display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره زمر - آیه 7
إِن تَکْفُرُواْ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِىٌّ عَنکُمْ وَلَا یَرْضَى لِعِبَادِهِ الْکُفْرَ وَإِن تَشْکُرُواْیَرْضَهُ لَکُمْ وَلَاتَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّکُم مَّرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
ترجمه
اگر کفران کنید، پس (بدانید) خداوند از شما بى نیاز است و براى بندگانش کفران را نمى پسندد. و اگر شکرگزار باشید آن را براى شما مى پسندد و هیچ گناهکارى بار (گناه) دیگرى را بر نمىدارد، سپس بازگشت شما به سوى پروردگارتان است، پس شما را به آن چه عمل مىکردید خبر خواهد داد، همانا او به آن چه در سینه هاست بس آگاه است.
در آیه قبل، نعمتهاى خداوند در آفرینش انسان و رزق مادى او مطرح شد، در این آیه سخن از وظیفه انسان در شکرگزارى از این نعمتهاست.
مراد از کفر در این آیه، کفران نعمت است، به دلیل آن که در مقابل آن، از تشکّر سخن به میان آمده است.
خداوند ما را بیش از خودمان دوست دارد، او کفران و ناسپاسى را براى ما نمى پسندد ولى ما براى خود مى پسندیم.
چون در آیه مطرح شده که هر کس مسئول کار خویش است و محل رسیدگى به امور قیامت است، آیه با جمله «انّه علیم بذات الصدور» پایان پذیرفت تا بگوید: داورِ آن روز همه چیزها را مى داند.
پیام ها
1- فرمان عبادت، نشانه نیاز خداوند به ما نیست. «ان تکفروا فان اللّه غنىٌّ»
(همان گونه که دستور خانه سازى رو به خورشید، نشانهى نیاز خورشید به ما نیست. خداوند نه تنها به ما، بلکه به هیچ چیزى نیاز ندارد چنانکه در جاى دیگر مىفرماید: «فانّ اللّه غنىٌ عن العالمین»).
2- کفر و انحراف خود را به مشیّت و اراده الهى نسبت ندهید. (برخى کفّار و مشرکان، راه خود را خواست خداوند مىدانستند). «لا یرضى لعباده الکفر»
3- خداوند منحرفان را نیز بنده خود مى داند. «لعباده الکفر»
4- شکر، کلید رضایت خداست. «ان تشکروا یرضه لکم»
5 - در شیوه دعوت، گام به گام پیش رویم. گام اوّل فرمود: او بى نیاز است، گام دوّم فرمود: او به کفر شما راضى نیست، گام سوم فرمود: ایمان و شکر شما به سود شماست و در پایان فرمود: اگر سرکشى کنید به حسابتان مىرسد. «غنى عنکم - لا یرضى - ینبّئکم»
6- خداوند عادل است و هر کس جزاى کار خودش را مىبیند. «لا تزر وازرةٌ»
7- هر کس مسئول کار خویش است و نمىتوان گناه کسى را به دوش دیگرى انداخت. «و لا تزر وازرة وزر اخرى»
8 - در تهدید کسانى که گناهشان قطعى نیست، راه عفو را باز گذارید. (کلمه «ینبئکم» مى فرماید: از عملکردتان خبر مى دهد و نمى فرماید: به عملکردتان کیفر مى دهد).
9- مقدار پاداش و کیفر به عملکرد خود ما بستگى دارد. «ما کنتم تعملون»
10- دقّت در پاداش و کیفر، به علم دقیق الهى مربوط است. «انّه علیم بذات الصدور»
11- علم الهى، هم عمیق است، هم گسترده، هم به ظاهر است، هم به باطن. «بذات الصدور»
12- خداوند نیّتها و انگیزه هاى اعمال را مىداند. «علیم بذات الصدور»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِن تَکْفُرُواْ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِىٌّ عَنکُمْ وَلَا یَرْضَى لِعِبَادِهِ الْکُفْرَ وَإِن تَشْکُرُواْیَرْضَهُ لَکُمْ وَلَاتَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّکُم مَّرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
ترجمه
اگر کفران کنید، پس (بدانید) خداوند از شما بى نیاز است و براى بندگانش کفران را نمى پسندد. و اگر شکرگزار باشید آن را براى شما مى پسندد و هیچ گناهکارى بار (گناه) دیگرى را بر نمىدارد، سپس بازگشت شما به سوى پروردگارتان است، پس شما را به آن چه عمل مىکردید خبر خواهد داد، همانا او به آن چه در سینه هاست بس آگاه است.
در آیه قبل، نعمتهاى خداوند در آفرینش انسان و رزق مادى او مطرح شد، در این آیه سخن از وظیفه انسان در شکرگزارى از این نعمتهاست.
مراد از کفر در این آیه، کفران نعمت است، به دلیل آن که در مقابل آن، از تشکّر سخن به میان آمده است.
خداوند ما را بیش از خودمان دوست دارد، او کفران و ناسپاسى را براى ما نمى پسندد ولى ما براى خود مى پسندیم.
چون در آیه مطرح شده که هر کس مسئول کار خویش است و محل رسیدگى به امور قیامت است، آیه با جمله «انّه علیم بذات الصدور» پایان پذیرفت تا بگوید: داورِ آن روز همه چیزها را مى داند.
پیام ها
1- فرمان عبادت، نشانه نیاز خداوند به ما نیست. «ان تکفروا فان اللّه غنىٌّ»
(همان گونه که دستور خانه سازى رو به خورشید، نشانهى نیاز خورشید به ما نیست. خداوند نه تنها به ما، بلکه به هیچ چیزى نیاز ندارد چنانکه در جاى دیگر مىفرماید: «فانّ اللّه غنىٌ عن العالمین»).
2- کفر و انحراف خود را به مشیّت و اراده الهى نسبت ندهید. (برخى کفّار و مشرکان، راه خود را خواست خداوند مىدانستند). «لا یرضى لعباده الکفر»
3- خداوند منحرفان را نیز بنده خود مى داند. «لعباده الکفر»
4- شکر، کلید رضایت خداست. «ان تشکروا یرضه لکم»
5 - در شیوه دعوت، گام به گام پیش رویم. گام اوّل فرمود: او بى نیاز است، گام دوّم فرمود: او به کفر شما راضى نیست، گام سوم فرمود: ایمان و شکر شما به سود شماست و در پایان فرمود: اگر سرکشى کنید به حسابتان مىرسد. «غنى عنکم - لا یرضى - ینبّئکم»
6- خداوند عادل است و هر کس جزاى کار خودش را مىبیند. «لا تزر وازرةٌ»
7- هر کس مسئول کار خویش است و نمىتوان گناه کسى را به دوش دیگرى انداخت. «و لا تزر وازرة وزر اخرى»
8 - در تهدید کسانى که گناهشان قطعى نیست، راه عفو را باز گذارید. (کلمه «ینبئکم» مى فرماید: از عملکردتان خبر مى دهد و نمى فرماید: به عملکردتان کیفر مى دهد).
9- مقدار پاداش و کیفر به عملکرد خود ما بستگى دارد. «ما کنتم تعملون»
10- دقّت در پاداش و کیفر، به علم دقیق الهى مربوط است. «انّه علیم بذات الصدور»
11- علم الهى، هم عمیق است، هم گسترده، هم به ظاهر است، هم به باطن. «بذات الصدور»
12- خداوند نیّتها و انگیزه هاى اعمال را مىداند. «علیم بذات الصدور»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است