display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره ق- آیه 38
وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِى سِتَّةِ أَیَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٍ
ترجمه
و همانا ما آسمانها و زمین و آنچه را میان آنهاست، در شش روز (دوره) آفریدیم و هیچ رنج و خستگى به ما نرسید.
«لُغوب» به معنى رنج و خستگى است که در مورد قدرتهاى محدود بشرى معنا دارد. امّا در مورد خداوند که قدرتش نامحدود است مفهومى ندارد. کسى که قادر است آسمان و زمین را به آسانى بیافریند، آیا از آفرینش دوباره ما عاجز است؟!
مراد از «یوم» در آیه، روز و یا شبانه روز نیست، شاید مقصود شش مرحله و دوران است، زیرا روز به معناى متعارف بعد از پیدایش آسمان و زمین پیدا شده است.
فخر رازى این آیه را پاسخى به عقیده یهودیان مى داند که مى گویند: خداوند، آفرینش را روز یکشنبه آغاز کرد و جمعه به پایان رساند و شنبه به استراحت پرداخت!
آفرینش خداوند، ویژگىهایى دارد:
1. بدیع و ابتکارى است. «بدیع السّموات و الارض»
2. هدفدار است. «ما خلقت هذا باطلا»
3. در حال تغییر و تحوّل و گسترش است. «و انّا لموسعون»
4. با برنامه و اندازه گیرى است. «کل شىء خلقناه بقدر»
5. هر چیز در حد خود کامل است. «احسن کل شىء خلقه»
6. تدریجى و مرحله به مرحله است. «خلقنا... فى ستّة ایّام»
در آیه پانزدهم خواندیم: آیا ما نسبت به آفرینش نخستین عاجز ماندیم. «أفعیینا بالخلق الاول» و در این آیه مى فرماید: ذرّهاى خستگى در ما راه نیافت. «و ما مسّنا من لغوب»
پیام ها
1- آسمان را ساده ننگریم که به تعبیر قرآن، محل قدرتنمایى خداود، داراى وسعت بسیار و طبقات متعدد است. «السموات»
2- در آفرینش تدریجى موجودات، اسرار و حکمتهایى است، وگرنه در قدرت بىنهایت خداوند ضعف و خستگى و خللى راه ندارد و او مى تواند با یک اراده و در یک لحظه همه چیز را خلق کند. «خلقنا... فى ستّة ایّام»
3- براى قدرت مطلقه الهى، خستگى مفهوم ندارد. «ما مسّنا من لغوب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِى سِتَّةِ أَیَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٍ
ترجمه
و همانا ما آسمانها و زمین و آنچه را میان آنهاست، در شش روز (دوره) آفریدیم و هیچ رنج و خستگى به ما نرسید.
«لُغوب» به معنى رنج و خستگى است که در مورد قدرتهاى محدود بشرى معنا دارد. امّا در مورد خداوند که قدرتش نامحدود است مفهومى ندارد. کسى که قادر است آسمان و زمین را به آسانى بیافریند، آیا از آفرینش دوباره ما عاجز است؟!
مراد از «یوم» در آیه، روز و یا شبانه روز نیست، شاید مقصود شش مرحله و دوران است، زیرا روز به معناى متعارف بعد از پیدایش آسمان و زمین پیدا شده است.
فخر رازى این آیه را پاسخى به عقیده یهودیان مى داند که مى گویند: خداوند، آفرینش را روز یکشنبه آغاز کرد و جمعه به پایان رساند و شنبه به استراحت پرداخت!
آفرینش خداوند، ویژگىهایى دارد:
1. بدیع و ابتکارى است. «بدیع السّموات و الارض»
2. هدفدار است. «ما خلقت هذا باطلا»
3. در حال تغییر و تحوّل و گسترش است. «و انّا لموسعون»
4. با برنامه و اندازه گیرى است. «کل شىء خلقناه بقدر»
5. هر چیز در حد خود کامل است. «احسن کل شىء خلقه»
6. تدریجى و مرحله به مرحله است. «خلقنا... فى ستّة ایّام»
در آیه پانزدهم خواندیم: آیا ما نسبت به آفرینش نخستین عاجز ماندیم. «أفعیینا بالخلق الاول» و در این آیه مى فرماید: ذرّهاى خستگى در ما راه نیافت. «و ما مسّنا من لغوب»
پیام ها
1- آسمان را ساده ننگریم که به تعبیر قرآن، محل قدرتنمایى خداود، داراى وسعت بسیار و طبقات متعدد است. «السموات»
2- در آفرینش تدریجى موجودات، اسرار و حکمتهایى است، وگرنه در قدرت بىنهایت خداوند ضعف و خستگى و خللى راه ندارد و او مى تواند با یک اراده و در یک لحظه همه چیز را خلق کند. «خلقنا... فى ستّة ایّام»
3- براى قدرت مطلقه الهى، خستگى مفهوم ندارد. «ما مسّنا من لغوب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است