display result search
- 1930
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 5 - 9 سوره نوح
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نوح- آیه 5-9
قَالَ رَبِّ إِنِّى دَعَوْتُ قَوْمِى لَیْلاً وَنَهَاراً
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دَعَآءِى إِلَّا فِرَاراً
وَإِنِّى کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُواْ أَصَابِعَهُمْ فِى آذَانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْاْ ثِیَابَهُمْ وَ أَصَرُّواْ وَ اسْتَکْبَرُواْ اسْتِکْبَاراً
ثُمَّ إِنِّى دَعَوْتُهُمْ جِهَاراً
ثُمَّ إِنِّى أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَاراً
ترجمه
(نوح) گفت: پروردگارا همانا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم.
ولى دعوت من جز بر فرار آنان نیفزود.
و البتّه هرگاه که آنان را دعوت کردم تا(ایمان آورند و) تو آنان را بیامرزى، انگشتانشان را در گوشهایشان نهادند و لباسهایشان را بر سر کشیدند و (بر طغیان خود) اصرار کردند و سخت تکبر ورزیدند. آنگاه من آنان را با صداى بلند دعوت کردم.
سپس گاهى به طور آشکار و گاهى در نهان (با آنان سخن) گفتم.
برخورد قوم نوح با آن حضرت به گونهاى بود که گاه دست فرزندان خود را مىگرفتند و نزد حضرت نوح مىآوردند و مىگفتند: همان گونه که پدران ما به ما سفارش کردند ما نیز به شما مى گوییم که حرف این مرد را گوش ندهید.
میان کفّار زمان حضرت نوح و کفّار زمان پیامبر اسلام، شباهتهایى است، از جمله:
1. فرار از حق
فرار قوم نوح: «فلم یزدهم دعایى الاّ فرارا»
فرار قوم پیامبر: «ان یریدون الاّ فرارا»
2. دعوت براى مغفرت
حضرت نوح: «دعوتهم لتغفرلهم»
پیامبر اسلام: «تعالوا یستغفر لکم رسول اللّه لوّوا رؤسهم»
3. تکبر و استکبار
کفّار زمان نوح: «واستکبروا استکبارا»
کفّار زمان پیامبر: «ثمّ ادبر و استکبر»
4. گوش ندادن به وحى
کفّار زمان نوح انگشت در گوش مى نهادند تا نشنوند. «جعلوا اصابعهم فى آذانهم»
کفّار زمان پیامبر نیز مى گفتند به قرآن گوش ندهید و هنگام تلاوت پیامبر جنجال کنید تا شاید پیروز شوید. «لا تسمعوا لهذا القرآن والغوا فیه لعلکم تغلبون»
پیام ها
1- خداوند به تمام احوال انسان آگاه است، امّا مناجات لازم است. «ربّ انّى...»
2- ناله به درگاه حق، شیوه انبیاست. «ربّ انّى دعوت قومى»
3- ارشاد و تبلیغ مردم باید مستمر باشد. «لیلاً و نهاراً»
4- اگر زمینه پذیرش نباشد، دعوت شبانه روزى پیامبر هم اثرى ندارد. «لیلاً و نهاراً فلم یزدهم دعاءى الاّ فرارا»
5 - مردم آزادند و مى توانند در برابر اصرار انبیا، اصرار بر خلاف کنند. «لم یزدهم دعائى الا فراراً»
6- دعوت نوح همیشه با واکنش منفى رو به رو بود. «کلّما دعوتهم... جعلوا اصابعهم»
7- لجاجت به مرحله اى مى رسد که لجوج نه گوش مى دهد: «جعلوا اصابعهم فى آذانهم»، نه نگاه مى کند، «واستغشوا ثیابهم»، نه از کار خود دست برمىدارد «واصرّوا» و نه کوتاه مىآید. «واستکبروا استکبارا»
8 - در تبلیغ باید شرایط زمان و مکان و حالات افراد را در نظر گرفت. گاهى باید سرّى باشد و خصوصى، گاهى علنى و عمومى. «لیلاً و نهاراً... دعوتهم جهارا... اعلنت لهم... اسررت لهم»
9- انبیا در رسالت خود کوتاهى نکردند. «دعوت قومى لیلاً و نهاراً... دعوتهم جهاراً... اسررت لهم اسرارا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قَالَ رَبِّ إِنِّى دَعَوْتُ قَوْمِى لَیْلاً وَنَهَاراً
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دَعَآءِى إِلَّا فِرَاراً
وَإِنِّى کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُواْ أَصَابِعَهُمْ فِى آذَانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْاْ ثِیَابَهُمْ وَ أَصَرُّواْ وَ اسْتَکْبَرُواْ اسْتِکْبَاراً
ثُمَّ إِنِّى دَعَوْتُهُمْ جِهَاراً
ثُمَّ إِنِّى أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَاراً
ترجمه
(نوح) گفت: پروردگارا همانا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم.
ولى دعوت من جز بر فرار آنان نیفزود.
و البتّه هرگاه که آنان را دعوت کردم تا(ایمان آورند و) تو آنان را بیامرزى، انگشتانشان را در گوشهایشان نهادند و لباسهایشان را بر سر کشیدند و (بر طغیان خود) اصرار کردند و سخت تکبر ورزیدند. آنگاه من آنان را با صداى بلند دعوت کردم.
سپس گاهى به طور آشکار و گاهى در نهان (با آنان سخن) گفتم.
برخورد قوم نوح با آن حضرت به گونهاى بود که گاه دست فرزندان خود را مىگرفتند و نزد حضرت نوح مىآوردند و مىگفتند: همان گونه که پدران ما به ما سفارش کردند ما نیز به شما مى گوییم که حرف این مرد را گوش ندهید.
میان کفّار زمان حضرت نوح و کفّار زمان پیامبر اسلام، شباهتهایى است، از جمله:
1. فرار از حق
فرار قوم نوح: «فلم یزدهم دعایى الاّ فرارا»
فرار قوم پیامبر: «ان یریدون الاّ فرارا»
2. دعوت براى مغفرت
حضرت نوح: «دعوتهم لتغفرلهم»
پیامبر اسلام: «تعالوا یستغفر لکم رسول اللّه لوّوا رؤسهم»
3. تکبر و استکبار
کفّار زمان نوح: «واستکبروا استکبارا»
کفّار زمان پیامبر: «ثمّ ادبر و استکبر»
4. گوش ندادن به وحى
کفّار زمان نوح انگشت در گوش مى نهادند تا نشنوند. «جعلوا اصابعهم فى آذانهم»
کفّار زمان پیامبر نیز مى گفتند به قرآن گوش ندهید و هنگام تلاوت پیامبر جنجال کنید تا شاید پیروز شوید. «لا تسمعوا لهذا القرآن والغوا فیه لعلکم تغلبون»
پیام ها
1- خداوند به تمام احوال انسان آگاه است، امّا مناجات لازم است. «ربّ انّى...»
2- ناله به درگاه حق، شیوه انبیاست. «ربّ انّى دعوت قومى»
3- ارشاد و تبلیغ مردم باید مستمر باشد. «لیلاً و نهاراً»
4- اگر زمینه پذیرش نباشد، دعوت شبانه روزى پیامبر هم اثرى ندارد. «لیلاً و نهاراً فلم یزدهم دعاءى الاّ فرارا»
5 - مردم آزادند و مى توانند در برابر اصرار انبیا، اصرار بر خلاف کنند. «لم یزدهم دعائى الا فراراً»
6- دعوت نوح همیشه با واکنش منفى رو به رو بود. «کلّما دعوتهم... جعلوا اصابعهم»
7- لجاجت به مرحله اى مى رسد که لجوج نه گوش مى دهد: «جعلوا اصابعهم فى آذانهم»، نه نگاه مى کند، «واستغشوا ثیابهم»، نه از کار خود دست برمىدارد «واصرّوا» و نه کوتاه مىآید. «واستکبروا استکبارا»
8 - در تبلیغ باید شرایط زمان و مکان و حالات افراد را در نظر گرفت. گاهى باید سرّى باشد و خصوصى، گاهى علنى و عمومى. «لیلاً و نهاراً... دعوتهم جهارا... اعلنت لهم... اسررت لهم»
9- انبیا در رسالت خود کوتاهى نکردند. «دعوت قومى لیلاً و نهاراً... دعوتهم جهاراً... اسررت لهم اسرارا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است