display result search
- 7863
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 29 سوره قصص
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره قصص - آیه 29
فَلَمَّا قَضَى مُوسَى الْأَجَلَ وَسَارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِن جَانِبِ الطُّورِ نَاراً قَالَ لِأَهْلِهِ امْکُثُواْ إِنِّى آنَسْتُ نَاراً لَّعَلِّى آتِیکُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِّنَ النَّارِ لَعَلَّکُمْ تَصْطَلُونَ
ترجمه
پس چون موسى، مدّت (قرارداد خود با شعیب) را به پایان رساند و با خانواده اش رهسپار گردید، از سوى (کوه) طور آتشى را دید. به خانواده اش گفت: (همین جا) بمانید، همانا من آتشى دیده ام، (مى روم تا) شاید از آن خبرى بیابم یا مقدارى آتش برایتان بیاورم تا (با آن) گرم شوید.
«آنَستُ»، به معناى مشاهده کردنى است که در آن اُنس و آرامش باشد. «جَذوَة» به معناى قطعه و کلمه «تَصطَلون» از ریشه «صَلَى» به معناى گرم شدن با آتش است.
تمام خطابه اى حضرت موسى به همسرش، با ضمیر جمع آمده است. «اُمکُثوا - آتِیکم - لَعلّکم - تَصطَلون» شاید به خاطر آن که حضرت در آن ده سالى که با همسرش زندگى مى کرده، صاحب فرزند یا فرزندانى شده است.
از جملات «سارَ باَهله»، «آتیکم بخَبَر» و «لعلّکم تَصطلون» در این آیه و از جمله «اَجِدُ على النّار هُدىً» در آیه 10 سوره طه استفاده مى شود که حضرت موسى در شب حرکت کرده است، شبى سرد و ظلمانى که در این میان راه را نیز گم کرده بود.
پیام ها
1- مؤمن، به شرط و قرارداد خود، وفادار است. «قضى موسى الاجل»
2- زن و فرزند نباید مانع حرکت، هجرت و انجام مسئولیّتها شوند، چنانکه مرد هم نباید آنها را رها کند، بلکه باید در کنار وهمراه یکدیگر باشند. «سارَ باهله»
3- در جایىکه اطمینان خاطر نداریم، خانواده خود را نبریم. «اُمکُثوا» دیدن آتش، به قرینه جملهى «اِنّى آنَستُ ناراً»، مخصوص حضرت موسى بوده و براى آن حضرت مبهم بوده است، لذا از خانواده اش خواست که در همانجا منتظر بمانند تا خود تنها به نزد آتش رود و برگردد.
4- هر کجا که به تحقّق قول خود مطمئن نیستیم، وعدهى قطعى ندهیم. «لعلّى آتیکم - لعلّکم تَصطلون» (کلمهى «لعلّ» به معناى شاید است، یعنى شاید خبرى بیاورم یا شاید قطعه آتشى براى گرم شدن بیاورم.)
5 - مرد، مسئول رفع نیازمندى هاى همسر و خانواده خود است. «لعلّکم تَصطلون»
6- براى رسیدن به مقامات عالى عرفان، لازم نیست با زن و فرزند متارکه کنیم، بلکه مىتوان بطور عادّى و طبیعى و ساده زندگى کرد و به بالاترین درجات عرفان نیز رسید. «سار باهله... قال لاهله... لعلّکم تصطلون»
فَلَمَّا قَضَى مُوسَى الْأَجَلَ وَسَارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِن جَانِبِ الطُّورِ نَاراً قَالَ لِأَهْلِهِ امْکُثُواْ إِنِّى آنَسْتُ نَاراً لَّعَلِّى آتِیکُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِّنَ النَّارِ لَعَلَّکُمْ تَصْطَلُونَ
ترجمه
پس چون موسى، مدّت (قرارداد خود با شعیب) را به پایان رساند و با خانواده اش رهسپار گردید، از سوى (کوه) طور آتشى را دید. به خانواده اش گفت: (همین جا) بمانید، همانا من آتشى دیده ام، (مى روم تا) شاید از آن خبرى بیابم یا مقدارى آتش برایتان بیاورم تا (با آن) گرم شوید.
«آنَستُ»، به معناى مشاهده کردنى است که در آن اُنس و آرامش باشد. «جَذوَة» به معناى قطعه و کلمه «تَصطَلون» از ریشه «صَلَى» به معناى گرم شدن با آتش است.
تمام خطابه اى حضرت موسى به همسرش، با ضمیر جمع آمده است. «اُمکُثوا - آتِیکم - لَعلّکم - تَصطَلون» شاید به خاطر آن که حضرت در آن ده سالى که با همسرش زندگى مى کرده، صاحب فرزند یا فرزندانى شده است.
از جملات «سارَ باَهله»، «آتیکم بخَبَر» و «لعلّکم تَصطلون» در این آیه و از جمله «اَجِدُ على النّار هُدىً» در آیه 10 سوره طه استفاده مى شود که حضرت موسى در شب حرکت کرده است، شبى سرد و ظلمانى که در این میان راه را نیز گم کرده بود.
پیام ها
1- مؤمن، به شرط و قرارداد خود، وفادار است. «قضى موسى الاجل»
2- زن و فرزند نباید مانع حرکت، هجرت و انجام مسئولیّتها شوند، چنانکه مرد هم نباید آنها را رها کند، بلکه باید در کنار وهمراه یکدیگر باشند. «سارَ باهله»
3- در جایىکه اطمینان خاطر نداریم، خانواده خود را نبریم. «اُمکُثوا» دیدن آتش، به قرینه جملهى «اِنّى آنَستُ ناراً»، مخصوص حضرت موسى بوده و براى آن حضرت مبهم بوده است، لذا از خانواده اش خواست که در همانجا منتظر بمانند تا خود تنها به نزد آتش رود و برگردد.
4- هر کجا که به تحقّق قول خود مطمئن نیستیم، وعدهى قطعى ندهیم. «لعلّى آتیکم - لعلّکم تَصطلون» (کلمهى «لعلّ» به معناى شاید است، یعنى شاید خبرى بیاورم یا شاید قطعه آتشى براى گرم شدن بیاورم.)
5 - مرد، مسئول رفع نیازمندى هاى همسر و خانواده خود است. «لعلّکم تَصطلون»
6- براى رسیدن به مقامات عالى عرفان، لازم نیست با زن و فرزند متارکه کنیم، بلکه مىتوان بطور عادّى و طبیعى و ساده زندگى کرد و به بالاترین درجات عرفان نیز رسید. «سار باهله... قال لاهله... لعلّکم تصطلون»
کاربر مهمان
کاربر مهمان