display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره قصص - آیه 61
أَفَمَن وَعَدْنَاهُ وَعْداً حَسَناً فَهُوَ لاَقِیهِ کَمَن مَّتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ثُمَّ هُوَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِینَ
ترجمه
پس آیا کسى که به او وعده اى نیکو داده ایم و او آن را خواهد دید، مانند کسى است که او را از بهرهى زندگى دنیا بهره مند ساختیم (و) سپس او در روز قیامت از احضارشدگان (براى حساب و جزا) خواهد بود؟!
این آیه در ادامهى آیات قبل، پیرامون کسانى است که به خاطر حفظ زندگانى دنیا، بر کفر باقى ماندند.
وعده اى که در این آیه به آن اشاره گردیده، همان وعده اى است که در آیات مختلف قرآن به اهل ایمان و عمل صالح داده شده است، از جمله آیهى نهم سوره مائده: «وَعَدَ اللّهُ الّذین آمنوا و عملوا الصالحاتِ لهم مغفرةٌ و أجرٌ عظیم».
مخالفان پیامبر اکرم در صدر اسلام، افراد مرفّه و کامیاب بوده اند.
پیام ها
1- وعده هاى الهى و پاداشهاى اخروى، هم بزرگ است و هم نیکو. «وعداً حسنا» (کلمه «وَعداً» که با تنوین آمده، اشاره به بزرگى امر و کلمه «حسناً» نشان از نیکویى دارد.)
2- وعده هاى الهى، قطعى و مسلّم است. «وعدناه ...فهو لاقیه»
3- شیوه مقایسه، از بهترین اسلوب هاى تبلیغ و تربیت است. «أفمَن وعَدناه... کمَن متّعناه» (کسانى که وعده هاى الهى را دریافت مى کنند، قابل مقایسه با دیگران نیستند)
4- توفیق بهره گیرى از متاع دنیا نیز به دست خداست. «متّعناه»
5 - کامیابى دنیوى، نشانهى آسودگى اُخروى نیست. «متّعناه... من المحضرین»
6- بهره مندى هاى دنیوى، حساب و کتاب دارد. «متّعناه... من المحضرین»
حضرت على (ع) مى فرماید: «فى حلالها حساب و فى حرامها عقاب» در حلال دنیا حساب و در حرام آن عقاب است.
7- کامیابى غافلانه، احضار ذلیلانه اُخروى در پىدارد. «من المحضرین» آرى در لذّتى که پایانش آتش است، خیرى نیست.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَفَمَن وَعَدْنَاهُ وَعْداً حَسَناً فَهُوَ لاَقِیهِ کَمَن مَّتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ثُمَّ هُوَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِینَ
ترجمه
پس آیا کسى که به او وعده اى نیکو داده ایم و او آن را خواهد دید، مانند کسى است که او را از بهرهى زندگى دنیا بهره مند ساختیم (و) سپس او در روز قیامت از احضارشدگان (براى حساب و جزا) خواهد بود؟!
این آیه در ادامهى آیات قبل، پیرامون کسانى است که به خاطر حفظ زندگانى دنیا، بر کفر باقى ماندند.
وعده اى که در این آیه به آن اشاره گردیده، همان وعده اى است که در آیات مختلف قرآن به اهل ایمان و عمل صالح داده شده است، از جمله آیهى نهم سوره مائده: «وَعَدَ اللّهُ الّذین آمنوا و عملوا الصالحاتِ لهم مغفرةٌ و أجرٌ عظیم».
مخالفان پیامبر اکرم در صدر اسلام، افراد مرفّه و کامیاب بوده اند.
پیام ها
1- وعده هاى الهى و پاداشهاى اخروى، هم بزرگ است و هم نیکو. «وعداً حسنا» (کلمه «وَعداً» که با تنوین آمده، اشاره به بزرگى امر و کلمه «حسناً» نشان از نیکویى دارد.)
2- وعده هاى الهى، قطعى و مسلّم است. «وعدناه ...فهو لاقیه»
3- شیوه مقایسه، از بهترین اسلوب هاى تبلیغ و تربیت است. «أفمَن وعَدناه... کمَن متّعناه» (کسانى که وعده هاى الهى را دریافت مى کنند، قابل مقایسه با دیگران نیستند)
4- توفیق بهره گیرى از متاع دنیا نیز به دست خداست. «متّعناه»
5 - کامیابى دنیوى، نشانهى آسودگى اُخروى نیست. «متّعناه... من المحضرین»
6- بهره مندى هاى دنیوى، حساب و کتاب دارد. «متّعناه... من المحضرین»
حضرت على (ع) مى فرماید: «فى حلالها حساب و فى حرامها عقاب» در حلال دنیا حساب و در حرام آن عقاب است.
7- کامیابى غافلانه، احضار ذلیلانه اُخروى در پىدارد. «من المحضرین» آرى در لذّتى که پایانش آتش است، خیرى نیست.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است