display result search
- 2334
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 8 - 13 سوره اعلی
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعلی- آیه 8 -13
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى
فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى
سَیَذَّکَّرُ مَن یَخْشَى
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى
الَّذِى یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى
ترجمه
و ما تو را براى آسانترین (راه دعوت) آماده مى سازیم.
پس تذکّر بده، (البتّه) اگر تذکّر مفید افتد.
هر کس خشیت الهى داشته باشد، به زودى پند گیرد.
و بدبختترین افراد از آن دورى کند.
همان کس که به آتش بزرگ درافتد.
پس در آنجا نه بمیرد و نه زندگانى کند.
حضرت موسى براى موفقیّت در انجام تبلیغ، دو چیز از خدا خواست، یکى سعه صدر و یکى آسان شدن امر رسالت: «ربّ اشرح لى صدرى و یسّر لى امرى» خداوند این دو امر را بدون درخواست، به پیامبر اسلام عطا فرمود. چنانکه درباره سعه صدر فرمود: «ألمنشرح لک صدرک» و درباره آسان شدن امر دعوت در این آیه مى فرماید: «و نیسّرک للیسرى».
مراد از «نیسّرک» آن است که اى پیامبر! نفس شریف تو را با خلق عظیم و سعه صدر و صفا و سادگى، چنان مهیّا مى کنیم که بتواند وظیفه رسالت را به آسانى و به بهترین طریق انجام دهد. کارى مى کنیم که تو خود راه آسان را انتخاب کنى که همان راه فطرت است.
شرائط تذکّر و موعظه:
الف: شرط موعظه، آمادگى واعظ است. «نیسّرک... فذکّر»
ب: تذکّر و موعظه باید بر اساس قرآن باشد. «سنقرئک... فذکّر»
ج: واعظ باید خود اهل غفلت و نسیان نباشد. «فلا تنسى... فذکّر»
د: واعظى موفق است که به امدادهاى الهى امیدوار باشد. «سنقرئک... نیسّرک... فذکّر»
پیام ها
1- تبلیغ دین و دعوت مردم به سوى خدا، مشکلات و سختىهاى فراوانى در پیش دارد که خداوند وعده داده است، مبلّغ دین را یارى دهد و تحمّل سختىها را بر او آسان سازد. «نیسرک للیسرى»
2- به هر کس مأموریّتى مى دهید، گره کارش را باز کنید. «نیسرک للیسرى فذکّر»
3- تسبیح ما مقدّمه کار گشایى خداوند است. «سبّح اسم ربّک ... نیسرک للیُسرى »
4- نزول وحى براى تذکّر به مردم است. «سنقرئک... فذکّر»
5 - شرط تذکّر، پند پذیرى است و پیامبر نسبت به افراد پندناپذیر مسئولیّتى ندارد. «فذکّر اِن نفعت الذکرى»
6- تنها افراد خداترس تذکّر را مى پذیرند. «سیذکّر من یخشى»
7- پنددادن افراد خداترس آسانتر است. «نیسرک للیُسرى... سیذکر من یخشى»
8 - به مُبلّغ باید دلدارى داد که کارش بیهوده نیست. «فذکّر... سیذکّر...»
9- مُبلّغ نباید توقّع تأثیر فورى داشته باشد. «سیذکّر»
10- مشکل کفّار دورى خود آنان از قرآن و پیامبر است، نه آنکه در این دو عنصر پاک، ضعف یا نقصى باشد. «یتجنّبها»
11- قرآن میزان است. پندپذیر آن مدال «یَخشى» مى گیرد، «سیذکر من یخشى» و پندناپذیر آن لقب «اشقى» دریافت مى کند. «و یتجنّبها الاشقى»
12- دورى از پند و پیام قرآن، مایه شقاوت است. «یتجنّبها الاشقى»
13- سیره دائمى تیره بختان دورى از پند است. «یتجنبها» در قالب مضارع براى معناى استمرار و دوام است.
14- بدبختترین مردم کسى است که خشیت الهى ندارد. «اَشقى» در برابر «یَخشى» قرار گرفته است.
15- توقّع اصلاح همه مردم را نداشته باشید. «سیذکر من یخشى و یتجنّبها الاشقى»
16- عامل پذیرش و عدم پذیرش در درون خود انسان است. «یخشى... اشقى»
17- کیفر به مقدار خباثت است. «اشقى - النار الکبرى»
18- دوزخ براى گروهى ابدى و همیشگى است. «لایموت فیها و لایحیى»
19- خلود در دوزخ، طبیعت دوزخیان را تغییر نمى دهد که دیگر از آتش رنج نبرند، بلکه دائما در شکنجه هستند. «لایموت فیها و لا یحیى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى
فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى
سَیَذَّکَّرُ مَن یَخْشَى
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى
الَّذِى یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى
ترجمه
و ما تو را براى آسانترین (راه دعوت) آماده مى سازیم.
پس تذکّر بده، (البتّه) اگر تذکّر مفید افتد.
هر کس خشیت الهى داشته باشد، به زودى پند گیرد.
و بدبختترین افراد از آن دورى کند.
همان کس که به آتش بزرگ درافتد.
پس در آنجا نه بمیرد و نه زندگانى کند.
حضرت موسى براى موفقیّت در انجام تبلیغ، دو چیز از خدا خواست، یکى سعه صدر و یکى آسان شدن امر رسالت: «ربّ اشرح لى صدرى و یسّر لى امرى» خداوند این دو امر را بدون درخواست، به پیامبر اسلام عطا فرمود. چنانکه درباره سعه صدر فرمود: «ألمنشرح لک صدرک» و درباره آسان شدن امر دعوت در این آیه مى فرماید: «و نیسّرک للیسرى».
مراد از «نیسّرک» آن است که اى پیامبر! نفس شریف تو را با خلق عظیم و سعه صدر و صفا و سادگى، چنان مهیّا مى کنیم که بتواند وظیفه رسالت را به آسانى و به بهترین طریق انجام دهد. کارى مى کنیم که تو خود راه آسان را انتخاب کنى که همان راه فطرت است.
شرائط تذکّر و موعظه:
الف: شرط موعظه، آمادگى واعظ است. «نیسّرک... فذکّر»
ب: تذکّر و موعظه باید بر اساس قرآن باشد. «سنقرئک... فذکّر»
ج: واعظ باید خود اهل غفلت و نسیان نباشد. «فلا تنسى... فذکّر»
د: واعظى موفق است که به امدادهاى الهى امیدوار باشد. «سنقرئک... نیسّرک... فذکّر»
پیام ها
1- تبلیغ دین و دعوت مردم به سوى خدا، مشکلات و سختىهاى فراوانى در پیش دارد که خداوند وعده داده است، مبلّغ دین را یارى دهد و تحمّل سختىها را بر او آسان سازد. «نیسرک للیسرى»
2- به هر کس مأموریّتى مى دهید، گره کارش را باز کنید. «نیسرک للیسرى فذکّر»
3- تسبیح ما مقدّمه کار گشایى خداوند است. «سبّح اسم ربّک ... نیسرک للیُسرى »
4- نزول وحى براى تذکّر به مردم است. «سنقرئک... فذکّر»
5 - شرط تذکّر، پند پذیرى است و پیامبر نسبت به افراد پندناپذیر مسئولیّتى ندارد. «فذکّر اِن نفعت الذکرى»
6- تنها افراد خداترس تذکّر را مى پذیرند. «سیذکّر من یخشى»
7- پنددادن افراد خداترس آسانتر است. «نیسرک للیُسرى... سیذکر من یخشى»
8 - به مُبلّغ باید دلدارى داد که کارش بیهوده نیست. «فذکّر... سیذکّر...»
9- مُبلّغ نباید توقّع تأثیر فورى داشته باشد. «سیذکّر»
10- مشکل کفّار دورى خود آنان از قرآن و پیامبر است، نه آنکه در این دو عنصر پاک، ضعف یا نقصى باشد. «یتجنّبها»
11- قرآن میزان است. پندپذیر آن مدال «یَخشى» مى گیرد، «سیذکر من یخشى» و پندناپذیر آن لقب «اشقى» دریافت مى کند. «و یتجنّبها الاشقى»
12- دورى از پند و پیام قرآن، مایه شقاوت است. «یتجنّبها الاشقى»
13- سیره دائمى تیره بختان دورى از پند است. «یتجنبها» در قالب مضارع براى معناى استمرار و دوام است.
14- بدبختترین مردم کسى است که خشیت الهى ندارد. «اَشقى» در برابر «یَخشى» قرار گرفته است.
15- توقّع اصلاح همه مردم را نداشته باشید. «سیذکر من یخشى و یتجنّبها الاشقى»
16- عامل پذیرش و عدم پذیرش در درون خود انسان است. «یخشى... اشقى»
17- کیفر به مقدار خباثت است. «اشقى - النار الکبرى»
18- دوزخ براى گروهى ابدى و همیشگى است. «لایموت فیها و لایحیى»
19- خلود در دوزخ، طبیعت دوزخیان را تغییر نمى دهد که دیگر از آتش رنج نبرند، بلکه دائما در شکنجه هستند. «لایموت فیها و لا یحیى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است