display result search
- 4802
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 23 سوره سبأ
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره سبأ- آیه 23
وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُواْ مَاذَا قَالَ رَبُّکُمْ قَالُواْ الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِىُّ الْکَبِیرُ
ترجمه
و شفاعت نزد خداوند سودى ندارد، مگر براى آن کس که او اجازه دهد. (انتظار اذن شفاعت، ادامه دارد) تا زمانى که هراس و اضطراب از دلهاى آنان بر طرف شود، (مجرمان) از آنان پرسند: پروردگار شما چه گفت؟ پاسخ مى دهند: حقّ گفت؛ و او بلند مرتبه و بزرگ است.
کلمه «فُزّع» هر گاه با حرف «عن» همراه باشد به معناى بر داشته شدن ناله است، ولى اگر بدون آن باشد به معناى به ناله در آوردن است.
جمله «الاّ لمن اذن له» را دو گونه مىتوان معنا کرد:
الف: شفاعت نزد خدا سودى ندارد، مگر شفاعت انبیا و اولیا و شفاعت کنندگانى که از طرف خداوند اجازهى شفاعت داشته باشند.
ب: شفاعت نزد خدا سودى ندارد، مگر براى آن دسته از گناهکارانى که خدا اجازهى شفاعت براى آنان را به اولیا بدهد.
در تفسیر اطیب البیان، آیه مورد بحث چنین معنا شده است: در قیامت جز براى افرادى که خداوند اجازه دهد، شفاعت سودى ندارد و مجرمان در آن روز وحشت زده اند و ناله ها دارند تا آن که صدایشان خاموش شود و ناله و فزع از دلهاى آنان برخیزد. فرشتگان یا مؤمنان از این مجرمان مى پرسند: پروردگار شما در دنیا به شما چه گفت؟ مى گویند: گفت، ولى ما گوش ندادیم.
پیام ها
1- معبودهاى خیالى، اجازهى شفاعت پیروان خود را ندارند. «لا تنفع الشفاعة»
2- شفاعت به این معنا نیست که شفاعت کنندگان از خداوند مهربانترند، زیرا خداوند است که به شفاعت کنندگان اجازهى شفاعت مىدهد. «لمن اذن له»
3- شفاعت، کارى مستقل در برابر ارادهى حتمى او نیست، بلکه در راستاى ارادهى خداست. «اذن له»
4- در قیامت هم امکان شفاعت هست، ولى با اذن الهى. «لا تنفع الشفاعة عنده الاّ لمن أذن له»
5 - اذنى که خداوند به افراد مىدهد تا شفاعت کنند یا شفاعت شوند بر اساس حقّ است، یعنى شفاعت کنندگان به خاطر قرب الهى به آن مقام مىرسند و شفاعت شوندگان به خاطر حفظ ارتباط با راه خدا لایق دریافت شفاعت مىشوند. «قالوا ماذا قال ربّکم قالوا الحقّ»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُواْ مَاذَا قَالَ رَبُّکُمْ قَالُواْ الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِىُّ الْکَبِیرُ
ترجمه
و شفاعت نزد خداوند سودى ندارد، مگر براى آن کس که او اجازه دهد. (انتظار اذن شفاعت، ادامه دارد) تا زمانى که هراس و اضطراب از دلهاى آنان بر طرف شود، (مجرمان) از آنان پرسند: پروردگار شما چه گفت؟ پاسخ مى دهند: حقّ گفت؛ و او بلند مرتبه و بزرگ است.
کلمه «فُزّع» هر گاه با حرف «عن» همراه باشد به معناى بر داشته شدن ناله است، ولى اگر بدون آن باشد به معناى به ناله در آوردن است.
جمله «الاّ لمن اذن له» را دو گونه مىتوان معنا کرد:
الف: شفاعت نزد خدا سودى ندارد، مگر شفاعت انبیا و اولیا و شفاعت کنندگانى که از طرف خداوند اجازهى شفاعت داشته باشند.
ب: شفاعت نزد خدا سودى ندارد، مگر براى آن دسته از گناهکارانى که خدا اجازهى شفاعت براى آنان را به اولیا بدهد.
در تفسیر اطیب البیان، آیه مورد بحث چنین معنا شده است: در قیامت جز براى افرادى که خداوند اجازه دهد، شفاعت سودى ندارد و مجرمان در آن روز وحشت زده اند و ناله ها دارند تا آن که صدایشان خاموش شود و ناله و فزع از دلهاى آنان برخیزد. فرشتگان یا مؤمنان از این مجرمان مى پرسند: پروردگار شما در دنیا به شما چه گفت؟ مى گویند: گفت، ولى ما گوش ندادیم.
پیام ها
1- معبودهاى خیالى، اجازهى شفاعت پیروان خود را ندارند. «لا تنفع الشفاعة»
2- شفاعت به این معنا نیست که شفاعت کنندگان از خداوند مهربانترند، زیرا خداوند است که به شفاعت کنندگان اجازهى شفاعت مىدهد. «لمن اذن له»
3- شفاعت، کارى مستقل در برابر ارادهى حتمى او نیست، بلکه در راستاى ارادهى خداست. «اذن له»
4- در قیامت هم امکان شفاعت هست، ولى با اذن الهى. «لا تنفع الشفاعة عنده الاّ لمن أذن له»
5 - اذنى که خداوند به افراد مىدهد تا شفاعت کنند یا شفاعت شوند بر اساس حقّ است، یعنى شفاعت کنندگان به خاطر قرب الهى به آن مقام مىرسند و شفاعت شوندگان به خاطر حفظ ارتباط با راه خدا لایق دریافت شفاعت مىشوند. «قالوا ماذا قال ربّکم قالوا الحقّ»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است