display result search
- 8299
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 39 و 40 سوره ق
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره ق - آیه 39 و 40
فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ
وَمِنَ الَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ
ترجمه
پس بر آنچه (مخالفان) مى گویند، شکیبا باش و پیش از طلوع خورشید و پیش از غروب، پروردگارت را با سپاس و ستایش، تنزیه کن.
و پارهاى از شب را به تسبیح او بپرداز وبه دنبال سجدهها (نیز خدا را تسبیحگوى).
اسلام، در شادى و غم، به تسبیح خداوند فرمان داده است:
در شادى: «اذا جاء نصراللّه والفتح... فسبّح بحمد ربّک...»
در غم: «فاصبر على ما یقولون و سبح بحمد ربّک...»
شبیه این دو آیه را در سوره طه آیه 130 مى خوانیم: «فاصبر على ما یقولون و سبّح بحمد ربّک قبل طلوع الشّمس و قبل غروبها و من اناء الّیل فسبّح و أطراف النّهار»
پیامبر اکرم گاهى از سخنان یاوه مشرکان، سینهاش تنگ مىشد. «و لقد نعلم انک یضیق صدرک بما یقولون» لذا خداوند به او فرمان صورى مىدهد «فاصبر على ما یقولون»
برخى از عقاید باطل و گفته هاى نارواى مشرکان در قرآن نقل شده است، از جمله:
- آنان براى خداوند فرزند و شریک پذیرفته و بتها را واسطه فیض و شفیع مى پنداشتند.
- آنان درباره پیامبر اکرم کلمات ساحر، کاهن، شاعر، دست پرورده و مجنون مى گفتند.
لذا خداوند در این آیات به شکیبایى فرمان داده و راه ایستادگى در برابر مخالفان را، ذکر و یاد خدا بر شمرده است.
در قرآن معمولاً تسبیح همراه با حمد الهى آمده است که شاید به این نکته اشاره دارد که انسان وقتى خود را ناقص و خدا را کامل مى بیند، او را تسبیح مى کند و چون خداوند نقص او را به کمال تبدیل مىکند، حمد او را مى گوید. «سبّح بحمد ربّک»
از هیجده مرتبه اى که خدا فرمان صبر به پیامبر مى دهد، چهار مرتبه صبر در برابر سخنان یاوه است که در سوره هاى طه آیه 130، ص آیه17، مزّمل آیه 10 و ق آیه آمده است.
به گفته ابن عباس، مراد از قبل از طلوع، نماز صبح و قبل از غروب، نماز ظهر و عصر است و مقصود از «من الّیل» نماز مغرب و عشا و مراد از «ادبار السّجود» نمازهاى نافله است.
امام باقر فرمود: مراد از «ادبار السجود»، دو رکعت نافله پس از نماز مغرب است.
امام صادق (ع) در ذیل آیه «و سبّح بحمد ربّک قبل طلوع الشّمس و قبل غروبها» فرمودند: در وقت صبح و شام ده مرتبه بگو: «لا اله الاّ اللّه وحده لا شریک له و له الملک و له الحمد یحیى و یمیت و هو على کلّ شىء قدیر».
اوقات عبادت در اسلام براساس علائم طبیعى همچون حالات ماه و خورشید است که در دسترس همگان است. «قبل طلوع الشّمس و قبل غروبها»
پیام ها
1- توجّه به قدرت خداوند، سبب صبر و استقامت در برابر ناملایمات مىگردد. «لقد خلقنا السّموات و الارض... فاصبر...»
2- ارشاد و هدایت و تبلیغ و تعلیم، به صبر و پشتکار نیاز دارد. «فاصبر»
3- انبیا، با تذکّر و سفارش الهى راه هدایت را پیش مى برند. «فاصبر»
4- صبر در مقابل زخم زبان و نیش و نوشها، حتى براى پیامبر طاقت فرساست لذا خداوند به آن توصیه مى کند. «فاصبر على ما یقولون»
5 - عامل و پشتوانه صبر، یاد خداست. «فاصبر... و سبّح بحمد ربّک»
6- تسبیح خداوند باید همراه با ستایش او باشد. تنزیه او از عیبها کافى نیست، حمد و ستایش نیز لازم است. «و سبّح بحمد ربّک»
7- ربوبیّت خدا، انگیزه ستایشِ ما و ستایش ما، عامل رشد ماست. «بحمد ربّک»
8 - تسبیح و تنزیه خداوند، بر حمد و ستایش او مقدّم است. «و سبّح بحمد ربّک»
9- براى عبادت و دعا، بعضى از زمانها اولویّت دارند. «قبل طلوع الشّمس و...»
10- انسان براى تکامل معنوى، به تکرار و تداوم عبادت نیاز دارد. «قبل طلوع الشّمس و قبل الغروب . و من الّیل»
11- پیروان پیامبر، بخشى از شب را به عبادت مىپردازند. «و من الّیل فسبّحه»
12- علاوه بر اذکار و نمازهاى واجب، نمازها و اذکار مستحب نیز مورد سفارش خداوند است. «و ادبار السّجود»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ
وَمِنَ الَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ
ترجمه
پس بر آنچه (مخالفان) مى گویند، شکیبا باش و پیش از طلوع خورشید و پیش از غروب، پروردگارت را با سپاس و ستایش، تنزیه کن.
و پارهاى از شب را به تسبیح او بپرداز وبه دنبال سجدهها (نیز خدا را تسبیحگوى).
اسلام، در شادى و غم، به تسبیح خداوند فرمان داده است:
در شادى: «اذا جاء نصراللّه والفتح... فسبّح بحمد ربّک...»
در غم: «فاصبر على ما یقولون و سبح بحمد ربّک...»
شبیه این دو آیه را در سوره طه آیه 130 مى خوانیم: «فاصبر على ما یقولون و سبّح بحمد ربّک قبل طلوع الشّمس و قبل غروبها و من اناء الّیل فسبّح و أطراف النّهار»
پیامبر اکرم گاهى از سخنان یاوه مشرکان، سینهاش تنگ مىشد. «و لقد نعلم انک یضیق صدرک بما یقولون» لذا خداوند به او فرمان صورى مىدهد «فاصبر على ما یقولون»
برخى از عقاید باطل و گفته هاى نارواى مشرکان در قرآن نقل شده است، از جمله:
- آنان براى خداوند فرزند و شریک پذیرفته و بتها را واسطه فیض و شفیع مى پنداشتند.
- آنان درباره پیامبر اکرم کلمات ساحر، کاهن، شاعر، دست پرورده و مجنون مى گفتند.
لذا خداوند در این آیات به شکیبایى فرمان داده و راه ایستادگى در برابر مخالفان را، ذکر و یاد خدا بر شمرده است.
در قرآن معمولاً تسبیح همراه با حمد الهى آمده است که شاید به این نکته اشاره دارد که انسان وقتى خود را ناقص و خدا را کامل مى بیند، او را تسبیح مى کند و چون خداوند نقص او را به کمال تبدیل مىکند، حمد او را مى گوید. «سبّح بحمد ربّک»
از هیجده مرتبه اى که خدا فرمان صبر به پیامبر مى دهد، چهار مرتبه صبر در برابر سخنان یاوه است که در سوره هاى طه آیه 130، ص آیه17، مزّمل آیه 10 و ق آیه آمده است.
به گفته ابن عباس، مراد از قبل از طلوع، نماز صبح و قبل از غروب، نماز ظهر و عصر است و مقصود از «من الّیل» نماز مغرب و عشا و مراد از «ادبار السّجود» نمازهاى نافله است.
امام باقر فرمود: مراد از «ادبار السجود»، دو رکعت نافله پس از نماز مغرب است.
امام صادق (ع) در ذیل آیه «و سبّح بحمد ربّک قبل طلوع الشّمس و قبل غروبها» فرمودند: در وقت صبح و شام ده مرتبه بگو: «لا اله الاّ اللّه وحده لا شریک له و له الملک و له الحمد یحیى و یمیت و هو على کلّ شىء قدیر».
اوقات عبادت در اسلام براساس علائم طبیعى همچون حالات ماه و خورشید است که در دسترس همگان است. «قبل طلوع الشّمس و قبل غروبها»
پیام ها
1- توجّه به قدرت خداوند، سبب صبر و استقامت در برابر ناملایمات مىگردد. «لقد خلقنا السّموات و الارض... فاصبر...»
2- ارشاد و هدایت و تبلیغ و تعلیم، به صبر و پشتکار نیاز دارد. «فاصبر»
3- انبیا، با تذکّر و سفارش الهى راه هدایت را پیش مى برند. «فاصبر»
4- صبر در مقابل زخم زبان و نیش و نوشها، حتى براى پیامبر طاقت فرساست لذا خداوند به آن توصیه مى کند. «فاصبر على ما یقولون»
5 - عامل و پشتوانه صبر، یاد خداست. «فاصبر... و سبّح بحمد ربّک»
6- تسبیح خداوند باید همراه با ستایش او باشد. تنزیه او از عیبها کافى نیست، حمد و ستایش نیز لازم است. «و سبّح بحمد ربّک»
7- ربوبیّت خدا، انگیزه ستایشِ ما و ستایش ما، عامل رشد ماست. «بحمد ربّک»
8 - تسبیح و تنزیه خداوند، بر حمد و ستایش او مقدّم است. «و سبّح بحمد ربّک»
9- براى عبادت و دعا، بعضى از زمانها اولویّت دارند. «قبل طلوع الشّمس و...»
10- انسان براى تکامل معنوى، به تکرار و تداوم عبادت نیاز دارد. «قبل طلوع الشّمس و قبل الغروب . و من الّیل»
11- پیروان پیامبر، بخشى از شب را به عبادت مىپردازند. «و من الّیل فسبّحه»
12- علاوه بر اذکار و نمازهاى واجب، نمازها و اذکار مستحب نیز مورد سفارش خداوند است. «و ادبار السّجود»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان