display result search
- 2362
- 1000
- 1000
- 1000
تفیر 15 - 21 سوره تکویر
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره تکویر- آیه 15 -21
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ
وَالَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ
ذِى قُوَّةٍ عِندَ ذِى الْعَرْشِ مَکِینٍ
مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ
ترجمه
سوگند به ستارگانى که بازمىگردند.
در حرکت هستند و پنهان مىشوند.
و سوگند به شب آنگاه که برود.
و سوگند به صبح آنگاه که بدمد.
که همانا قرآن، کلام پیامآورى گرامى است.
آن که نزد خداوندِ صاحب عرش، داراى قدرت و مقام والا است.
(فرشتهاى که) فرمانش برند و امینش شمرند.
«خُنَّس» جمع «خانس»، به معناى رجوع کننده است. «جَوار» جمع «جاریة» به معناى روان و در جریان است و «کُنَّس» جمع «کانس» به معناى مخفى شدن است. مفسران با توجّه به آیات بعد که در مورد به پایان رسیدن شب و دمیدن صبح است، آیاتِ «فلا اقسم بالخنّس الجوار الکنّس» را در مورد ستارگان دانسته اند که هر شب ظاهر مى شوند و با طلوع خورشید پنهان مىگردند، گرچه در همان حال پنهانى، در حرکت اند و لذا شب بعد به جاى خود بازمى گردند.
«عَسعس» به معناى تاریکى رقیق است که به فرموده حضرت على (ع) به هنگام پایان شب مشاهده مى شود. بنابراین آیه «و الّیل اذا عسعس» شبیه آیه «والّیل اذ ادبر» مىباشد.
«تَنَفَّس» به معناى نفس کشیدن صبح است. گویا روز از حبس شب آزاد شده و در هواى آزاد نفس مىکشد.
سوگند خداوند به دمیدن صبح و پنهان شدن ستاره و حرکت کرات آسمانى در زمانى که مردم در جاهلیّت به سر مى بردند، نشانه توجّه اسلام به طبیعت و تفکر در آن است.
1- روز قیامت روز شهود و تجسّم عمل است. «علمت نفس ما احضرت»
2- در قیامت، انسان به جزئیّات کار خود آگاه مى شود. «ما احضرت»
3- فرشته وحى، کریم، امین، قوى و مطاع است. «کریم، ذى قوّة مکین، مطاع، امین»
4- کرامت و بزرگوارى، توانایى و مکنت، داشتن نیروهایى فرمان بر و امانتدارى از شرایط لازم براى پیامرسانى و ارشاد است. «کریم، ذى قوّة، مکین، مطاع، امین»
5 - جبرئیل مأمورانى فرمانبردار در اختیار دارد. «مطاع»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ
وَالَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ
ذِى قُوَّةٍ عِندَ ذِى الْعَرْشِ مَکِینٍ
مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ
ترجمه
سوگند به ستارگانى که بازمىگردند.
در حرکت هستند و پنهان مىشوند.
و سوگند به شب آنگاه که برود.
و سوگند به صبح آنگاه که بدمد.
که همانا قرآن، کلام پیامآورى گرامى است.
آن که نزد خداوندِ صاحب عرش، داراى قدرت و مقام والا است.
(فرشتهاى که) فرمانش برند و امینش شمرند.
«خُنَّس» جمع «خانس»، به معناى رجوع کننده است. «جَوار» جمع «جاریة» به معناى روان و در جریان است و «کُنَّس» جمع «کانس» به معناى مخفى شدن است. مفسران با توجّه به آیات بعد که در مورد به پایان رسیدن شب و دمیدن صبح است، آیاتِ «فلا اقسم بالخنّس الجوار الکنّس» را در مورد ستارگان دانسته اند که هر شب ظاهر مى شوند و با طلوع خورشید پنهان مىگردند، گرچه در همان حال پنهانى، در حرکت اند و لذا شب بعد به جاى خود بازمى گردند.
«عَسعس» به معناى تاریکى رقیق است که به فرموده حضرت على (ع) به هنگام پایان شب مشاهده مى شود. بنابراین آیه «و الّیل اذا عسعس» شبیه آیه «والّیل اذ ادبر» مىباشد.
«تَنَفَّس» به معناى نفس کشیدن صبح است. گویا روز از حبس شب آزاد شده و در هواى آزاد نفس مىکشد.
سوگند خداوند به دمیدن صبح و پنهان شدن ستاره و حرکت کرات آسمانى در زمانى که مردم در جاهلیّت به سر مى بردند، نشانه توجّه اسلام به طبیعت و تفکر در آن است.
1- روز قیامت روز شهود و تجسّم عمل است. «علمت نفس ما احضرت»
2- در قیامت، انسان به جزئیّات کار خود آگاه مى شود. «ما احضرت»
3- فرشته وحى، کریم، امین، قوى و مطاع است. «کریم، ذى قوّة مکین، مطاع، امین»
4- کرامت و بزرگوارى، توانایى و مکنت، داشتن نیروهایى فرمان بر و امانتدارى از شرایط لازم براى پیامرسانى و ارشاد است. «کریم، ذى قوّة، مکین، مطاع، امین»
5 - جبرئیل مأمورانى فرمانبردار در اختیار دارد. «مطاع»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است