display result search
- 3381
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 41 و 42 سوره ص
سخنرانی حجت الاسلام محسن با موضوع تفسیر سوره ص- آیه 41 - 42
وَاذْکُرْ عَبْدَنَآ أَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّى مَسَّنِىَ الشَّیْطَانُ بِنُصْبٍ وَ عَذَابٍ
ارْکُضْ بِرْجِلِکَ هَذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَ شَرَابٌ
ترجمه
و بنده ما ایّوب را یاد کن، آن گاه که پروردگارش را ندا داد که: شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده است.
(به او گفتیم:) پاى خود را بر زمین بزن (تا از زیر پاى تو چشمه اى جارى کنیم) این چشمه آبى خنک براى شستشو و نوشیدن است.
«نُصب» به معناى رنج و سختى است، «رَکض» کوبیدن پا بر زمین است و «مغتسل» به آب یا محل شستن گویند.
چنانکه در روایات آمده است: حضرت ایّوب داراى اموال و فرزندان و امکانات بسیار بود و همواره خدا را سپاس مى گفت. شیطان به خداوند عرضه داشت که اگر ایّوب را شاکر مىبینى به خاطر نعمت فراوانى است که به او دادهاى، اگر این نعمتها از او گرفته شود او بندهى شکرگزارى نخواهد بود.
خداوند به شیطان اجازه داد بر دنیاى ایّوب مسلّط شود. او ابتدا اموال و گوسفندان و زراعتهاى ایّوب را دچار آفت و بلا کرد امّا تأثیرى در ایّوب نگذاشت. سپس بر بدن ایّوب سلطه یافت و او چنان بیمار گشت که از شدّت درد و رنجورى اسیر بستر گردید، امّا با این حال از مقام شکر او چیزى کاسته نشد.
چون ایّوب از این امتحان سخت الهى به خوبى پیروز برآمد، خداوند دوباره نعمتهاى خود را به او بازگرداند و سلامت جسمش را بازیافت.
خداوند براى بازگرداندن سلامتى به جسم ایّوب، به او فرمان مىدهد که با کوبیدن پا بر زمین، به قدرت الهى چشمهاى از آب جارى سازد و با شستشوى بدن خود در آن آب، جسمش را از هر بیمارى پاک گرداند.
تحمّل سختى از سوى انبیا برکاتى دارد، از جمله:
الف) مردم درباره آنان گرفتار غلوّ نمىشوند.
ب) آنان مقام ویژهاى در اثر صبر، دریافت مىنمایند.
ج) اگر الگوها و بزرگان نیز سختى ببینند، فقرا و ضعفا و بیماران تحقیر نمىشوند.
د) مردم، راه برخورد با مشکلات را از آنان مىآموزند.
بر اساس روایات، برخى مردم گمان کردند که حضرت ایّوب، گناهى را مرتکب شده که گرفتار چنین بلایى شده است و لذا او را شماتت مىکردند. در حالى که بلا براى اولیا مایه رشد و کسب درجه است.
در این سوره، داستان متفاوت دو پیامبر الهى مطرح شده است: یکى حضرت سلیمان، پیامبرى که بالاترین قدرت و امکانات را داشت. دیگرى حضرت ایّوب، پیامبرى که سختترین تلخىها را براى مدّتى طولانى چشید.
امّا قرآن هر دو پیامبر را با عبارت «نعم العبد» ستایش مى کند. زیرا رفاه و رنج، هیچ‌کدام نتوانست آنها را از مدار بندگى خدا خارج سازد.
آرى، غوّاص و صیّاد ماهر چه در دریاى شور و چه در دریاى شیرین کار خود را به بهترین وجه انجام مى دهد و شورى و شیرین آب در صیّادى و غوّاصى او اثرى ندارد.
پیام ها
1- تاریخ مردان بزرگ نباید فراموش شود. تاریخ انبیا حتّى براى پیامبر اسلام سازنده است زیرا آشنائى با مشکلات دیگران مایه تقویت صبر و شکیبایى است. «واذکر عبدنا ایوب»
2- ایّوب بنده حقیقى خداوند بود. «عبدنا»
3- شکوه کردن از مشکلات، نزد خدا مانعى ندارد. «نادى ربّه انّى مسّنى الشیطان»
4- شیطان بر روح و اعتقاد اولیاى خدا سلطه اى ندارد امّا مى تواند در مورد جسم آنان، نقش ایذایى داشته باشد. «مسّنى الشیطان بنصب»
5 - رنجها و مصیبتها میدانى مناسب براى وسوسه شیاطین است. «بنصب» (بنابراین معنى که: شیطان به سبب رنجها با من تماس مىگیرد.)
6- دعا جلوه اى از عبودیّت است. «عبدنا ایوب اذ نادى ربّه»
7- براى رفع گرفتارىها و مشکلات، دعا کنیم. «نادى ربّه انّى مسّنى الشیطان»
8 - دعاى انبیا مستجاب مى شود و به دنبال سختىها گشایش است. «ارکض برجلک»
9- همه جا چشیدن سختىها نشانه دورى از خدا نیست. (گاهى اولیاى خدا سختترین شرایط را تحمّل مى کنند، در حالى که با زدن پا بر زمین چشمه آب خنک برایشان جارى مى شود.) «هذا مغتسل بارد»
10- شستشو با آب سرد براى سلامتى نقش مهمى دارد. «مغتسل بارد و شراب» (آب شستشو نیز باید تمیز و قابل آشامیدن باشد).
11- طبیعت مسخّر خداوند است و خداوند آن را مسخّر اولیاى خود مى کند. «ارکض برجلک هذا مغتسل بارد و شراب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَاذْکُرْ عَبْدَنَآ أَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّى مَسَّنِىَ الشَّیْطَانُ بِنُصْبٍ وَ عَذَابٍ
ارْکُضْ بِرْجِلِکَ هَذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَ شَرَابٌ
ترجمه
و بنده ما ایّوب را یاد کن، آن گاه که پروردگارش را ندا داد که: شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده است.
(به او گفتیم:) پاى خود را بر زمین بزن (تا از زیر پاى تو چشمه اى جارى کنیم) این چشمه آبى خنک براى شستشو و نوشیدن است.
«نُصب» به معناى رنج و سختى است، «رَکض» کوبیدن پا بر زمین است و «مغتسل» به آب یا محل شستن گویند.
چنانکه در روایات آمده است: حضرت ایّوب داراى اموال و فرزندان و امکانات بسیار بود و همواره خدا را سپاس مى گفت. شیطان به خداوند عرضه داشت که اگر ایّوب را شاکر مىبینى به خاطر نعمت فراوانى است که به او دادهاى، اگر این نعمتها از او گرفته شود او بندهى شکرگزارى نخواهد بود.
خداوند به شیطان اجازه داد بر دنیاى ایّوب مسلّط شود. او ابتدا اموال و گوسفندان و زراعتهاى ایّوب را دچار آفت و بلا کرد امّا تأثیرى در ایّوب نگذاشت. سپس بر بدن ایّوب سلطه یافت و او چنان بیمار گشت که از شدّت درد و رنجورى اسیر بستر گردید، امّا با این حال از مقام شکر او چیزى کاسته نشد.
چون ایّوب از این امتحان سخت الهى به خوبى پیروز برآمد، خداوند دوباره نعمتهاى خود را به او بازگرداند و سلامت جسمش را بازیافت.
خداوند براى بازگرداندن سلامتى به جسم ایّوب، به او فرمان مىدهد که با کوبیدن پا بر زمین، به قدرت الهى چشمهاى از آب جارى سازد و با شستشوى بدن خود در آن آب، جسمش را از هر بیمارى پاک گرداند.
تحمّل سختى از سوى انبیا برکاتى دارد، از جمله:
الف) مردم درباره آنان گرفتار غلوّ نمىشوند.
ب) آنان مقام ویژهاى در اثر صبر، دریافت مىنمایند.
ج) اگر الگوها و بزرگان نیز سختى ببینند، فقرا و ضعفا و بیماران تحقیر نمىشوند.
د) مردم، راه برخورد با مشکلات را از آنان مىآموزند.
بر اساس روایات، برخى مردم گمان کردند که حضرت ایّوب، گناهى را مرتکب شده که گرفتار چنین بلایى شده است و لذا او را شماتت مىکردند. در حالى که بلا براى اولیا مایه رشد و کسب درجه است.
در این سوره، داستان متفاوت دو پیامبر الهى مطرح شده است: یکى حضرت سلیمان، پیامبرى که بالاترین قدرت و امکانات را داشت. دیگرى حضرت ایّوب، پیامبرى که سختترین تلخىها را براى مدّتى طولانى چشید.
امّا قرآن هر دو پیامبر را با عبارت «نعم العبد» ستایش مى کند. زیرا رفاه و رنج، هیچ‌کدام نتوانست آنها را از مدار بندگى خدا خارج سازد.
آرى، غوّاص و صیّاد ماهر چه در دریاى شور و چه در دریاى شیرین کار خود را به بهترین وجه انجام مى دهد و شورى و شیرین آب در صیّادى و غوّاصى او اثرى ندارد.
پیام ها
1- تاریخ مردان بزرگ نباید فراموش شود. تاریخ انبیا حتّى براى پیامبر اسلام سازنده است زیرا آشنائى با مشکلات دیگران مایه تقویت صبر و شکیبایى است. «واذکر عبدنا ایوب»
2- ایّوب بنده حقیقى خداوند بود. «عبدنا»
3- شکوه کردن از مشکلات، نزد خدا مانعى ندارد. «نادى ربّه انّى مسّنى الشیطان»
4- شیطان بر روح و اعتقاد اولیاى خدا سلطه اى ندارد امّا مى تواند در مورد جسم آنان، نقش ایذایى داشته باشد. «مسّنى الشیطان بنصب»
5 - رنجها و مصیبتها میدانى مناسب براى وسوسه شیاطین است. «بنصب» (بنابراین معنى که: شیطان به سبب رنجها با من تماس مىگیرد.)
6- دعا جلوه اى از عبودیّت است. «عبدنا ایوب اذ نادى ربّه»
7- براى رفع گرفتارىها و مشکلات، دعا کنیم. «نادى ربّه انّى مسّنى الشیطان»
8 - دعاى انبیا مستجاب مى شود و به دنبال سختىها گشایش است. «ارکض برجلک»
9- همه جا چشیدن سختىها نشانه دورى از خدا نیست. (گاهى اولیاى خدا سختترین شرایط را تحمّل مى کنند، در حالى که با زدن پا بر زمین چشمه آب خنک برایشان جارى مى شود.) «هذا مغتسل بارد»
10- شستشو با آب سرد براى سلامتى نقش مهمى دارد. «مغتسل بارد و شراب» (آب شستشو نیز باید تمیز و قابل آشامیدن باشد).
11- طبیعت مسخّر خداوند است و خداوند آن را مسخّر اولیاى خود مى کند. «ارکض برجلک هذا مغتسل بارد و شراب»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است