکن و سجده کن و (به خدا) تقرّب جوى.
«نسفعاً» فعل است و نون تأکید آخر آن به صورت تنوین نگاشته شده است. این کلمه از ریشه «نسفع» به معناى گرفتن، به شدت کشیدن و سیلى به صورت زدن است. «ناصیة» به معناى موى جلوى پیشانى است که براى تحقیر، آن را گرفته و مىکشند.
هنگامى که سوره الرحمن نازل شد پیامبر اکرم پرسید: چه کسى آن را براى رؤساى قریش مى خواند؟ اصحاب به خاطر برخورد تند و خشن رؤساى قریش ساکت شدند، ولى عبداللّه بن مسعود که جثّهاى ضعیف داشت قبول کرد. همین که نزد کعبه سران را دید، آیات را تلاوت کرد. ابوجهل چنان سیلى به او زد که از گوش او خون جارى گشت. او گریان نزد پیامبر آمد و حضرت غمناک شد. در جنگ بدر، عبداللّه بن مسعود در میان کشته هاى مشرکان ابوجهل را در آخرین لحظات دید و روى سینه او نشست. ابوجهل گفت مىدانى کجا نشسته اى؟! گفت «الاسلام یعلو و لا یُعلى علیه» ابوجهل گفت به پیامبر بگو: حتى در این حال، او مبغوضترین فرد نزد من است. حضرت فرمود: فرعونِ موسى در آخرین لحظه ایمان آورد ولى فرعونِ من حتى در آخرین لحظه ایمان نیاورد. ابن مسعود سر ابوجهل را از تن جدا و موى سر او را گرفته و نزد پیامبر مى کشید و آیه «لنسفعاً بالنّاصیة» در همین دنیا عملى شد.
کلمه «نادى» به مجلس عمومى یا تفریح گفته مى شود.
«زبانیة» جمع «زبینة» به معناى مأمور است.
امام على (ع) مى فرماید: ثمره علم بندگى خداست. آغاز این سوره فرمان قرائت و تعلیم با قلم بود و پایانش سجده و تقرّب است. یعنى علم مفید، علمى است که ما را به خدا برساند. البته راه قرب به خداوند شامل تمام کارهایى است که با قصد قربت انجام مى شود، لیکن سجده بهترین راه قرب است.
در این سوره کوچک سه بار کلمه «کلاّ» آمده است. یعنى باید از توهمات و پندارهاى بى اساس پرهیز نمود.
امام رضا به استناد آیه «و اسجد و اقترب» فرمودند: نزدیکترین حالات انسان نسبت به خداوند حالت سجده است.
پیام ها
1- راه توبه براى همه باز است ولى اگر توبه نکردند و دست بر نداشتند، گرفتار کیفر مىشوند. «لئن لم ینته لنسفعاً»
2- در برابر ستمگران تهدید لازم است.«لنسفعًا بالناصیة»
3- دروغ و دروغگویى ریشه دیگر خطاها و خلافکارى است. «کاذبة خاطبة»
4- پشتوانه عملهاى ایذایى مخالفان، جلسات مخفیانه است. «ینهى عبدا اذا صلى - فلیدع نادیه»
5 - با اینکه مخالفان پیامبر، متشکل و سازمان یافته بودند، ولى کارى از پیش نبردند. «فلیدع نادیه»
6- کلوخ انداز را پاداش سنگ است.«فلیدع نادیه - سندع الزّبانیة»
7- قدرت خداوند بر همه توطئه ها غالب است. «سندع الزبانیة»
8 - در برابر نهى و منع دیگران، شما اصرار بر انجام کارهاى عبادى داشته باشید. «ینهى عبدًا اذا صلّى - واسجد»
9- اول برائت، بعد عبادت. «لاتطعه واسجد» (از ابوجهل هائى که از نماز نهى مىکنند پیروى نکن و به عبادت و سجده بپرداز.)
10- سجده بهترین وسیله قرب به خداست. «واسجد واقترب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کَلَّا لَئِن لَّمْ یَنتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِیَةِ
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ
فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب
ترجمه
چنین نیست (که او مىپندارد.) اگر از کار خلافش دست باز ندارد موى پیشانى او را سخت بگیریم.
موى پیشانى دورغگوى خطاکار را.
پس او اهل محفلش را (به یارى) بخواند.
ما هم بزودى مأموران دوزخ را فرامىخوانیم.
حاشا از او پیروى مکن و سجده کن و (به خدا) تقرّب جوى.
«نسفعاً» فعل است و نون تأکید آخر آن به صورت تنوین نگاشته شده است. این کلمه از ریشه «نسفع» به معناى گرفتن، به شدت کشیدن و سیلى به صورت زدن است. «ناصیة» به معناى موى جلوى پیشانى است که براى تحقیر، آن را گرفته و مىکشند.
هنگامى که سوره الرحمن نازل شد پیامبر اکرم پرسید: چه کسى آن را براى رؤساى قریش مى خواند؟ اصحاب به خاطر برخورد تند و خشن رؤساى قریش ساکت شدند، ولى عبداللّه بن مسعود که جثّهاى ضعیف داشت قبول کرد. همین که نزد کعبه سران را دید، آیات را تلاوت کرد. ابوجهل چنان سیلى به او زد که از گوش او خون جارى گشت. او گریان نزد پیامبر آمد و حضرت غمناک شد. در جنگ بدر، عبداللّه بن مسعود در میان کشته هاى مشرکان ابوجهل را در آخرین لحظات دید و روى سینه او نشست. ابوجهل گفت مىدانى کجا نشسته اى؟! گفت «الاسلام یعلو و لا یُعلى علیه» ابوجهل گفت به پیامبر بگو: حتى در این حال، او مبغوضترین فرد نزد من است. حضرت فرمود: فرعونِ موسى در آخرین لحظه ایمان آورد ولى فرعونِ من حتى در آخرین لحظه ایمان نیاورد. ابن مسعود سر ابوجهل را از تن جدا و موى سر او را گرفته و نزد پیامبر مى کشید و آیه «لنسفعاً بالنّاصیة» در همین دنیا عملى شد.
کلمه «نادى» به مجلس عمومى یا تفریح گفته مى شود.
«زبانیة» جمع «زبینة» به معناى مأمور است.
امام على (ع) مى فرماید: ثمره علم بندگى خداست. آغاز این سوره فرمان قرائت و تعلیم با قلم بود و پایانش سجده و تقرّب است. یعنى علم مفید، علمى است که ما را به خدا برساند. البته راه قرب به خداوند شامل تمام کارهایى است که با قصد قربت انجام مى شود، لیکن سجده بهترین راه قرب است.
در این سوره کوچک سه بار کلمه «کلاّ» آمده است. یعنى باید از توهمات و پندارهاى بى اساس پرهیز نمود.
امام رضا به استناد آیه «و اسجد و اقترب» فرمودند: نزدیکترین حالات انسان نسبت به خداوند حالت سجده است.
پیام ها
1- راه توبه براى همه باز است ولى اگر توبه نکردند و دست بر نداشتند، گرفتار کیفر مىشوند. «لئن لم ینته لنسفعاً»
2- در برابر ستمگران تهدید لازم است.«لنسفعًا بالناصیة»
3- دروغ و دروغگویى ریشه دیگر خطاها و خلافکارى است. «کاذبة خاطبة»
4- پشتوانه عملهاى ایذایى مخالفان، جلسات مخفیانه است. «ینهى عبدا اذا صلى - فلیدع نادیه»
5 - با اینکه مخالفان پیامبر، متشکل و سازمان یافته بودند، ولى کارى از پیش نبردند. «فلیدع نادیه»
6- کلوخ انداز را پاداش سنگ است.«فلیدع نادیه - سندع الزّبانیة»
7- قدرت خداوند بر همه توطئه ها غالب است. «سندع الزبانیة»
8 - در برابر نهى و منع دیگران، شما اصرار بر انجام کارهاى عبادى داشته باشید. «ینهى عبدًا اذا صلّى - واسجد»
9- اول برائت، بعد عبادت. «لاتطعه واسجد» (از ابوجهل هائى که از نماز نهى مىکنند پیروى نکن و به عبادت و سجده بپرداز.)
10- سجده بهترین وسیله قرب به خداست. «واسجد واقترب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است