display result search
- 4000
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 68 و 69 سوره احزاب
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره احزاب- آیه 68 و 69
رَبَّنَآ آتِهِمْ ضِعْفَیْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَ الْعَنْهُمْ لَعْناً کَبِیراً
یَآ أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لَا تَکُونُواْ کَالَّذِینَ آذَوْاْ مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُواْ وَکَانَ عِندَ اللَّهِ وَجِیهاً
ترجمه
پروردگارا! آنان را عذاب دو چندان ده و به لعنتى بزرگ لعنت کن.
اى کسانى که ایمان آورده اید! مانند کسانى نباشید که موسى را آزار دادند، پس خداوند او را از آنچه (درباره اش به افترا) مى گفتند، تبرئه فرمود و او نزد خداوند آبرومند بود.
در آیه 57 مسأله ایذاى پیامبر مطرح شد، در این آیه تأکید مى کند که شما مثل بنى اسرائیل نباشید که موسى را اذیّت کردند.
مراد از تهمتى که در مورد حضرت موسى مطرح شده، یا نسبتِ نقص جسمى است، یا نسبت قتل و یا سحر و جنون که شناخت موضوع آن در فهم آیه نقشى ندارد.
لعنت بزرگ، شاید همان لعنت آیه 161 سوره بقره باشد که مى فرماید: «ان الّذین کفروا و ماتوا و هم کفّار اولئک علیهم لعنة اللّه و الملائکة و الناس اجمعین» کسانى که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند، لعنت خداوند و فرشتگان و همه مردم بر آنها خواهد بود.
پیام ها
1- تنها دعایى که از دوزخیان مستجاب مى شود، دعا براى عذاب است. «ربّنا آتهم ضعفین من العذاب» چون در آیه دیگر مى فرماید: «لکلّ ضعفٌ»
2- گاهى رهبران الهى، از طرف مؤمنان هدف تهمت و اذیّت قرار مى گیرند. «یا ایّها الّذین آمنوا لا تکونوا»
3- لازمه ایمان، دورى از تهمت است. «یا ایّها الّذین آمنوا لا تکونوا...»
4- از بى اثر ماندن تهمت به اولیاى خدا درس بگیرید و تهمت نزنید. «فبرّأه اللّه»
5 - خداوند دامن انبیاى خود را از تهمتهاى دشمنان پاک مى کند. «فبرّأه اللّه...»
6- تبرئهى مردان خدا از تهمت کافى نیست، باید از آنان تجلیل شود. «فبرّأه اللّه ممّا قالوا و کان عند اللّه وجیها»
7- تبرئه از تهمت و داشتن وجاهت، شرط موفقیّت در رهبرى است. «فبرّأه اللّه ممّا قالوا و کان عنداللّه وجیها»
8 - کسى را که به مأموریّتى مى فرستید و مسئولیّتى به او مى دهید، باید از او حمایت کنید. «فبرّأه اللّه ممّا قالوا و کان عنداللّه وجیها»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
رَبَّنَآ آتِهِمْ ضِعْفَیْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَ الْعَنْهُمْ لَعْناً کَبِیراً
یَآ أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لَا تَکُونُواْ کَالَّذِینَ آذَوْاْ مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُواْ وَکَانَ عِندَ اللَّهِ وَجِیهاً
ترجمه
پروردگارا! آنان را عذاب دو چندان ده و به لعنتى بزرگ لعنت کن.
اى کسانى که ایمان آورده اید! مانند کسانى نباشید که موسى را آزار دادند، پس خداوند او را از آنچه (درباره اش به افترا) مى گفتند، تبرئه فرمود و او نزد خداوند آبرومند بود.
در آیه 57 مسأله ایذاى پیامبر مطرح شد، در این آیه تأکید مى کند که شما مثل بنى اسرائیل نباشید که موسى را اذیّت کردند.
مراد از تهمتى که در مورد حضرت موسى مطرح شده، یا نسبتِ نقص جسمى است، یا نسبت قتل و یا سحر و جنون که شناخت موضوع آن در فهم آیه نقشى ندارد.
لعنت بزرگ، شاید همان لعنت آیه 161 سوره بقره باشد که مى فرماید: «ان الّذین کفروا و ماتوا و هم کفّار اولئک علیهم لعنة اللّه و الملائکة و الناس اجمعین» کسانى که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند، لعنت خداوند و فرشتگان و همه مردم بر آنها خواهد بود.
پیام ها
1- تنها دعایى که از دوزخیان مستجاب مى شود، دعا براى عذاب است. «ربّنا آتهم ضعفین من العذاب» چون در آیه دیگر مى فرماید: «لکلّ ضعفٌ»
2- گاهى رهبران الهى، از طرف مؤمنان هدف تهمت و اذیّت قرار مى گیرند. «یا ایّها الّذین آمنوا لا تکونوا»
3- لازمه ایمان، دورى از تهمت است. «یا ایّها الّذین آمنوا لا تکونوا...»
4- از بى اثر ماندن تهمت به اولیاى خدا درس بگیرید و تهمت نزنید. «فبرّأه اللّه»
5 - خداوند دامن انبیاى خود را از تهمتهاى دشمنان پاک مى کند. «فبرّأه اللّه...»
6- تبرئهى مردان خدا از تهمت کافى نیست، باید از آنان تجلیل شود. «فبرّأه اللّه ممّا قالوا و کان عند اللّه وجیها»
7- تبرئه از تهمت و داشتن وجاهت، شرط موفقیّت در رهبرى است. «فبرّأه اللّه ممّا قالوا و کان عنداللّه وجیها»
8 - کسى را که به مأموریّتى مى فرستید و مسئولیّتى به او مى دهید، باید از او حمایت کنید. «فبرّأه اللّه ممّا قالوا و کان عنداللّه وجیها»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است