display result search
- 2639
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 41 - 43 سوره فصلت
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره فصلت - آیه 41- 43
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ بِالذِّکْرِ لَمَّا جَآءَهُمْ وَإِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ
لَّا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِیلٌ مِّنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ
مَّا یُقَالُ لَکَ إِلَّا مَا قَدْ قِیلَ لِلرُّسُلِ مِن قَبْلِکَ إِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَ ذُو عِقَابٍ أَلِیمٍ
ترجمه
البتّه کسانى که به قرآن چون به سراغشان آمد کفر ورزیدند (به کیفرخود مى رسند) در حالى که قرآن کتابى نفوذ ناپذیر است.
هیچ گونه باطلى از پیش رو و از پشت سر در آن راه ندارد، (این قرآن) از طرف خداوند فرزانه و ستوده نازل شده است.
(اى پیامبر!) به تو گفته نمى شود جز آن چه به پیامبران قبل از تو نیز گفته شده، همانا پروردگار تو صاحب آمرزشى بزرگ و کیفرى دردناک است.
آیه 43 را دو گونه مى توان معنا کرد: یکى آنکه هر مطلبى که از طریق وحى به تو گفته مى شود، همان مطالبى است که به انبیا قبلى نیز گفته شده است. دیگر آنکه مخالفان هر سخن ناروایى به تو مى گویند، حرف تازهاى نیست بلکه همان کلماتى است که به انبیا قبلى نیز با کمال جسارت مى گفتند.
در تفسیر شریف مجمع البیان در مورد عزیز بودن قرآن این معانى آمده است:
الف) کسى مثل آن را نمى تواند بیاورد.
ب) خداوند با حفظ آن از تحریف، آن را گرامى داشته است.
ج) محکم ترین تعبیرات را دارد.
د) سزاوار است مردم آن را عزیز بدارند.
عنوان «عزیز» در میان کتب آسمانى، مخصوص قرآن است. «و انه لکتاب عزیز»
امام صادق و امام باقر فرمودند: در خبرهایى که قرآن درباره گذشته و در پیشگویى هایى که درباره آینده نقل کرده سخن باطلى وجود ندارد.
در حدیث دیگرى از امام باقر (ع) مى خوانیم که نه در کتب آسمانى قبل مثل تورات و انجیل و زبور مطلبى است که قرآن را باطل کند و نه در آینده کتابى نوشته خواهد شد که قرآن را شکست دهد. «من بین یدیه و لا من خلفه»
پیام ها
1- قرآن، مایه ذکر و یادآورى است. «کفروا بالذکر» (آنچه را که انسان دچار غفلت و فراموشى مى شود، به یاد انسان مى اندازد)
2- کفر گروهى از مردم، سبب شکست کتاب آسمانى نمى شود. «لکتاب عزیز»
3- قرآن از آینده خود خبر مى دهد. عزّت قرآن و تحریف نشدن آن در طول تاریخ با وجود آن همه دشمن، یک خبر غیبى است. «عزیز - لا یأتیه الباطل»
4- هیچ گونه باطلى در قرآن نیست. (نه دروغ، نه تضاد، نه تحریف و نه...). « لا یأتیه الباطل»
5 - همهى توطئه هاى گذشته و آینده در راه مبارزه با قرآن بى تأثیر است. «عزیز... لا یأتیه...»
6- تفسیرهاى باطل، برداشت برخى انسانها از قرآن است، ولى خود قرآن همچنان استوار است. «تنزیل من حکیم»
7- قرآن که از طرف خداوند حکیم است، حکیمانه و استوار است. (محتوى، الفاظ، شیوهى نزول و نیز تأثیر آن محکم و استوار است). «تنزیل من حکیم»
8 - خداوند حکیم است. «تنزیل من حکیم...» قرآن نیز حکیم است. «یس و القرآن الحکیم» و پیامبر آموزگار حکمت است. «یعلّمهم الکتاب و الحکمة»
9- قرآن، جلوه حکمت الهى و دلیل شایستگى خداوند براى حمد است. «حکیم حمید»
10- حتّى انبیا به دلدارى نیاز دارند و این آیه نوعى دلدارى به پیامبر است. «ما یقال لک»
11- عکس العمل مخالفان در برابر انبیا یکسان است. «ما یقال لک الاّ...»
12- رهبران دینى باید تحمّل ناسزاگویى هاى مخالفان را داشته باشند. «ما یقال لک الاّ قد قیل...»
13- راه توبه همواره باز است. «لذو مغفرة»
14- توجّه به رحمت و عقاب خداوند زمینه ساز توبه انسان است. «لذو مغفرة و ذو عقاب»
15- هشدار و امید باید در کنار هم باشد. «ذو مغفرة... ذو عقاب»
16- رحمت خداوند بر غضبش پیشى دارد. (اول مغفرت مطرح شده بعد عقاب)
17- بخشش و تنبیه از شئون ربوبیّت است. «ان ربّک لذو مغفرة و ذو عقاب الیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ بِالذِّکْرِ لَمَّا جَآءَهُمْ وَإِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ
لَّا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِیلٌ مِّنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ
مَّا یُقَالُ لَکَ إِلَّا مَا قَدْ قِیلَ لِلرُّسُلِ مِن قَبْلِکَ إِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَ ذُو عِقَابٍ أَلِیمٍ
ترجمه
البتّه کسانى که به قرآن چون به سراغشان آمد کفر ورزیدند (به کیفرخود مى رسند) در حالى که قرآن کتابى نفوذ ناپذیر است.
هیچ گونه باطلى از پیش رو و از پشت سر در آن راه ندارد، (این قرآن) از طرف خداوند فرزانه و ستوده نازل شده است.
(اى پیامبر!) به تو گفته نمى شود جز آن چه به پیامبران قبل از تو نیز گفته شده، همانا پروردگار تو صاحب آمرزشى بزرگ و کیفرى دردناک است.
آیه 43 را دو گونه مى توان معنا کرد: یکى آنکه هر مطلبى که از طریق وحى به تو گفته مى شود، همان مطالبى است که به انبیا قبلى نیز گفته شده است. دیگر آنکه مخالفان هر سخن ناروایى به تو مى گویند، حرف تازهاى نیست بلکه همان کلماتى است که به انبیا قبلى نیز با کمال جسارت مى گفتند.
در تفسیر شریف مجمع البیان در مورد عزیز بودن قرآن این معانى آمده است:
الف) کسى مثل آن را نمى تواند بیاورد.
ب) خداوند با حفظ آن از تحریف، آن را گرامى داشته است.
ج) محکم ترین تعبیرات را دارد.
د) سزاوار است مردم آن را عزیز بدارند.
عنوان «عزیز» در میان کتب آسمانى، مخصوص قرآن است. «و انه لکتاب عزیز»
امام صادق و امام باقر فرمودند: در خبرهایى که قرآن درباره گذشته و در پیشگویى هایى که درباره آینده نقل کرده سخن باطلى وجود ندارد.
در حدیث دیگرى از امام باقر (ع) مى خوانیم که نه در کتب آسمانى قبل مثل تورات و انجیل و زبور مطلبى است که قرآن را باطل کند و نه در آینده کتابى نوشته خواهد شد که قرآن را شکست دهد. «من بین یدیه و لا من خلفه»
پیام ها
1- قرآن، مایه ذکر و یادآورى است. «کفروا بالذکر» (آنچه را که انسان دچار غفلت و فراموشى مى شود، به یاد انسان مى اندازد)
2- کفر گروهى از مردم، سبب شکست کتاب آسمانى نمى شود. «لکتاب عزیز»
3- قرآن از آینده خود خبر مى دهد. عزّت قرآن و تحریف نشدن آن در طول تاریخ با وجود آن همه دشمن، یک خبر غیبى است. «عزیز - لا یأتیه الباطل»
4- هیچ گونه باطلى در قرآن نیست. (نه دروغ، نه تضاد، نه تحریف و نه...). « لا یأتیه الباطل»
5 - همهى توطئه هاى گذشته و آینده در راه مبارزه با قرآن بى تأثیر است. «عزیز... لا یأتیه...»
6- تفسیرهاى باطل، برداشت برخى انسانها از قرآن است، ولى خود قرآن همچنان استوار است. «تنزیل من حکیم»
7- قرآن که از طرف خداوند حکیم است، حکیمانه و استوار است. (محتوى، الفاظ، شیوهى نزول و نیز تأثیر آن محکم و استوار است). «تنزیل من حکیم»
8 - خداوند حکیم است. «تنزیل من حکیم...» قرآن نیز حکیم است. «یس و القرآن الحکیم» و پیامبر آموزگار حکمت است. «یعلّمهم الکتاب و الحکمة»
9- قرآن، جلوه حکمت الهى و دلیل شایستگى خداوند براى حمد است. «حکیم حمید»
10- حتّى انبیا به دلدارى نیاز دارند و این آیه نوعى دلدارى به پیامبر است. «ما یقال لک»
11- عکس العمل مخالفان در برابر انبیا یکسان است. «ما یقال لک الاّ...»
12- رهبران دینى باید تحمّل ناسزاگویى هاى مخالفان را داشته باشند. «ما یقال لک الاّ قد قیل...»
13- راه توبه همواره باز است. «لذو مغفرة»
14- توجّه به رحمت و عقاب خداوند زمینه ساز توبه انسان است. «لذو مغفرة و ذو عقاب»
15- هشدار و امید باید در کنار هم باشد. «ذو مغفرة... ذو عقاب»
16- رحمت خداوند بر غضبش پیشى دارد. (اول مغفرت مطرح شده بعد عقاب)
17- بخشش و تنبیه از شئون ربوبیّت است. «ان ربّک لذو مغفرة و ذو عقاب الیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان