display result search
- 5821
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 3 سوره حجرات
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره ججرات - آیه 3
إِنَّ الَّذِینَ یَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ أُوْلَئِکَ الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِیمٌ
ترجمه
همانا کسانى که نزد پیامبر (از روى ادب و احترام) صدایشان را پایین مى آورند، آنان کسانى هستند که خداوند دلهایشان را براى (پذیرش) تقوا آزمایش (و آماده) کرده و آمرزش و پاداش بزرگ مخصوص آنها است.
«غَضّ» به معناى پایین آوردن و کوتاه کردن است. این واژه در قرآن، هم در مورد کوتاه کردن صدا به کار رفته و هم در مورد کوتاه کردن نگاه ؛ چنانکه در مورد نگاه به نامحرمان، قرآن مىفرماید: «قل للمؤمنین یغضّوا من ابصارهم»
اگر ادب در کلام لازم است، در رفتار و کردار، به طریق اولى لازم است.
آهسته سخن گفتن، نشانه ادب، تواضع، وقار و آرامش انسان است.
قرآن در این آیه مى فرماید: خداوند دلهاى افراد را آزمایش مىکند، تا میزان پاکى و تقواى درون آنها را آشکار سازد. زیرا چه بسیار افراد ریاکارانه اظهار ادب و تواضع مى کنند، ولى در درون متکبّرند.
پاداشهاى الهى معمولاً با صفات «کَریم»، «عَظیم»، «کَبیر» و «غَیر مَمنُون» (پیوسته) همراه است و این بخاطر آن است که سرچشمه این پاداشها، رحمت و لطف بى نهایت خدا است.
ادب در گفتار
این آیه ادب سخن گفتن با رسول خدا را بیان مىکند، در اینجا مناسب است به دستوراتى که اسلام براى نوع سخن و گوینده و چگونگى بیان او دارد، اشاره کنیم:
1. سخن باید واقعى و حقیقى باشد. «بِنَباءٍ یَقین»
2. گفتار بایستى دل پسند باشد. «الطّیّب مِن القَول»
3. سخن باید رسا و شفّاف باشد. «قَولاً بَلیغاً»
4. بعضى از گفتار باید نرم بیان شود. «قولاً لَیّناً»
5. سخن باید بزرگوارانه بیان شود. «قَولاً کریماً»
6. سخنى باشد که پذیرش و عمل آن آسان باشد. «قَولاً مَیسوراً»
7. در گفتار هیچ گونه لغو و باطلى نباشد. «اِجتَنِبوا قَول الزّور»، «عن اللَّغو مُعرضون»
8. گفتار باید همراه با کردار باشد وگرنه قابل سرزنش است. «لِمَ تَقولون مالا تَفعلون»
پیام ها
1- هم خلافکار را توبیخ کنیم و هم درستکار را تشویق. (در آیه قبل کسانى که در محضر پیامبر بلند صحبت کردند توبیخ شدند، و در این آیه و آیات بعد، افراد مؤدّب تشویق مى شوند.) «انّ الّذین یَغضّون... لهم مغفرة...»
2- ادب هاى مقطعى و لحظه اى، نشان دهنده عمق تقوا نیست. «یَغضّون اصواتهم» (فعل مضارع، نشانه استمرار و تداوم است)
3- در قرآن هرجا «مغفرت» و «اجر» آمده، ابتدا سخن از مغفرت است. زیرا تا از گناه پاک نشویم، نمى توانیم الطاف الهى را دریافت کنیم. «لهم مغفرة و اجر عظیم»
4- لازمه ایمان و تقوا، عصمت از گناه نیست، چه بسا افراد مؤمن متّقى که گرفتار لغزش و گناه مى شوند امّا به زودى جبران مى کنند. «لهم مغفرة»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِنَّ الَّذِینَ یَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ أُوْلَئِکَ الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِیمٌ
ترجمه
همانا کسانى که نزد پیامبر (از روى ادب و احترام) صدایشان را پایین مى آورند، آنان کسانى هستند که خداوند دلهایشان را براى (پذیرش) تقوا آزمایش (و آماده) کرده و آمرزش و پاداش بزرگ مخصوص آنها است.
«غَضّ» به معناى پایین آوردن و کوتاه کردن است. این واژه در قرآن، هم در مورد کوتاه کردن صدا به کار رفته و هم در مورد کوتاه کردن نگاه ؛ چنانکه در مورد نگاه به نامحرمان، قرآن مىفرماید: «قل للمؤمنین یغضّوا من ابصارهم»
اگر ادب در کلام لازم است، در رفتار و کردار، به طریق اولى لازم است.
آهسته سخن گفتن، نشانه ادب، تواضع، وقار و آرامش انسان است.
قرآن در این آیه مى فرماید: خداوند دلهاى افراد را آزمایش مىکند، تا میزان پاکى و تقواى درون آنها را آشکار سازد. زیرا چه بسیار افراد ریاکارانه اظهار ادب و تواضع مى کنند، ولى در درون متکبّرند.
پاداشهاى الهى معمولاً با صفات «کَریم»، «عَظیم»، «کَبیر» و «غَیر مَمنُون» (پیوسته) همراه است و این بخاطر آن است که سرچشمه این پاداشها، رحمت و لطف بى نهایت خدا است.
ادب در گفتار
این آیه ادب سخن گفتن با رسول خدا را بیان مىکند، در اینجا مناسب است به دستوراتى که اسلام براى نوع سخن و گوینده و چگونگى بیان او دارد، اشاره کنیم:
1. سخن باید واقعى و حقیقى باشد. «بِنَباءٍ یَقین»
2. گفتار بایستى دل پسند باشد. «الطّیّب مِن القَول»
3. سخن باید رسا و شفّاف باشد. «قَولاً بَلیغاً»
4. بعضى از گفتار باید نرم بیان شود. «قولاً لَیّناً»
5. سخن باید بزرگوارانه بیان شود. «قَولاً کریماً»
6. سخنى باشد که پذیرش و عمل آن آسان باشد. «قَولاً مَیسوراً»
7. در گفتار هیچ گونه لغو و باطلى نباشد. «اِجتَنِبوا قَول الزّور»، «عن اللَّغو مُعرضون»
8. گفتار باید همراه با کردار باشد وگرنه قابل سرزنش است. «لِمَ تَقولون مالا تَفعلون»
پیام ها
1- هم خلافکار را توبیخ کنیم و هم درستکار را تشویق. (در آیه قبل کسانى که در محضر پیامبر بلند صحبت کردند توبیخ شدند، و در این آیه و آیات بعد، افراد مؤدّب تشویق مى شوند.) «انّ الّذین یَغضّون... لهم مغفرة...»
2- ادب هاى مقطعى و لحظه اى، نشان دهنده عمق تقوا نیست. «یَغضّون اصواتهم» (فعل مضارع، نشانه استمرار و تداوم است)
3- در قرآن هرجا «مغفرت» و «اجر» آمده، ابتدا سخن از مغفرت است. زیرا تا از گناه پاک نشویم، نمى توانیم الطاف الهى را دریافت کنیم. «لهم مغفرة و اجر عظیم»
4- لازمه ایمان و تقوا، عصمت از گناه نیست، چه بسا افراد مؤمن متّقى که گرفتار لغزش و گناه مى شوند امّا به زودى جبران مى کنند. «لهم مغفرة»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است