display result search
- 3817
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 71 - 74 سوره واقعه
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره واقعه- آیه 71 -74
أَفَرَءَیْتُمُ النَّارَ الَّتِى تُورُونَ
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَآ أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعاً لِّلْمُقْوِینَ
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ
ترجمه
آیا آتشى را که مى افروزید، دیده اید؟
آیا شما درخت آن را ایجاد کرده اید یا ما ایجاد کننده ایم؟
ما آتش را وسیله تذکّر (آتش قیامت) و نعمتى براى مسافران قرار داده ایم.
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى.
«تورون» از «ورى» به معناى خارج کردن چیزى پنهان است، «وراء» یعنى باطن و پشت چیز. به آتشى که در وسائل آتش افروزى نهفته و با جرقه زدن بیرون مى آورند، «ایراء» مى گویند. در حجاز دو نوع درختى بود که به عنوان دو چوب آتشزنه از آن استفاده مىکردند، همچون جرق هاى که از زدن دو سنگ چخماق به دست مىآید.
«مُقوین» از «قوایه» به معناى بیابان است. به بیابانگرد و مسافر، «مقوى» گفته مى شود.
از آیه 47 که تردید در معاد مطرح شد، تا این آیات، خداوند بیش از بیست مرتبه مردم را خطاب کرده و آنان را به فکر و تدبیر در چگونگى به وجود آمدن کشت و آب و آتش و آفرینش انسان دعوت کرده است تا تردید نابجاى کافران را برطرف کند.
در این آیات، عناصر چهارگانه آب، خاک، باد و آتش، مطرح شده است که همه تحت فرمان الهى و وسیله اى براى شناخت خداوند و پى بردن به قدرت او هستند.
خداوند در این سوره، چهار مرتبه از مردم اقرار گرفته که آیا شما در آفرینش خود، نزول باران، خروج گیاهان و تولید آتش نقشى دارید؟
نیاز به آتش در بیابان، بارزتر از نیاز به آن در محلّ مسکونى است. مسافر در بیابان، براى حفظ خود از سرما، پیدا کردن راه در شب و مقابله با خطر حیوانات وحشى، نیاز به نور و حرارت و آتش دارد.
پیام ها
1- همان خدایى که آتش را از دل چوب و درخت بیرون مىآورد، مرده ها را از دل زمین بیرون مى آورد. «أفرأیتم النّار التى تورون»
2- خروج آتش از درخت، از دو جهت مى تواند یادآور قیامت باشد: یکى از جهت خروج انرژى ذخیره شده در آن که در قالب جرقه و آتش بروز مى کند، دیگر آن که آتش دنیا، انسان را به یاد آتش دوزخ مىاندازد. «جعلناها تذکرة»
3- خداوند آنچه را براى رفع استبعاد معاد بود ذکر کرد، خواه اثر کند یا نکند. اى پیامبر! وظیفه تو تسبیح خداوند است. «فسبّح باسم ربّک العظیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَفَرَءَیْتُمُ النَّارَ الَّتِى تُورُونَ
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَآ أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعاً لِّلْمُقْوِینَ
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ
ترجمه
آیا آتشى را که مى افروزید، دیده اید؟
آیا شما درخت آن را ایجاد کرده اید یا ما ایجاد کننده ایم؟
ما آتش را وسیله تذکّر (آتش قیامت) و نعمتى براى مسافران قرار داده ایم.
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى.
«تورون» از «ورى» به معناى خارج کردن چیزى پنهان است، «وراء» یعنى باطن و پشت چیز. به آتشى که در وسائل آتش افروزى نهفته و با جرقه زدن بیرون مى آورند، «ایراء» مى گویند. در حجاز دو نوع درختى بود که به عنوان دو چوب آتشزنه از آن استفاده مىکردند، همچون جرق هاى که از زدن دو سنگ چخماق به دست مىآید.
«مُقوین» از «قوایه» به معناى بیابان است. به بیابانگرد و مسافر، «مقوى» گفته مى شود.
از آیه 47 که تردید در معاد مطرح شد، تا این آیات، خداوند بیش از بیست مرتبه مردم را خطاب کرده و آنان را به فکر و تدبیر در چگونگى به وجود آمدن کشت و آب و آتش و آفرینش انسان دعوت کرده است تا تردید نابجاى کافران را برطرف کند.
در این آیات، عناصر چهارگانه آب، خاک، باد و آتش، مطرح شده است که همه تحت فرمان الهى و وسیله اى براى شناخت خداوند و پى بردن به قدرت او هستند.
خداوند در این سوره، چهار مرتبه از مردم اقرار گرفته که آیا شما در آفرینش خود، نزول باران، خروج گیاهان و تولید آتش نقشى دارید؟
نیاز به آتش در بیابان، بارزتر از نیاز به آن در محلّ مسکونى است. مسافر در بیابان، براى حفظ خود از سرما، پیدا کردن راه در شب و مقابله با خطر حیوانات وحشى، نیاز به نور و حرارت و آتش دارد.
پیام ها
1- همان خدایى که آتش را از دل چوب و درخت بیرون مىآورد، مرده ها را از دل زمین بیرون مى آورد. «أفرأیتم النّار التى تورون»
2- خروج آتش از درخت، از دو جهت مى تواند یادآور قیامت باشد: یکى از جهت خروج انرژى ذخیره شده در آن که در قالب جرقه و آتش بروز مى کند، دیگر آن که آتش دنیا، انسان را به یاد آتش دوزخ مىاندازد. «جعلناها تذکرة»
3- خداوند آنچه را براى رفع استبعاد معاد بود ذکر کرد، خواه اثر کند یا نکند. اى پیامبر! وظیفه تو تسبیح خداوند است. «فسبّح باسم ربّک العظیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است