display result search
- 2128
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 10 سوره تغابن
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره تغابن- آیه 10
وَالَّذِینَ کَفَرُواْ وَکَذَّبُواْ بِآیَاتِنَآ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ خَالِدِینَ فِیهَا وَبِئْسَ الْمَصِیرُ
ترجمه
و کسانى که کفر ورزیدند و آیات ما را تکذیب کردند، همانها اهل دوزخند در حالى که همیشه در آن جا هستند و این سرانجام بدى است.
«تغابن» به معناى آن است که غبنها جلوه مى کند، یعنى روز قیامت، کافران به خاطر ایمان نیاوردن و فاسقان به خاطر نداشتن عمل صالح و مؤمنان به خاطر آن که مى توانستند عمل بیشترى انجام دهند، همه به نوعى احساس خسارت، حسرت و غبن دارند، و شاید بدین معنى باشد که در آن روز هرکس به فکر آن است که چگونه بار خود را به دوش دیگرى اندازد، همانگونه که در قرآن صحنه هایى در این زمینه مطرح است که شیطان مىگوید: «مرا ملامت نکنید، مقصّر خودتان هستید» یا مجرم دوست دارد که به جاى خود فرزند و تمام بستگان بلکه تمام مردم به جاى او به دوزخ رفته و او نجات یابد.
شاید تغابن به این معنا باشد که رهبران فاسد پیروان خود را مغبون کردند و پیروان نیز به خاطر اطاعت کورکورانه به رهبران فاسد فرصت فساد بیشترى داده و آنان را مغبون کردند که اگر اطاعت آنان نمىشد، فساد آنها این همه توسعه نمى یافت.
«یوم الجمع»، یکى از نامهاى قیامت است. چنانکه در آیهاى دیگر مىفرماید: «و نفخ فى الصور فجمعناهم جمعاً» در صور دمیده شود و همه را یک جا جمع مى کنیم.
مغبون کیست؟
در روایات مصادیقى براى مغبون مشخص شده که به آن اشاره مى کنیم:
هرکس دو روزش یکسان باشد مغبون است. «من استوى یوماه فهو مغبون»
تکبّر و غرور، در دنیا سبب فقر و در آخرت موجب غبن است. «المغرور فى الدنیا مسکین و فى الاخرة مغبون»
کسى که از نماز شب محروم شود، مغبون است. «فان المغبون من حرم قیام الّیل»
در قیامت براى هر روز از ایام عمر، 24 خزینه و انبار باز مىشود و ساعاتى را که انسان در آن کار خیر نکرده به صورت خزینه خالى مىبیند و تأسفى غیر قابل وصف مى خورد. «فیناله من الغبن و الاسف على فواتها حیث کان متمکّناً من ان یملأها حسنات ما لا یوصف»
کسىکه جهاد در راه خدا را ترک کند، مغبون است. «من ترک الجهاد فى اللّه کان کالمغبون»
در قیامت، دو گروه در برابر یکدیگرند: گروه مغبون، «یوم التغابن» و گروه رستگار. «ذلک الفوز العظیم»
در تربیت، بشارت و هشدار در کنار هم لازم است، آیه9 بشارت به بهشت جاودان است و آیه 10، خطر دوزخ جاودان براى کافران.
پیام ها
1- قیامت، روز یاد کردنى است. («اذ»، «اذا» و «یوم» در آغاز جمله، معمولاً به معناى آن است که «یاد کن زمانى را که») «یوم یجمعکم»
2- راه نجات از غبن، ایمان و عمل صالح است. «ذلک یوم التغابن و من یؤمن باللّه و یعمل صالحاً»
3- ایمان، از عمل صالح جدا نیست. «یؤمن... یعمل صالحاً»
4- عمل صالح، کفاره بدىهاست. «یکفر عنه سیّئاته»
5 - تا پاک نشویم به بهشت نمىرویم. ابتدا باید گناهان محو شود، سپس داخل بهشت شد. «یکفّر... یدخله»
6- باغها و نهرهاى بهشتى، هم متعدّد است، هم دائمى و ابدى. «جنّات... الانهار خالدین فیها ابدا»
7- بزرگترین رستگارى آن است که انسان با ایمان و عمل صالح وارد بهشت شود. «ذلک الفوز العظیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَالَّذِینَ کَفَرُواْ وَکَذَّبُواْ بِآیَاتِنَآ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ خَالِدِینَ فِیهَا وَبِئْسَ الْمَصِیرُ
ترجمه
و کسانى که کفر ورزیدند و آیات ما را تکذیب کردند، همانها اهل دوزخند در حالى که همیشه در آن جا هستند و این سرانجام بدى است.
«تغابن» به معناى آن است که غبنها جلوه مى کند، یعنى روز قیامت، کافران به خاطر ایمان نیاوردن و فاسقان به خاطر نداشتن عمل صالح و مؤمنان به خاطر آن که مى توانستند عمل بیشترى انجام دهند، همه به نوعى احساس خسارت، حسرت و غبن دارند، و شاید بدین معنى باشد که در آن روز هرکس به فکر آن است که چگونه بار خود را به دوش دیگرى اندازد، همانگونه که در قرآن صحنه هایى در این زمینه مطرح است که شیطان مىگوید: «مرا ملامت نکنید، مقصّر خودتان هستید» یا مجرم دوست دارد که به جاى خود فرزند و تمام بستگان بلکه تمام مردم به جاى او به دوزخ رفته و او نجات یابد.
شاید تغابن به این معنا باشد که رهبران فاسد پیروان خود را مغبون کردند و پیروان نیز به خاطر اطاعت کورکورانه به رهبران فاسد فرصت فساد بیشترى داده و آنان را مغبون کردند که اگر اطاعت آنان نمىشد، فساد آنها این همه توسعه نمى یافت.
«یوم الجمع»، یکى از نامهاى قیامت است. چنانکه در آیهاى دیگر مىفرماید: «و نفخ فى الصور فجمعناهم جمعاً» در صور دمیده شود و همه را یک جا جمع مى کنیم.
مغبون کیست؟
در روایات مصادیقى براى مغبون مشخص شده که به آن اشاره مى کنیم:
هرکس دو روزش یکسان باشد مغبون است. «من استوى یوماه فهو مغبون»
تکبّر و غرور، در دنیا سبب فقر و در آخرت موجب غبن است. «المغرور فى الدنیا مسکین و فى الاخرة مغبون»
کسى که از نماز شب محروم شود، مغبون است. «فان المغبون من حرم قیام الّیل»
در قیامت براى هر روز از ایام عمر، 24 خزینه و انبار باز مىشود و ساعاتى را که انسان در آن کار خیر نکرده به صورت خزینه خالى مىبیند و تأسفى غیر قابل وصف مى خورد. «فیناله من الغبن و الاسف على فواتها حیث کان متمکّناً من ان یملأها حسنات ما لا یوصف»
کسىکه جهاد در راه خدا را ترک کند، مغبون است. «من ترک الجهاد فى اللّه کان کالمغبون»
در قیامت، دو گروه در برابر یکدیگرند: گروه مغبون، «یوم التغابن» و گروه رستگار. «ذلک الفوز العظیم»
در تربیت، بشارت و هشدار در کنار هم لازم است، آیه9 بشارت به بهشت جاودان است و آیه 10، خطر دوزخ جاودان براى کافران.
پیام ها
1- قیامت، روز یاد کردنى است. («اذ»، «اذا» و «یوم» در آغاز جمله، معمولاً به معناى آن است که «یاد کن زمانى را که») «یوم یجمعکم»
2- راه نجات از غبن، ایمان و عمل صالح است. «ذلک یوم التغابن و من یؤمن باللّه و یعمل صالحاً»
3- ایمان، از عمل صالح جدا نیست. «یؤمن... یعمل صالحاً»
4- عمل صالح، کفاره بدىهاست. «یکفر عنه سیّئاته»
5 - تا پاک نشویم به بهشت نمىرویم. ابتدا باید گناهان محو شود، سپس داخل بهشت شد. «یکفّر... یدخله»
6- باغها و نهرهاى بهشتى، هم متعدّد است، هم دائمى و ابدى. «جنّات... الانهار خالدین فیها ابدا»
7- بزرگترین رستگارى آن است که انسان با ایمان و عمل صالح وارد بهشت شود. «ذلک الفوز العظیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است